امیر حیدری در گفت‌وگو با مشرق:
تولید انبوه "تیربار اخگر" به‌زودی آغاز می‌شود
این سلاح ایرانی دارای کالیبر 7.62 میلیمتر و شش لوله بوده و بیشینه نواخت تیر آن چهارهزار تا پنج‌هزار گلوله بر دقیقه و برد نهایی آن بیش از هزار متر اعلام شده که با عملیاتی‌شدن آن، توان دفاعی واحدهای زمینی کشورمان به‌طور چشمگیری افزایش مییابد.
امیر کیومرث حیدری جانشین فرمانده نیروی زمینی ارتش در گفت‌وگو با خبرنگار گروه دفاع و امنیت مشرق با اشاره به موفقیت های سالهای اخیر این نیرو در طراحی و ساخت انواع سلاح های سبک و سنگین گفت: خودکفایی و خوداتکایی نیروهای مسلح، مورد تأکید امام(ره) و مقام معظم رهبری بوده و مواردی چون تانک ذوالفقار به‌عنوان نمونه‌هایی بارز و مهم در این زمینه محسوب می‌شوند.
وی با تأکید بر اینکه بسیاری از ابتکارات و نوآوری‌های نیروی زمینی ارتش در مرحله تولید انبوه قرار دارد، به سلاح مهم اخگر اشاره کرد و افزود: این سلاح به دست جهاد خودکفایی نزاجا طراحی و نمونه رزمی آن برای تولید انبوه آماده شده است.
حیدری با اعلام اینکه تولید انبوه این سلاح مهم را در دستور کار داریم و این روند با برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته احتمالاً از مهرماه شروع خواهد شد، خاطرنشان کرد: تولید انبوه این سلاح با مشارکت نیروی زمینی و وزارت دفاع انجام خواهد شد.
این فرمانده ارشد ارتش جمهوری اسلامی ایران در خصوص بخش هایی که قرار است به این سلاح مجهز شوند نیز گفت: برنامه ما این است که یگانهای کماندو و تکاوری نزاجا را به این سلاح مجهز کنیم.
به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، با سخنان فوق مشخص می شود که تیربار 6 لوله چرخان «اخگر» که دارای قابلیت‌های رزمی بینظیری است توسط متخصصان کشورمان برای تولید انبوه آماده شده و در وهله اول برای تجهیز واحدهای زمینی با آن اقدام خواهد شد. از اینرو در مطلب پیش رو به تاریخچه این نوع سلاح‌ها، قابلیتها و مزایای آن نسبت به تیربارهای تک لوله میپردازیم.
پیشینه تیربارهای چند لوله چرخان به اختراع دکتر «گتلینگ» در سال 1860 بازمیگردد که اولین نمونه از تیربار چندلوله خود را ساخت در حالی که چرخش لولهها در آن با نیروی دست انجام میشد.
تیربار گتلینگ
این سلاح در همان اول کار به نواخت تیر 200 گلوله بر دقیقه رسید که بسیار بیشتر از تفنگهای موجود در سازمان ارتشهای آن دوران بود. به مرور با تکمیل این اختراع هرچند نواخت تیرهای بالاتر تا 800 الی 900 گلوله بر دقیقه نیز به دست آمد اما تیربار گتلینگ نیز سنگین و پیچیدهتر شد.
بعدها با ساخت تیربارهایی که با فشار گاز باروت به قابلیت شلیک خودکار رسیده بودند دوران افول تیربارهای چند لوله گتلینگ فرا رسید. این سلاحهای جدید، نواخت تیری در حدود گتلینگها یا بیشتر از آن داشتند در حالی که بسیار سبکتر و در عین حال دارای پیچیدگی کمتر بودند. در نتیجه، اختراع تیربار چند لوله چرخان هرچند در برخی نقاط دنیا در حال تکمیل بود اما نمونههای تولید شده و عملیاتی آن به موزهها فرستاده شد.
پس از جنگ جهانی دوم ارتش آمریکا اعلام کرد به توپی با کالیبر متوسط اما با نواخت تیر بسیار بالا برای نبردهای هوایی نیاز دارد. شرکت «جنرال الکتریک» پس از برنده شدن در این قرارداد در هنگام مروری بر کارهای گذشته به یاد مسلسلهای گتلینگ افتاد. با قرض گرفتن یک نمونه ساخت 1903 از موزه و تأمین توان مورد نیاز آن از یک منبع توان خارجی(احتمالاً الکتریکی) و اصلاحاتی جزئی این سلاح به نواخت تیر 5هزار گلوله بر دقیقه رسید.
