قسمت دوم...
"درخت‌های جاسوس"
به گزارش Countermail ، کشاورزان آمریکایی به کمک نیروی پلیس این کشور از ابزارهای جاسوسی برای دستگیری دزدها و مراقبت از حیوانات خود استفاده می‌کنند. کشاورزان دوربیین‌های مخفی ویژه‌ای را در تنه درختان و صخره‌های اطراف زمین‌های خود کار می‌گذارند.
بنا بر این گزارش، از آنجایی که به دنبال "بحران مالی آمریکا"، سرقت هم افزایش یافته است، دادگاه‌های این کشور اجازه استفاده از دوربین‌های مخفی به کشاورزان را صادر کرده‌اند.
"بالون‌های جاسوسی"
"ارتش آمریکا" با استفاده از بالون در افغانستان جاسوسی میکند. این "بالون‌های سفید جاسوسی" در بسیاری از پایگاه‌های نظامی آمریکا در افغانستان وجود دارند. به گفته برخی از شهروندان افغانی، بالون‌های سفید، دائما بالای آسمان کابل و دیگر شهرهای این کشور دیده می‌شوند. این بالون‌ها که به دوربین‌های دید در شب نیز مجهز هستند، نقش مهمی را در عملیات‌های نظامی آمریکا در منطقه ایفا میکند.
وجود این بالون‌ها شهروندان افغان را نگران کرده است، به‌طوری که به گفته محمودالله، ساکن ولایت کونار؛ افغانی‌ها که در شب‌های گرم تابستان به پشت بام پناه برده و می‌خوابند همواره تحت نظر بوده و احساس امنیت ندارند.
آیا بالون‌های جاسوسی آمریکا در اختیار ایران هستند؟
"روزنامه گاردین" در سال 2010، در گزارشی ادعا کرد ممکن است بالون‌های جاسوسی آمریکا در آزمایشگاه‌های تهران پایین آمده باشند.
بنا بر این گزارش، در سال 2006 "بالون آمریکایی "JLens ، از یک پایگاه انگلیسی در "بصره" "عراق" خارج شده و به نظر می‌رسد با جریان هوا این بالون به سمت ایران حرکت کرده باشد. گفتنی است که این بالون می‌تواند به مدت 30 روز در آسمان بماند.
در همان سال، "ابوحسن" از مقامات مسئول عراق مدعی شد: طی 4 سال گذشته و از ابتدای اشغال عراق، هواپیماهای نظامی آمریکا به حریم هوایی مرزهای ایران در استان خوزستان و استان بصره بارها تجاوز و یا در کنار آن به پرواز درآمده اند . وی افزود: این تجاوزها شامل پروازهای هلی کوپتر و بالن‌های جاسوسی نیز می‌شود.
این مقام مسئول عراقی در ادامه ادعا کرد: در ماه گذشته نیروهای مسلح ایران دو فروند بالن جاسوسی ارتش آمریکا را در مناطق جنوبی استان خوزستان سرنگون کرده اند .
همچنین در سال 2007 برخی از رسانه‌های داخلی ایران عنوان کردند، یک فروند بالن جاسوسی ارتش ایالات متحده آمریکا امروز بر فراز خرمشهر سرنگون و در 25 کیلومتری جاده امام صادق(ع) سقوط کرد .
بنا بر این گزارش، این بالن مجهز به دستگاه های ناوبری، جاسوسی و شنود بوده است که ماموران ایرانی بلافاصله پس از سقوط و دسترسی به محتویات این بالن، آن را تحویل متخصصان نظامی جمهوری اسلامی ایران در خوزستان دادند .
به گزارش پایگاه انگلیسی Wired ، آمریکا تا سال 2014 قرار است افغانستان را ترک کند، اما نیروهای آمریکایی سال‌ها در آن کشور جاسوسی خواهند کرد. سنسورهای کوچکی که ارتش آمریکا طراحی کرده است، می‌توانند هرگونه حرکتی را کنترل کرده و به مراکز امنیتی در آمریکا مخابره کنند. برخی از این ابزارها که مانند صخره هستند در زمین کار گذارده می‌شوند.
در اوایل سال 2011، ارتش آمریکا حدود 1500 سنسور زیرخاکی را در مناطق جنگی آمریکا کار گذاشت.
سایت عربی انگلیسی زبان ROHAMA ، نیز مدعی شده است رژیم سرکوب‌گر آل خلیفه بالون‌هایی از رژیم صهیونیستی خریداری کرده است که از فعالیت‌های مردمی در بحرین جاسوسی می‌کنند. گفته می‌شود اسراییل از این بالون‌ها در مرزهای لبنان و مناطق اشغالی نیز استفاده می‌کنند.
"خودکار" و "چراغ‌قوه" کشنده
سی‌ان‌ان در گزارشی اختصاصی به برنامه ترور یکی از مقامات کره جنوبی توسط یک مامور مخفی کره شمالی پرداخت. طبق این گزارش، جاسوس کره شمالی سعی داشته با استفاده از ابزارهایی مانند خودکار و چراغ قوه شخص مورد نظر به قتل برساند.
دو خودکار از فرد مظنون در این ماجرا کشف شده که یکی سمی بوده و دیگری شلیک میکرده است. به گفته کارشناس کره‌ای، خودکار سمی دارای سوزنی بوده که به هیچ عنوان قابل شناسایی نیست و در صورت تماس وارد پوست شده و فرد را در چند دقیقه میکشد. خودکار دوم دارای گلوله کوچکی بوده که پس از شلیک وارد پوست شده و سپس زهر آن آزاد می‌شود.
