قسمت دوم

از نظر سامانه هدفگیری نیز یکی از موشک‎ها داری حسگر تصویری (اپتیکی) با پنجره شیشه‎ای زاویه‎دار به سمت پائین بوده و ظاهراً نمونه‎های دیگر دارای سامانه هدفگیری متفاوتی هستند. موشک سدید برای اولین بار در نمایشگاه هوایی کیش و در کنار نمونه دریایی بالگرد شاهد285 مشاهده شد که موشکی با هدایت لیزری به نظر می‎رسید.

از این موشک اطلاعات خاصی منتشر نشده اما با نگاهی به موشک‎های مشابه آن در دنیا می‎توان آن را موشکی دستکم 30 تا 40 کیلوگرمی و با برد بیش از 7 تا 8 کیلومتر دانست. موشک‎های نمایش داده شده از ترکیب معمول بالک‎های صلیبی یا پلاس در جلو و کراس یا ضربدری در عقب بهره می‎برند که در اغلب موشک‎های ضد زره نیمه سنگین مشاهده می‎شود.

 

با توجه به اعلام قابلیت حمل 8 موشک سدید و از طرفی وجود دو جایگاه برای حمل جنگ افزار، شاهد129 در هر یک از جایگاه‎های خود می‎تواند تا 4 موشک حمل نماید. این جایگاه‎ها نسبت به محور طولی هواپیما با زاویه رو به پائین نصب شده‎اند. این امر نیروی مصرفی موشک برای تغییر مسیر به سمت پائین را کاهش می‎دهد هر چند که نیروی مقاوم هوا را در طی پرواز می‎افزاید. این جایگاه‎ها در نزدیکی بدنه نصب شده‎اند که مزیت‎های دینامیکی و سازه‎ای دارد.
 

رساندن مقاومت هواگرد و متعلقات آن در برابر هوا به کمترین میزان به معنی کاهش مصرف سوخت و افزایش برد و مداومت پروازی است. باید اشاره نمائیم تأثیر نامطلوب حمل سلاح و آویزگاه نصب آن بر بازتاب راداری هواگردها امری بدیهی است از این رو پهپادهای رزمی آینده دارای محفظه حمل سلاح در داخل بدنه هستند.
 

به گزارش مشرق، از دیگر تسلیحاتی که کاربرد آن در شاهد129 در آینده نزدیک دور از ذهن نیست، موشک‎های دوش پرتاب سطح به هوا در نقش هوا به هوا و حتی موشک‎های کوتاه برد هوا به هوا در صورت کافی بودن توان حمل بار این پهپاد است. پیش از این در سایر کشورها موشک‎های دوش پرتاب توسط بالگردها در نقش هوا به هوا کارایی خود را اثبات نموده‎اند و در ایران نیز پهپاد سریر متعلق به قرارگاه پدافند هوایی خاتم الأنبیاء ارتش چنین قابلیتی دارد.

روی نمونه جدید شاهد129 گیرنده‎های هشدار راداری در نوک بال‎ها و اطراف بدنه دیده می‎شود که در نمونه قبلی دیده نمی‎شد. این گیرنده‎ها به آگاهی پهپاد از موقعیت اطراف خود و فعالیت سامانه‎های راداری هوایی و زمینی دشمن منجر می‎شود. همچنین حمل سامانه‎های شنود و جهت‎یابی امواج نیز به این قابلیت شاهد129 در نظارت دقیق‎تر به اطراف کمک می‎کند.
 

یکی دیگر از حسگرهای قابل حمل توسط شاهد129-در آینده- همانطور که در پهپاد حماسه و برخی پهپادهای نظارتی دنیا حتی نمونه‎هایی در حد و اندازه «اسکن ایگل» شاهد هستیم، رادار است.