پس از یک دوره مفصل طراحی و آزمایش، توپ 6 لوله «ام-61 ولکان» با کالیبر 20 میلیمتر مورد پذیرش نیروی هوایی ارتش آمریکا قرار گرفته و از قضا از تیربارهای خود آقای گتلینگ هم معروفتر و پراستفادهتر شد.
توپ 20 میلیمتری ولکان در جنگنده اف-104 استارفایتر
توپ 20 میلیمتری 6 لوله ام-61 ولکان که در جنگندههای اف-4 و اف-14 نیروی هوایی ارتش کشورمان وجود دارد و خلبانان ایرانی پیروزیهای هوایی متعددی را با آن در جنگ تحمیلی 8 ساله عراق علیه ایران کسب کردند امروزه پرکاربردترین نمونه از این نوع سلاح‌ها در بین هواپیماهای جنگی غربی است.
نمونه ای از توپ ولکان در مأموریت سطح به هوا
نمونهای 6 لوله با کالیبر کوچکتر 7.62 میلیمتر نیز از روی آن توسعه یافت که به «مینیگان» مشهور شد. «ام-134 مینیگان» از یک موتور الکتریکی برای ایجاد دوران لولههای خود بهره میبرد که از مرسومترین روشها در سلاحهای امروزی طرح گتلینگ است. این سلاح به نواخت تیر 2هزار تا 4هزار تیر بر دقیقه و برد 1000 متر دست مییابد و جرم آن کمی کمتر از 48 کیلوگرم بوده و سرعت خروج گلولهها از لوله آن 853 متر بر ثانیه است.
تیربار مینیگان
ام-134 در بسیاری از واحدهای هوایی مانند بالگردها و هواپیماهای گشتی و تهاجم زمینی، خودروها و ادوات زمینی و نیز شناورهای دریایی آمریکا و به مرور در کشورهای دیگر به کار گرفته شد. کارایی این سلاح در برابر نیروهای زمینی به قدری بود که پس از رؤیت قدرت آتش آن دشمنان خصوصاً در عملیاتهای کمین علیه واحدهای خودرویی از ادامه درگیری صرف نظر میکردند.
حتی نقل شده است در موارد بسیاری ماکتی از آن روی واحدهای زمینی که از این سلاح برخوردار نبودند نصب میشد تا دشمن را از شروع درگیری منصرف کند!
امروزه مزیتهای تیربارها و توپهای طرح گتلینگ که به کمک استفاده از فناوریهای جدید و رفع اشکالات طرحهای اولیه ماندگار شده‌اند سبب شده تا نمونههای متنوعی از آنها با کاربرد سطح به سطح، هوا به هوا و سطح به هوا در کشورهای مختلف توسعه یابد. هرچند اصول عملکردی همه آنها یکسان است اما تفاوتهایی مثلاً در نحوه تأمین توان، آنها را هم متمایز میسازد.
دو روش تأمین توان این سلاح‌ها استفاده از منبع خارجی الکتریکی، نیوماتیکی، هیدرولیکی یا منبع داخلی مانند لگد شلیک و فشار گاز برگشتی حاصل از شلیکهای قبلی است.
به طور کلی میتوان مزیتهای سلاحهای طرح گتلینگ را در موارد زیر دانست:
این سلاح‌ها امکان اجرای شلیک پرحجم را آن هم برای مدت طولانیتر نسبت به تیربارهای تک لوله دارند زیرا اولاً سهم تعداد گلوله شلیک شده از هر لوله در این سلاح‌ها بسیار کمتر از یک تیربار تک لوله برای همان تعداد شلیک است و البته لولههای سلاح طرح گتلینگ در حین چرخش مقداری هم خنک می‌شوند.
در نتیجه بر خلاف تیربارهای معمولی که از شلیک با نرخ بالا در مدت طولانی به دلیل گرم شدن لوله عاجز هستند این سلاحهای چند لوله میتوانند بدون رسیدن به بیشینه حد تحمل حرارت لولهها برای مدت بیشتری با نرخ آتش بالا شلیک کنند.
نمونهای از مینیگان نصب شده روی بالگرد
دوم: سه عمل اصلی بارگذاری گلوله، اجرای آتش و تخلیه پوکه در آنها به طور همزمان در لولههای مختلف اجرا می شود یعنی در حالی که یکی از لولهها در حال شلیک است، لوله دیگری در حال بارگذاری بوده و لوله دیگری فرایند تخلیه را طی میکند. همین قابلیت در یک بازه زمانی مشخص منجر به شلیک تعداد بیشتری گلوله نسبت به سلاح تک لولهای نیز می‌شود زیرا در سلاح تک لوله، سه عمل فوق باید پشت سر هم اجرا شود.