از مامور کره شمالی یک چراغ‌قوه نیز کشف شده است که قابلیت شلیک دارد.
"رژ لب قاتل"
این "رژ لب" در واقع یک اسلحه 4.5 میلی‌متری است که گفته می‌شود از مامور KGB ( سازمان جاسوسی روسیه) در دهه 60 بدست آمده است. این نوع سلاح‌های مخفی نمونهای از اقدامات تروریستی هستند که هم‌اکنون نیز هم مورد استفاده قرار می‌گیرند.
"کت دوربین‌دار"
این دوربین کوچک مدل F-21 توسط KGB در دهه هفتاد مورد استفاده قرار می‌گرفت. این دوربین حرفهای بسیار کوچک داخل دگمه کت قرار گرفته دکمه‌ای دارد که شخص از جیب خود فشار داده و دوربین به کار می‌افتد.
"کفش فرستنده"
در بین سال‌های 60 تا 70 میلادی، دیپلمات‌های غربی از خرید کت و شلوار پرهیز می‌کردند، و ترجیح می‌دادند کفش و لباس خود را سفارشی تهیه کنند. در رومانی، سرویس اطلاعاتی این کشور با همکاری اداره پست زیر پاشنه کفش‌های دیپلمات‌هایی که لباس سفارش می‌دادند یک فرستنده نصب و از آنها جاسوسی می‌کرد.
"پیکسل‌های جاسوسی"
بسیاری از افراد این روزها، طرح‌های پیکسلی روی لباس‌های خود نصب می‌کنند، اما این پیکسل‌ها قابلیت‌های دیگری نیز دارند. نیروهای امنیتی و جاسوسی دوربین‌های بسیار کوچکی با کیفیت بسیار مناسب HD درون سوراخ پیکسل‌ها قرار داده و فیلمبرداری می‌کنند.
پیچ و مهره هم در دنیای جاسوسی مفید هستند
این پیچ و مهره‌ها که گفته می‌شود توسط جاسوسان روسیه‌ای مورد استفاده قرار گرفته شده‌اند، دارای سر واژگون‌شکلی برای بهبود امنیت و یک حقله O شکل ضد آب و ضد نفوذ هوا هستند که می‌توان اجسام ریز و کوچک با ارزش را داخل آنها قرار داد.
آیا با زیپ هم می‌توان جاسوسی کرد
این ابزار برای ماموران ویژه و امنیتی در ماموریت‌های خاص مورد استفاده قرار می‌گیرد، در این نوع زیپ‌ها نوعی کلید کوچک وجود دارد که با آن می‌توان قفل دست‌بند را باز کرد. کلید به داخل زیپ وصل بوده و در هنگام نیاز به راحتی در می‌آید.
تیراندازی توسط تلفن همراه
این سلاح که ساخته اروپای شرقی است سیستم ساده‌ای دارد که طبق آن گلوله‌ها توسط چند فنر قدرتمند کوچک شلیک می‌شوند. در زیر دکمه‌های تلفن یک مکانیزم سیم‌پیچی وجود دارد که زمان شلیک فنرها به سمت عقب کشیده شده و گلوله‌ها از 4 خروجی شلیک می‌شوند.
منبع: باشگاه خبرنگاران
پرنده‌های متجاوز در چنگال "شاهین" ایرانی
برد این سامانه پدافندی موشکی پیشرفته بیش از 40 کیلومتر است و قادر است هواپیماها و بالگردهای دشمن را به صورت هوشمند و با سرعت مافوق صوت، مورد هدف قرار دهد.
به گزارش خبرنگار دفاعی - امنیتی باشگاه خبرنگاران، سامانه پدافندی پیشرفته "شاهین" بیش از 40 کیلومتر برد داشته و می‌تواند هواپیماها و بالگردهای دشمن را با سرعت مافوق صوت به صورت هوشمند تعقیب و مورد هدف قرار دهد.
خط تولید این سامانه موشک پیشرفته زمین به هوای میانبرد، شانزدهم خردادماه 86 با حضور وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح به بهره‌برداری رسید.
تحقیقات، ساخت و تولید این موشک پدافندی که شامل موشک، رادارهای جستجو و تعقیب هدف، شبکه‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری و سکوهای پرتاب است، کاملا بومی و با استفاده از ظرفیت‌ها و امکانات داخلی کشور توسط متخصصان سازمان صنایع هوافضای وزارت دفاع انجام گرفته است.
پروژه تولید سامانه پدافندی زمین به هوای شاهین یکی از مهمترین و پیچیده‌ترین پروژه‌هایی بود که تا آن زمان در انقلاب اسلامی در صنعت دفاعی کشور صورت گرفته بود.
مقاوم بودن در مقابل جنگ الکترونیک(جنگال)، توانایی در رهگیری اهداف سریع و حجم بسیار بالای ترکش در لحظه برخورد با هدف را می‌توان از برجستگی‌های این سامانه موشکی برشمرد.
سامانه پدافندی شاهین، نقش به‌سزایی در تقویت دفاع منطقه‌ای و نقطه‌ای دارد که امروزه به عنوان روشی مدرن در دفاع از حریم هوایی مطرح است و وجود این سامانه موشکی پدافندی، نیروهای مسلح کشورمان را در این حوزه توانمند میکند.
راه‌اندازی خط تولید این سامانه، نقطه عطفی در طراحی و ساخت سامانه‌های پدافند هوایی برد متوسط محسوب شده و تولید این موشک پیچیده و پیشرفته که از هزاران قطعه تشکیل شده است به طور بی‌سابقه‌ای ناکارآمدی تحریم‌ها علیه ایران را به اثبات رساند.