امروزه رادارهایی با ابعاد کوچک به بردهای تا 80 کیلومتر نیز می‎رسند که به معنی پوشش محوطه‎ای به قطر دو برابر یعنی 160 کیلومتر توسط پهپاد است. امکان حمل سامانه‎های جنگ الکترونیک برای پشتیبانی الکترونیکی از یک منطقه و حمل گستره وسیع‎تری از تسلیحات حتی موشک‎های ضد کشتی برد کوتاه نیز در توسعه شاهد129 کاملاً امکان‎پذیر است و در صورت وجود نیاز عملیاتی برای متخصصان کشورمان دشوار نخواهد بود.

قابلیت‎های عملیاتی

پهپاد شاهد129 به طور کلی دارای دو مزیت بسیار مهم است. اول قابلیت‎های پروازی بسیار بالا و دوم قابلیت اجرای عملیات رزمی. برد عملیاتی نمونه رزمی شاهد در حدود 1700 کیلومتر و مداومت پروازی آن 24 ساعت اعلام شده که این مشخصات پروازی تنها با یک مرتبه سوختگیری پیش از پرواز به دست می‎آید. برد بسیار بالای شاهد129 امکان اجرای عملیات تهاجم هوایی یا برقراری پوشش هوایی را در فضاهای بسیار دورتر از مرزهای کشور فراهم می‎کند هر چند که ظاهراً پروازهای برون‎مرزی در دستور کار این پهپاد نیست و قطعاً این توانمندی با نمونه‎ایرانی آر-کیو-170 که سطح مقطع راداری بسیار پائینی دارد بهتر بدست آید.
 

مداومت پروازی یک روزه شاهد129 نیز به معنی حضور و نظارت طولانی مدت در فضای منطقه مد نظر است. امروزه هر چند در کشورهای صاحب فناوری در حوزه هوافضا ماهواره‎های جاسوسی بی‎نظیری در حال خدمت است اما پهپادها به دلیل امکان حضور طولانی روی یک منطقه و در ارتفاعات متوسط که وضوح تصویری بسیار خوبی نیز با تجهیزات ساده‎تر و ارزان‎تر ایجاد می‎کند جایگاه خاص خود را دارند.

از این نظر شاهد129 با مداومت پروازی بالای خود با توجه به عدم برخورداری کشورمان از ماهواره‎های سنجشی نظامی بخش زیادی از این خلأ را پر خواهد کرد و به جهش توانمندی نظارتی ایران بر مرزها یا هر منطقه تا شعاع عملیاتی این پهپاد منجر می‎شود.

البته به دلیل عدم برخورداری کشورمان از ماهواره‎های مخابراتی نظامی یا هواگردهای ایستا در ارتفاعات بسیار بالا برای ایجاد ارتباط بین ایستگاه زمینی هدایت با پهپاد، تنها راه کنترل شاهد129 در فواصل بسیار دور با اتکا به برنامه پروازی و سامانه‎های داخلی پهپاد برای کنترل تمام خودکار، استفاده از ایستگاه‎هایی در کشورهای دیگر -که شاید تنها در یک یا دو کشور اطراف بتواند در دسترس باشد- یا استفاده از پهپادها یا هواگردهایی به عنوان رله و پل ارتباطی بین ایستگاه مبدأ با پهپاد است که البته برای تعبیه آنتن‎های دید مستقیم، باید فضای مناسب در پهپاد ایجاد شود.

در مأموریت‎های دریایی از شناورهای دریایی نیز می‎توان در فرایند فوق استفاده کرد. در حالت هدایت تمام خودکار، مختصات جغرافیایی نقاط از پیش تعیین شده و مسیر پرواز توسط کاربر از طریق ایستگاه کنترل زمینی در حافظه تجهیزات الکترونیکی هواپیمای بی‎سرنشین ذخیره شده و پهپاد با استفاده از سامانه GPS و ارتفاع‎سنج می‎تواند مسیرهای از پیش تعیین شده را طی نماید. در این حالت می‎توان ارتباط پهپاد با سامانه‎های مخابراتی را تا رسیدن به نقاط مشخصی قطع کرد تا امکان نفوذ دشمن در هدایت آن کاهش یابد.