با توجه به درایت و هوشیاری مقام معظم رهبری(مدظله‌العالی) و تاکیدات ایشان بر حفظ آمادگی پدافندی بهره‌برداری از این سامانه قدرتمند می‌تواند گامی موثر در رسیدن به این مهم باشد.
منبع: باشگاه خبرنگاران
|
چهارشنبه 92/1/7 ساعت 10:0 عصر | نوشته شده به دست
رضا خانگلی
| ( نظرات )
|
|
چهارشنبه 92/1/7 ساعت 9:0 عصر | نوشته شده به دست
رضا خانگلی
| ( نظرات )
|
|
چهارشنبه 92/1/7 ساعت 8:28 عصر | نوشته شده به دست
رضا خانگلی
| ( نظرات )
|
ویژگی مهم این جنگنده، پشتیبانی نزدیک هوایی بوده و توانمندی‌های حمل و شلیک انواع راکت، پرتاب انواع بمب و موشک با سیستم رادار پیشرفته قابلیت مناسبی به آن داده است.
به گزارش خبرنگار دفاعی - امنیتی باشگاه خبرنگاران، در اوایل سال 1383، ایران از یک فروند جنگنده جدید با نام "صاعقه" توسط متخصصان توانمند داخلی در نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران خبر داد.
این جنگنده برای نخستین بار، در سفر رهبر معظم انقلاب به همدان پرواز آزمایشی خود را با موفقیت به انجام رساند که در پی آن، فرمانده کل قوا(مدظله‌العالی) خطاب به خلبانان نیروی هوایی ارتش فرمودند: این موفقیت، نتیجه تلاش بی‌وقفه و ایمان پایدار جوانان دانشمند این کشور است.
جنگنده بمب‌افکن "صاعقه"در شهریور 85 با پرواز موفق در رزمایش "ضربت ذوالفقار" رسما به ناوگان هوایی ارتش پیوست و در رژه هفته دفاع مقدس سال 1386 از آن رونمایی شد.
صاعقه، دومین جنگنده ساخت ایران است که متخصصان نظامی با توجه به قابلیت‌های این جنگنده، آن را نمونهای از جنگنده "اف18" می‌نامند و تولید این جنگنده بازتاب زیادی در رسانه‌های جهان داشته است.
"جنگنده صاعقه"، دو سکان عمودی اوریب، شبیه به سکان‌های جنگنده آمریکایی اف18 و دم دوتایی دارد.
ویژگی مهم این جنگنده پشتیبانی نزدیک هوایی بوده و توانمندی‌های حمل و شلیک انواع راکت، پرتاب انواع بمب و موشک با سیستم رادار پیشرفته قابلیت مناسبی به آن داده است.
کاکپیت یا همان کابین خلبان صاعقه بسیار راحت بوده و خلبان، امکان دید کامل نسبت به اطراف خود را دارد.
این جت جنگی تنها جنگنده‌ای است که با ابتکار متخصصان ایرانی، مجهز به دید خلبان در جهات اصلی و فرعی شده است؛ به زبان ساده‌تر خلبان به وسیله دوربین‌های پیشرفته مداربسته، به راحتی می‌تواند قسمت‌های مختلف هواپیما را ببیند که این قابلیت قدرت این جنگنده را در تعقیب و گریز جنگنده‌ها و در گیری‌های هوایی و مانورهای واکنش سریع به شدت افزایش می‌دهد؛ همچنین کاکپیت تمام دیجیتالی این جت جنگی قابل توجه است.
موتور این هواپیما دو دستگاه موتور j-85 بوده و همچنین سرعت آن بین1.6 تا 1.8 گفته شده است.
رادار کنترل آتش آن از نوع Phazotron-NIIR N019 بوده و رادار N019 ساخت فازاترون که به نام Baaz نیز شناخته می‌شود، قادر است 10 هدف هوایی را در حالت «رهگیری به‌هنگام جستجو» (TWS) از فاصلهء حدود 80 کیلومتری مورد شناسایی قرار دهد و همزمان به دو هدف شلیک کند؛ توان این رادار، برابر رادار RDM ساخت تامسون سی اس اف مورد استفاده در Mirage-2000H ارزیابی شده است.
رادار N019 دارای قابلیت دیدپائین – شلیک پائین بوده و دارای دقت و قدرت تشخیص خوبی برای تمیز دادن اهداف چندگانه است.
بیشترین وزن محموله این هواپیما 4,400 کیلوگرم و وزن خالی این هواپیما 8,000 کیلوگرم و بیشترین وزن برخاست این هواپیما 15,000 تا 18,000 کیلوگرم بوده و بردی در حدود 600 تا 800 کیلومتر را دارد.
قدرت مانور هوایی صاعقه و خطای بسیار پایین و نیز شتاب لحظه‌ای و سریع از ویژگی‌های این جت جنگی محسوب می‌شود.
جدار شیشه‌ای کابین خلبان صاعقه ضد گلوله بوده و بنابراین امنیت خلبان در این شکاری به مراتب بیشتر از جنگنده‌های دیگر است.
فرمانده نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا، پس از انتشار اخبار ساخت جنگنده‌های ایرانی گفته بود: ما قبلا اصلا از جنگنده‌های ایرانی نمی‌ترسیدیم، بلکه از قدرت تحلیل و واکنش سریع و غیر قابل پیش‌بینی خلبانان ایرانی بیمناک بودیم، اما الان ما اطلاعاتی درباره جنگنده‌های ساخته شده در ایران نداریم و نمی‌دانیم از چه نوع تکنولوژی در آنها استفاده شده است و الان هم از جنگنده‌های آنها و هم از خلبانان آنها بیمناکیم؛ ما قدرت آنها را در درگیری‌های هوایی شاهد بوده‌ایم، جنگ 8 ساله ایران و عراق را خوب به یاد داریم.
منبع: باشگاه خبرنگاران
|
دوشنبه 92/1/5 ساعت 10:0 عصر | نوشته شده به دست
رضا خانگلی
| ( نظرات )
|
راهی که موشک‌های ایرانی پیموده‌اند
کابوس‌های اسرائیل؛ از قیام شهاب‌ها تا بارش شهابی قیام‌ها +تصاویر
در نسل جدید موشک های بالستیک شهاب-3 از رایانه های کنترل مأموریت جدید، شتاب سنج های بهبود یافته، ژیروسکوپ های خاص برای هر یک از سه زاویه حرکتی و ماسورهای متناسب با سرعت ها و شتاب های وارده به این موشک استفاده شده است.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، بیانات صریح رهبر انقلاب و فرمانده معظم کل قوا در اولین روز سال 1392 نشان داد جمهوری اسلامی ایران در دفاع از خود و اعلام رسمی این موضوع هیچگونه تعارفی ندارد. معظم له در بیاناتشان تاکید کردند که "
گاهی سردمداران رژیم صهیونیستی ما را تهدید به حمله نظامی می کنند اما خودشان هم میدانند و اگر نمیدانند بدانند اگر غلطی از آنها سر بزند جمهوری اسلامی، تل‌آویو و حیفا را با خاک یکسان خواهد کرد". با توجه به اینکه یکی از ابزارهای مهم و قدرتمند ایران برای پاسخ دادن به حماقت صهیونیست ها، موشک های بالستیک است، این موضوع بار دیگر اهمیت پرداختن به این تجهیزات مدرن نیروهای مسلح کشورمان را عیان کرد.
البته ریشه تصمیم نیروهای مسلح کشورمان در بکارگیری موشک های بالستیک را باید در سال های دفاع مقدس جستجو کرد. با حملات سهمگین موشک های «اسکاد» عراقی، ایران نیز به فکر تهیه آنها افتاد. در نتیجه تعدادی از این موشک های ساخت شوروی از خارج تهیه شده و با موفقیت مورد استفاده قرار گرفت.
تعدادی از این موشک ها نیز برای مهندسی معکوس توسط نیروهای جوانی به فرماندهی شهید حسن تهرانی مقدم جدا شد که در سال های بعد به ثمر رسید. به نظر می رسد کشورمان در میانه سال های دهه 1360 برنامه ساخت موشک های بالستیک خود را آغاز کرده است.
موشک های بالستیک به صورت عمودی شلیک شده و با اوجگیری، رفته رفته به سمت هدف جهت می گیرند. با رسیدن به نقطه اوج، موشک در حالی که کاملاً به سوی هدف جهت دارد شروع به کاهش ارتفاع در یک قوس نزولی می نماید. این موشک ها به طور معمول پس از خاموش شدن موتور(پیشران) قابل هدایت نبوده و بنا بر قوانین علم بالستیک مسیر خود را تا رسیدن به زمین، روی مداری بیضوی که محل هدف یکی از کانون های آن است طی می کنند.
گام های اول و دومدر نخستین قدم گونه ای از موشک اسکاد که از نوع B آن بود با نام شهاب-1 به تولید رسید که از روی پرتابگر همان موشک شلیک می شد. شهاب-1 به عنوان یک موشک کوتاه برد تک مرحله ای سوخت مایع با پرتابگر متحرک که هدایت آن از نوع اینرسی است سرآغاز برنامه موشک های بالستیک ایران شد. بعدها متخصصان کشورمان برای ساخت پرتابگرهای این موشک نیز اقدام نموده و با این کار موفق به توسعه عملیاتی این موشک در نقاط مختلف کشور شدند.
نوع دوربردتری از موشک اسکاد(نوع C) و یا یک توسعه بومی از شهاب-1 منجر به تولید موشک سوخت مایع یک مرحله ای شهاب-2 شد که ضمن افزایش درصد بومی سازی اجزای سازنده، بهسازی هایی نیز در زمینه های مختلف خصوصاً برد داشت. این موشک از نظر ابعاد تفاوتی با شهاب-1 نداشته ولی با رسیدن به اهدافی در فاصله 500 کیلومتری در حدود 67 درصد برد بیشتری دارد. احتمالاً برخی سامانه های آن نیز تغییراتی نسبت به نسل قبل داشته اند.
موشک های سوخت مایع، اکسید کننده و سوخت مورد نیاز را در داخل مخازنی در درون خود حمل می کنند و با پمپ کردن آنها به محفظه احتراق و سوزاندن مخلوط حاصل، انرژی لازم برای حرکت موشک فراهم می شود. این مواد پیش از شلیک به داخل موشک(در حالت قرار گیری افقی روی پرتابگر) تزریق می شوند که فرایندی زمانبر بوده و برای موشک های مختلف چندین ساعت به طول می انجامد. جرم سوخت پرواز موشک شهاب-2 در حدود 948، جرم اکسید کننده 3360 و جرم هوای فشرده در آن 15 کیلوگرم است.
موشک شهاب-2 و پرتابگر 8*8 آن
بدنه این موشک فولادی بوده و سامانه هدایت از نوع اینرسی است. این موشک برای رسیدن به بیشترین برد خود 422 ثانیه زمان نیاز دارد که سرعت متوسط افقی 1185 متر بر ثانیه را نشان می دهد. این موشک در طی مسیر خود برای اصابت به بیشترین برد به ارتفاع 126 کیلومتری سطح زمین می رسد و پس از آن به سمت هدف سرازیر می شود.