به گزارش مشرق، نکته دیگر در مورد شاهد129 نیاز آن به باند برای نشست و برخاست است. این عامل باعث ایجاد محدودیت نسبی در عملیات این پهپاد می‎شود هر چند که برد بسیار زیاد آن امکان بلند شدن از باندهایی دور از آتش دشمن و سپس رسیدن به منطقه عملیاتی را ممکن می‎سازد. این مسئله با بهره‎گیری از پهپادهای کوچک‎تر فعلی که امکان آغاز عملیات با استفاده از پرتابگرها و در نزدیکی خطوط مقدم را دارند برای مأموریت‎های فوری جبران خواهد شد.

شاهد129 در نقش رزمی با اتکا به حمل موشک‎های ضد زره یا راکت می‎تواند مکمل خوبی برای ناوگان پشتیبانی زمینی نیروی هوافضای سپاه باشد. این نیرو هم اکنون از تعدادی هواپیمای تخصصی پشتیبانی زمینی «سوخوی su-25 فراگفوت» روسی و تعدادی بالگرد کبرا/تیزتک/طوفان برخوردار است.

در سال‎های اخیر هر چند با افزوده شدن بالگرد شاهد285 و پهپاد کرار به عنوان هواگردهایی ساخت داخل، این توان تقویت شده اما ورود شاهد129 با مداومت پروازی بی‎نظیر خود و قابلیت حمل حسگرهای پیشرفته چندگانه و موشک‎های ضد زره با هزینه پروازی و ریسک عملیاتی پائین‎تر از بالگردها کمک شایانی به افزایش توان پشتیبانی از نیروهای زمینی خواهد نمود.

در واقع با ورود پهپادهای کرار و شاهد129، بار عملیاتی هواپیمای سوخو-25 و بالگردهای کبرا و شاهد285 کاهش یافته و دست این هواگردها خصوصاً سوخو-25 و کبرا برای مأموریت‎های سنگین‎تر باز می‎ماند. از طرفی با توجه به گسترش پدافندهای مرگبار کوتاه‎برد، استفاده از پهپادها در بسیاری از عملیات‎های تهاجمی به صرفه‎تر و مطمئن‎تر از هواگردهای سرنشین‎دار خواهد بود هر چند که شاهد129 با اتکا به سقف پرواز و حسگرهای دوربرد خود می‎تواند در مرحله شناسایی کاملاً از تیررس آنها و حتی برخی از سامانه‎های پدافند هوایی میانبرد دشمن مصون بماند.

پهپاد شاهد129 همانند بالگرد شاهد285 هشت موشک سدید حمل می‎کند اما تمام هزینه‎های تولید، آموزش خلبان و هر ساعت پرواز آن دستکم 3 تا 10 برابر کمتر از این بالگرد است در حالیکه می‎تواند در حدود 7 تا 8 برابر بیشتر از بالگرد فوق در آسمان بماند و خطری هم خلبانان آن را تهدید نمی‎کند! سرعت ساخت هر فروند شاهد129 هم قاعدتاً بالاتر از شاهد285 است بنا بر این تقویت توان دفاعی کشور نیز سرعت می‎یابد.
 

همچنین از پهپاد شاهد129 با اتکا به سامانه‎های الکترواپتیکی آن می‎توان به عنوان «سکوی دیده‎بانی هواپایه» برای هدفگیری اهداف و سپس تخصیص آن به هواپیماهای سرنشین‎دار یا توپخانه زمینی و موشک‎های سطح به سطح استفاده نمود همانطور که در فیلم‎های نمایش داده شده از رزمایش پیامبر اعظم7 اجرای مشابه این عملیات مشاهده شد به طوریکه پس از هدفگیری توسط یک پهپاد، هواپیمای سوخو با ورود سریع به منطقه اقدام به شلیک کرده و بلافاصله نیز صحنه عملیات را ترک نموده و در ادامه کار ارزیابی خسارت نیز بر عهده پهپاد قرار گرفت.