بنا بر مصاحبه فرماندهان سپاه از این دو موشک در حمله به پایگاه های منافقین در خاک عراق استفاده شده است. موشک شهاب-2 همچنان در حال خدمت است اما نسل قبلی با توجه به وجود موشک های کوچکتر و بسیار دقیقتر فاتح-110 با برد 300 کیلومتر به احتمال زیاد از خدمت کنار گذاشته و به کشورهای دیگر فروخته شده است.
هر چند قبلاً موشک های شهاب-2 تنها در رژه نیروهای مسلح در تهران دیده می شد اما چند سالی است در شهرهای دیگر نظیر مشهد نیز به نمایش در می آید که نشان دهنده استقرار واحدهایی از آن در این منطقه است.
جهش به شرق مدیترانه با شهاب-3
نیاز به ایجاد بازدارندگی قابل توجه در برابر اصلی ترین تهدید پیش روی جمهوری اسلامی ایران، لزوم افزایش برد موشک های بالستیک را بدیهی ساخته بود زیرا نتایج موشک باران اسرائیل و عربستان سعودی توسط عراق در جریان جنگ 1991 نشان از موفقیت نسبی موشک های معمولی اسکاد و نمونه های ارتقاء یافته آن در عراق داشت. بنابراین موشک های بهتر و دقیقتر می توانست ضربات مؤثری برای پاسخ کوبنده به دشمن وارد کند.
در نتیجه با شکل گیری برنامه موشکی ایران فعالیت های علمی و مهندسی گسترده ای در زمینه پیشران سوخت مایع، سازه، بدنه، آیرودینامیک، هدایت، کنترل و ناوبری و سرجنگی برای توسعه موشک های شهاب همزمان با تولید انبوه نمونه های مهندسی معکوس اسکادها آغاز شد. نتیجه این تلاش ها طراحی و تولید بومی موشک بالستیک میانبرد شهاب-3 بود که اولین خبرها از آن در تابستان سال 1377 به گوش رسید.
موشک های شهاب-3 و پرتابگر آن در وضعیت آماده شلیک
به گزارش مشرق، شهاب-3 با طول و قطر بیشتر که آن را برای حمل حجم بیشتری از سوخت توانمند می نمود بدون دستیابی به دانش طراحی قابل ساخت نبود. نمونه های اول این موشک به برد 1300 تا 1350 کیلومتر دست می یافتند و برای اولین بار امکان تهدید اهدافی در خاک سرزمین های اشغالی فلسطین را به نیروهای مسلح کشورمان می دادند. در جدول زیر داده های کلی خانواده موشک های شهاب ارائه شده است.
مقایسه خانواده موشک های شهاب با قدر و قیام
شکل کلی این موشک مشابه دو نسل قبلی بود یعنی بدنه استوانه ای، دماغه مخروطی ساده و بالک های ذورنقه ای در انتهای بدنه برای پایدارسازی. هر سه نسل این موشک ها برای کنترل از نوعی سامانه تغییر بردار رانش که در دهانه خروجی موتور موشک کار گذاشته شده بهره می برند. این سامانه از چهار بالک(فین) گرافیتی تشکیل شده که روش نچندان پیچیده اما مؤثری برای ایجاد تغییر مسیر در موشک است.
بالک های هدایت در خروجی موتور شهاب-2
شهاب-3 به حدی از ارزش عملیاتی رسید که فعالیت های توسعه ای مختلفی روی آن اجرا شد. این موشک به دلیل ابعاد بزرگتر نیاز به پرتابگر جدیدی داشت که آن هم با تلاش متخصصان داخلی ساخته شد که بعدها در موشک های «سجیل» و ماهواره بر «سفیر» نیز با تغییراتی مورد استفاده قرار گرفت. همچنین خودروهای حامل سوخت و اکسید کننده نیز به طور ویژه برای این نمونه جدید طراحی شد و بعدها برای سایر موشک های ایرانی نیز مورد استفاده قرار گرفت.
یکی از مشکلات موشک های سوخت مایع، زمان لازم برای شارژ سوخت به داخل مخزن است که بر مبنای فناوری های اولیه، در تمام این مدت موشک باید در حالت عمودی قرار داشته باشد؛ شهاب-3 اولین موشک ایرانی بود که برای بهبود وضعیت عملیاتی آن کشورمان به فناوری شارژ موشک در حالت افقی دست پیدا کرد. بدین ترتیب موشک تا قبل از پر شدن می تواند در پوشش استتار یا در محل اختفای خود باقی بماند و احتمال کشف آن از سوی سامانه های دشمن بسیار کمتر می شود.
به علاوه تعداد زیادی از موشک های شهاب-3 از بیش از 15 سال قبل در سیلوهای زیرزمینی به صورت دوره ای آماده شلیک نگاه داشته شده اند که این سیلوها بدست متخصصان کشورمان در سراسر کشور توسعه یافته و نقش بسیار مهمی در ایجاد توان پدافند غیرعامل برای توان موشکی کشورمان ایفا کرده اند. فناوری طراحی و ساخت این سیلوها و اجرای تمامی کارهای تعمیر و نگهداری و شارژ و تخلیه سوخت موشک در این مکان ها بسیار پیچیده و مهم است.
به گزارش مشرق، در موشک شهاب-3 از رایانه های کنترل مأموریت جدید، شتاب سنج های بهبود یافته، ژیروسکوپ های خاص برای هر یک از سه زاویه حرکتی و ماسورهای متناسب با سرعت ها و شتاب های وارده به این موشک استفاده شده است.
ژیروسکوپ های موشک شهاب-3
نمونه ای از رایانه های مورد استفاده در شهاب-3
در پرتابه های بالستیک با افزایش برد به طور معمول، خطا نیز افزایش می یابد. اطلاعاتی که امروزه از سامانه های شهاب-3 منتشر شده نشان می دهد متخصصان ایرانی در این موشک با تمرکز بر عوامل کاهش خطا سعی در ایجاد فواید عملیاتی بیشتر در کنار مزیت های راهبردی داشته اند.
یکی از عوامل ایجاد خطا تنظیمات اولیه در پرتابگر است از این رو پرتابگر جدید توسعه داده شده برای شهاب-3 دارای سامانه هایی برای حمل ایمن موشک و قرار دهی مناسب آن در وضعیت عمودی دارد. همچنین سامانه هدایت آن برای کار با خطای کمتر در زمان طولانی تر پرواز طراحی شده در نتیجه این موشک خطای دایره ای کمتری نسبت به موشک های همره خود در دنیا دارد که از تصاویر منتشر شده از رزمایش های نیروی هوافضای سپاه قابل دریافت است.
از دیگر کارهای توسعه ای برای نمونه های مختلف شهاب-3 می توان به سرجنگی های مختلف منفرد(ساده)، چندگانه، خوشه ای و بارانی اشاره کرد که برای مأموریت های خاص خود طراحی شده اند. به علاوه به جز کلاهکی با فرم مخروطی ساده، دو نوع دیگر نیز روی موشک های شهاب-3 دیده شده شامل نوع دو مخروطی و نوع سه مخروطی که پیش از این در گزارش های مستقلی به آنها پرداخته بودیم.
شلیک موشک های شهاب-3 در رزمایش پیامبر اعظم7
به جز سری های اولیه شهاب-3، سایر نمونه های آن و موشک های مشتق شده از آن دارای سرجنگی جدا شونده هستند یعنی پس از اتمام سوخت موشک و دریافت بیشترین انرژی توسط کلاهک، این بخش از بدنه موشک جدا شده و با ورود مجدد به جو به سمت هدف حرکت می کند. این فناوری به کاهش احتمال اصابت توسط سامانه های ضد موشکی دشمن منجر شده و احتمال برخورد به هدف را بسیار افزایش می دهد و امروزه در تمام موشک های بالستیک میانبرد و دوربرد جدید کشور مورد استفاده قرار می گیرد.
رسیدن به دانش طراحی و تولید موشک های با قابلیت اطمینان منجر به رشد برنامه موشکی ایران شد به طوری که چند نمونه مختلف از شهاب-3 با برد بیشتر، سرجنگی متفاوت و تغییراتی در شکل دماغه توسعه داده شد. نمونه های دوربرد شهاب-3 با برد 1800 کیلومتر که در ادامه منجر به تولید موشک های سوخت مایع دوربرد «عاشورا» و «قدر» و موشک میانبرد «قیام-1» و موشک دوربرد سوخت جامد سجیل شد.
موتور موشک شهاب-3
موشک های قدر خانواده ای از موشک های سوخت مایع هستند که نمونه های مختلفی از آنها ساخته شده است. به عنوان مثال موشک قدرF بردی در حدود 1950کیلومتر داشته و دارای فرم دماغه سه مخروطی است که نیروی پسای کمتر و پایداری دینامیکی بیشتری دارد. جرم سرجنگی این موشک نسبت به نمونه های پایه شهاب-3 به حدود نصف کاهش یافته است.
موشکی که در جهان به شهاب- 4 معروف شد
در سال های دهه 1370 اعلام شده بود که صنایع دفاعی کشورمان موشک غیرنظامی شهاب-4 را برای فعالیت های فضایی توسعه می دهند. هر چند این خبر تا مدت ها دستمایه رسانه های خارجی برای مسموم ساختن افکار عمومی و متهم کردن ایران به تلاش برای تهدید مردم اروپا شده بود اما تا سال 1387 خبر رسمی از موشک ماهواره بر ایران نشد. در این سال برای اولین بار موشک دو مرحله ای سوخت مایع سفیر-1 معرفی شد که دارای 22 متر طول، 26 تن جرم و 1.25 متر قطر بوده و می توانست محموله 27 کیلوگرمی را به مدار 250 کیلومتری حمل کند.
سفیر-1 تا آن زمان سنگینترین موشک معرفی شده ایران بود و مرحله اول آن سامانه کنترلی مشابه موشک های شهاب داشت. مرحله دوم آن نیز که فاقد بالک های پایدار کننده است از یک سامانه پیشرفته که با تغییر زاویه کل خروجی موتور، یک سامانه کنترل بردار رانش(TVC) کامل را ایجاد کرده بهره می برد. موتور مرحله اول این ماهواره بر مشابه موتور نمونه های دوربرد موشک های شهاب و قدر است.
موشک ماهواره بر سفیر-1
به گزارش مشرق، بر مبنای این موشک، ماهواره بر سیمرغ نیز طراحی شده که مرحله اول آن دارای قطر 2.4 متر بوده و چهار موتور مرحله اول مشابه سفیر را در خود جای داده و مرحله دوم آن مشابه مرحله دوم سفیر است. موشک 85 تنی و 26 متری سیمرغ می تواند ماهواره 100 کیلوگرمی را در مدار 500 کیلومتری قرار دهد.