همانطور که پیشتر اشاره کردیم شاهد129 قاعدتاً قابلیت تجهیز به موشک‎های هوا به هوا را دارد. در اینصورت این پهپاد امکان استفاده در نقش گشت هوایی رزمی یا «سامانه پدافند هوایی هواپایه» را دستکم برای مقابله با بالگردها، پهپادها و طیفی از موشک‎های کروز دشمن خواهد داشت. این توانایی در ترکیب با مداومت پرواز بسیار بالای شاهد129، دفاع هوایی کشورمان را در ارتفاعات پائین تا متوسط مستحکم‎تر از گذشته و امکان غافلگیر شدن آن را کمتر خواهد نمود.

همچنین این پهپاد و نمونه‎های دیگر با همین قابلیت امکان پوشش‎دهی نقاط کور یا نقاطی که استقرار نیروی پدافند هوایی سطح-پایه در آن دشوار است را با هزینه‎ای اندک و برای مدت طولانی دارند.

در بین پهپادهای رزمی ساخته شده در دنیا کامل‎ترین نمونه‎ها که البته همگی ساخت آمریکا بوده و دارای سابقه عملیاتی نیز هستند شامل «MQ-1 پریدِیتور» و «MQ-9 ریپِیر» است که هر دو موتور ملخی-اولی از نوع پیستونی و دومی از نوع توربوپراپ- دارند. نمونه‎های دیگری نیز در آمریکا ساخته شده یا در حال توسعه هستند اما بیشتر آنها دارای موتور جت بوده و در رده شاهد129 قابل طبقه‎بندی نیستند.

برخی هم توانمندی محدود رزمی دارند. از نظر ابعاد، پهپاد رزمی ایران نزدیک به پریدیتور است. هرچند برد و مداومت پرواز اعلام شده آن کمی کمتر از پریدیتور است اما از نظر میزان و تعداد محموله قابل حمل بالاتر از این نمونه آمریکایی قرار می‎گیرد.

حضور طولانی مدت شاهد129 با بهره‎گیری از بال‎های بلند آن و وجود قابلیت پرواز سرشی بالا، با خاموش کردن موتور و اجرای این نوع پرواز که باعث حذف اثرات صوتی بسیار زیاد موتور ملخی و بازتاب حرارتی آن می‎شود به نوعی حضور نامحسوس و پرواز خاموش تبدیل می‎گردد.

به گزارش مشرق، این حضور دائمی در کنار وسعت منطقه قابل پوشش با شاهد129 و امکان ارسال تصاویر به صورت بی‎درنگ (Real Time) به افزایش بیش از پیش آگاهی فرماندهان از شرایط منطقه عملیاتی از مرزهای کشور تا هر عمق قابل دستیابی برای اتخاذ سریع‎تر و بهتر تصمیمات خواهد داشت. به علاوه در صورت نیاز در همین عملیات‎های شناسایی طولانی مدت و تمرکز روی هدف، می‎توان با اتکا به قابلیت رزمی شاهد129 بلافاصله اقدام به درگیری با هدف در هر زمان نمود که خود به معنی امکان تبدیل شاهد129 به ابزار واکنش سریع علیه تحرکات دشمن است.
 

همچنین شاهد129 برای نظارت بر مناطق بزرگ کویری –که استتار فعلی روی بال و بدنه آن نیز متناسب با همین نواحی است- و مرزهای طولانی شرقی کشور، آب‎های سرزمینی گسترده و حتی دریاهای دوردست و پوشش‎دهی کامل‎تر از گذشته به مأموریت‎های دریایی چه از بعد نظارتی با کاهش تعداد هواپیمای مورد نیاز و چه رزمی کمک شایانی خواهد کرد. با توجه به قابلیت‎های بسیار بالای این پهپاد در همین نمونه‎های اول، پایه بسیار خوبی برای توسعه طرح‎های آتی خواهد بود.

منبع: مشرق نیوز