قیام؛ ترکیب تجربه و فناوری های نو
آخرین نمونه ساخته و معرفی شده از موشک های بالستیک سوخت مایع ایرانی قیام-1 نام دارد که در رده میانبرد طراحی شده و آن را حاصل 25 سال تلاش کشور در زمینه موشک های سوخت مایع بالستیک می دانند. به نظر می رسد این موشک به مرور به طور کامل جایگزین شهاب-2 خواهد شد زیرا در حالی که میزان سرجنگی و قطر این دو یکسان است، تنها با کمی افزایش طول و 100 کیلوگرم افزایش جرم(1.65 درصد بیشتر) به 300 کیلومتر برد بیشتر(60 درصد افزایش) می رسد. این موشک نیز به بیشینه ارتفاع 126 کیلومتر در بیشترین برد خود می رسد.
موشک قیام-1
ویژگی استثنایی این موشک که در نمونه دیگر تا کنون دیده نشده عدم اتکا به بالک های انتهای بدنه برای ایجاد پایداری در طی پرواز است. این کار مزیت هایی از جمله کاهش وزن و بازتاب راداری را به همراه داشته، ذخیره و انبارداری آن را نیز ساده تر می کند. این ویژگی به واسطه دستیابی به فناوری تأمین پایداری و کنترل موشک تنها به واسطه سامانه کنترل بردار رانش در خروجی موتور و کاهش قابل توجه عوامل بروز خطا در این موشک دارد.
همچنین با توجه به جدید بودن این موشک احتمالاً از فناوری های پیشرفته و سامانه های تمام دیجیتال در بخش های الکترونیکی آن استفاده شده و روش های جدید کاهش تلاطم سوخت در مخازن موشک که به کاهش خطا منجر می شود نیز از مواردیست که به کار گرفته شدن آن در موشک قیام محتمل است.
سجیل؛ دستی بلند و سریع
باید اشاره مختصری هم به موشک سجیل نمائیم که بخش مهمی از فناوری های آن مدیون موشک های شهاب است. همانطور که اشاره شد سجیل موشکی سوخت جامد و دو مرحله ای است. این موشک دوربرد که برای انهدام اهدافی تا فواصل دستکم 1500 و نهایتاً 1950 تا 2هزار کیلومتر قابل استفاده است تلفیقی از چندین فناوری به دست آمده در برنامه موشکی ایران به شمار می رود.
به گزارش مشرق، از یک سو تجارب به کار گیری سوخت جامد در انواع راکت و موشک های کوچک تا نمونه هایی مانند زلزال و فاتح-110 و همچنین فناوری موشک های دو مرحله ای که برای ماهواره برهای ایرانی در حال توسعه بود به شکل گیری یک موشک پرشتاب و دوربرد با قابلیت اطمینان بالا منجر گردیده که خواب را از چشم دشمنان کشورمان ربوده است.
موشک های دوربرد سجیل(سمت راست) و قدرF(سمت چپ)
این موشک که برای رسیدن به بیشترین برد خود تا ارتفاع 800 کیلومتری بر فراز زمین اوج می گیرد، در مراحل نهایی پرواز با سرعتی بین 10 تا 12 برابر سرعت صوت به سمت هدف رفته و در زمان 835 ثانیه (کمتر از 14 دقیقه) به آن می رسد که سرعت متوسط افقی 2335 متر بر ثانیه را در برد 1950 کیلومتر نشان می دهد. برای جرم سرجنگی آن اعداد 500 و 640 کیلوگرم اعلام شده که بین 2.1 تا 2.7 درصد از جرم 23623 کیلوگرمی این موشک تقریباً 17.6 متری را تشکیل می دهد.
مرحله اول این موشک از سامانه کنترلی مانند موشک های شهاب برخوردار بوده و احتمالاً مرحله دوم آن نیز مانند مرحله دوم ماهواره بر سفیر دارای خروجی موتور قابل کنترل است. از این رو مرحله دوم سجیل هم فاقد بالک های کنترلی بوده و البته بالک های مرحله اول آن هم نسبت به نمونه هایی مانند قدرF کمی کوچکتر به نظر می رسد. پس از اتمام سوخت مرحله اول با جدا شدن آن و سبک شدن بدنه، موشک از حمل جرم اضافی بخشی از بدنه که خالی از سوخت شده معاف شده و به سرعت های بالاتری دست می یابد.
به کمک فناوری سوخت جامد، این موشک در زمان بسیار کوتاه چند دقیقه آماده شلیک شده، تا مدت ها بدون نیاز به تخلیه سوخت که در موشک های سوخت مایع مورد نیاز است می تواند در محل اختفاء یا انبار نگهداری شود. به علاوه شتاب اولیه موشک های سوخت جامد نسبت به نمونه های سوخت مایع همرده بیشتر است که به کاهش احتمال ردگیری در مقاطع ابتدایی پرواز منجر می شود.
آخرین موشک بالستیک ایرانی که البته هنوز اطلاعاتی از آن منتشر نشده، موشکی است که در آخرین ماه های زندگی پربرکت شهید حسن تهرانی مقدم آزمایش های آن با موفقیت انجام و از آن با نام قدرتمندترین موشک زمین به زمین ایران یاد شده است که امیدواریم به زودی به مردم ایران معرفی شده و به سان گذشته قوت قلبی برای دوستداران اسلام و انقلاب در سایر کشورهای اسلامی باشد.
باید یادآوری کنیم رویکرد اکثر موشک های بالستیک موجود در کشورهای دارای سلاح هسته ای، جبران خطا با اتکا به قدرت تخریب گسترده سرجنگی اتمی است اما در موشک های ایرانی به دلیل استفاده از سرجنگی معمولی همواره کاهش خطا جزء مهم فعالیت های طراحان بوده همانطور که در تصویر اصابت سرجنگی شهاب در رزمایش پیامبر اعظم در سال 1391 دیده می شود.
به گزارش مشرق، با توجه به اینکه مسئولان دفاعی تلاش برای کاهش خطای موشک های بالستیک ایرانی را در دستور کار اعلام کرده اند در آینده باید انتظار داشت فناوری های جدیدی برای ناوبری و هدایت این سلاح ها مورد استفاده قرار گیرد مثلاً سامانه ناوبری ستاره ای که چندی پیش خبر دستیابی کشورمان به فناوری آن اعلام شد و یا رادارهای هوایی کوچک از جمله فناوری های محتمل در این زمینه هستند.
همچنین برخی کشورها به دنبال عملگرهای جدید برای هدایت پرتابه های خود هستند از جمله عملگرهای پلاسمایی که سرعتی واکنشی دستکم 10 برابر عملگرهای آیرودینامیکی داشته و با افزایش مانورپذیری، سرجنگی را در قوس نزولی به طور مؤثری از کمند سامانه های ضد موشکی فراری می دهند. جستجوی ساده ای در فضای مجازی نشان می دهد برخی مراکز تحقیقاتی دنیا در حال آزمایش این سامانه حتی روی پرتابه های بسیار کوچکتر از سرجنگی موشک های بالستیک هستند.
در پایان باید در نظر داشت عدم شناسایی موشک های بالستیک پیش از شلیک آنها از مقدمات مهم مؤثر بودن راهبرد استفاده از این نوع سلاح است که متخصصان کشورمان ضمن توسعه پرتابگرهای متحرک و استفاده از سیلوهای زیرزمینی پرتاب و کاهش زمان آماده سازی موشک برای شلیک تا حدود بسیار زیادی موفق به این مهم شده اند.
بازخوانی نظر یکی از فرماندهان آمریکایی در عملیات طوفان صحرا در 1991 در زمینه سختی یافتن پرتابگرهای متحرک موشک های اسکاد عراقی خالی از لطف نیست. وی اذعان داشت «این کار مانند یافتن سوزن در انبار کاه است». آن هم در کشوری مانند عراق که مساحتی کمتر از ایران داشته و زیر سیطره هوپیماهای شناسایی علاوه بر ماهواره ها بوده است. این در حالیست که ایران کشوری پهناور با اقلیم های مختلف بوده و اگر موفق به نشاندن هواپیمای شناسایی سرنشین دار یا بی سرنشین نشود، یا آن را منهدم می سازد و یا فراری می دهد.
منبع: باشگاه خبرنگاران
|
شنبه 92/1/3 ساعت 2:19 عصر | نوشته شده به دست
رضا خانگلی
| ( نظرات )
|
باشگاه خبرنگاران از "زنبور سرخ" گزارش می‌دهد:
آیا ایران "کوچکترین پهپاد دنیا" را شکار کرده است؟ + تصاویر
"پهپاد" "زنبور سرخ" خاکستری رنگ است و با فشار یک دکمه، به راحتی و با وضوح بسیار بالا می‌تواند روی هدف بزرگ‌نمایی کند. از مهمترین ویژگی‌های این پهپاد این است که هیچ صدایی تولید نمی‌کند.
به دنبال پیشرفت خیره‌کننده صنعت نوین پهپادهای جاسوسی و نظارتی، ارتش انگلیس نیز نیروهای خود در افغانستان را مجهز به پهپادهای جاسوسی دستی کرده است که بسیار کوچک بوده و با جشم غیر مسلح به سختی می‌توان آنها را دید.
به گزارش آسوشیتدپرس، این پهپادهای کوچک به اندازه کف دست هستند و می‌توانند از مکان‌های دور از دسترس فیلمبرداری کنند.
پهپاد بسیار کوچک "زنبور سرخ" "Black Hornet"
این پهپاد خاکستری رنگ با سه دوربین وضوح بالای خود، می‌تواند به راحتی و با وضوح بسیار بالا روی هدف بزرگ‌نمایی کند.
زنبور سرخ تنها 15 گرم داشته و هیچ صدایی نیز از آن ساطع نمی‌شود.
کوچکترین پهپاد دنیا در جیب جا گرفته و با تعادل مناسبی که دارد می‌تواند در شرایط بادی و تا ارتفاع 800 متر پرواز کند.
همچنین، زنبور سرخ توانایی 30 دقیقه پرواز بدون توقف را نیز دارا است.
زنبور سرخ که توسط شرکت نروژی Prox Dynamics AS ساخته شده است می‌تواند 35 کیلومتر در ساعت پرواز کند.
اما این پهپاد کوچک آن قدرها هم که تصور می‌شود ارزان نیست و قیمت 160 واحد از آنها 31 میلیون دلار است.
زنبور سرخ چه ویژگی‌هایی دارد؟
*زنبور سرخ مجهز به سه دوربین داخلی در دماغه بوده و 15 گرم وزن دارد.
*اندازه این پهپاد به اندازه سه برگه کاغذ A4 است.
*زنبور سرخ حتی کوچکتر از یک فنجان چای است.
*هر واحد از این پهپادها 70 هزار دلار قیمت دارد، قیمتی معادل یک خودروی لوکس BMW .
*سرعت این پهپاد به اندازه سرعت بیشینه یک خوک یعنی 10 مایل در ساعت است.
منبع: باشگاه خبرنگاران
طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز
به گزارش 