به گزارش مشرق، مزیت دیگر این سلاح‌ها حل مشکل مهمات معیوب و عملکرد نامناسب شامل کامل نسوختن باروت(پیشران) موجود در فشنگ، ایراد در بارگذاری آن یا تخلیه پوکه است. در سلاح تک لوله معیوب بودن مهمات یا به از کار افتادن سلاح منجر شده یا آن را از اجرای حد نهایی عملکرد خود باز میدارد.
اما سلاح چند لوله به دلیل اجرای جداگانه فرایندهای سه گانه در لولههای مختلف سلاح به راحتی فشنگ معیوب را از دور خارج میکند در حالی که سایر لولهها به شلیک خود ادامه میدهند و در صورت معیوب بودن تأمین کننده مهمات هر یک از لولهها در یک سلاح 6 لوله، تنها 16.67 درصد از نواخت تیر کاهش مییابد بر خلاف سلاح تک لوله که در این حالت به طور کامل از کار میافتد.
این سلاح‌ها حجم آتش چندین تیربار یا توپ با کالیبر مشابه را یکجا تولید می‌کنند. همچنین میتوانند با بهرهگیری از قابلیت تغییر نرخ آتش خود و افزایش آن برای درگیر شدن با یک هدف سریع، احتمال اصابت در اولین سری شلیک را افزایش داده یا در مصرف مهمات برای انهدام اهدافی با سرعت کمتر یا اهداف ثابت صرفه جویی کنند.
تیربار اخگر
هر چند این سلاح ها امروزه پرکاربرد هستند اما در کشورهای معدودی ساخته می شوند که به طور عمده شامل آمریکا، روسیه، چین و چند کشور اروپایی است. کشورمان ایران نیز چند سالی است که نمونه های مهندسی و آزمایشی تیربار چند لوله طرح گتلینگ خود را با نام «اخگر» رونمایی کرده است که توسط متخصصان نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران(نزاجا) ساخته شده و به زودی به تولید انبوه میرسد.
تیربار اخگر روی خودروهای رنجر و سمندر
این سلاح ایرانی که تا کنون روی خودروهای تاکتیکی و پرتحرک کوچک مانند «رنجر» و «سمندر» که آنها هم توسط جهاد خودکفایی نزاجا طراحی و ساخته شده‌اند مشاهده شده دارای کالیبر 7.62 میلیمتر و 6 لوله بوده، بیشینه نواخت تیر این سلاح 4هزار تا 5هزار گلوله بر دقیقه و برد نهایی آن بیش از 1000 متر عنوان شده است. به نظر میرسد توان حرکت چرخشی لولههای آن از یک موتور الکتریکی تأمین می‌شود.
به گزارش مشرق، با به‌کارگیری انبوه این سلاح که نه‌تنها کارایی بالایی علیه نفرات و خودروهای سبک دشمن دارد بلکه می‌تواند به طور محدود در نقش پدافند هوایی نیز ظاهر شود توان دفاعی واحدهای زمینی کشورمان به طور چشمگیری افزایش مییابد.
بدیهی است با تجهیز این سلاح به سامانه هدفگیری اپتیکی و کنترل از راه دور که برای تیربارهای 12.7 میلیمتری روی تانکها و نفربرهای ایرانی دیده شده کارایی آن به مراتب افزایش مییابد زیرا هم دقت شلیک افزایش یافته و هم میتوان اهداف را در مسافت دورتر از برد مؤثر چشمی هدفگیری کرد.
تیربار اخگر روی خودروهای تاکتیکی نزاجا
همانطور که در سایر کشورهای دنیا نیز دیده می‌شود این سلاح امکان یکپارچه شدن با بالگردهای تهاجمی و ترابری و نیز قایقهای تندرو و شناورهای گشتی را به راحتی دارد که به افزایش تأثیر عملیات هجومی این واحدها در میدان نبرد ضمن افزایش توان دفاع از خود در برابر واحدهای دشمن منجر می‌شود.
همچنین باید در نظر داشت ساخت کامل، تولید و به کارگیری سلاح 6 لوله اخگر مقدمه خوبی برای توسعه نمونهای با کالیبر بزرگتر برای دفاع هوایی خصوصاً جهت استفاده در شناورهای دریایی است. واضح است برخورداری رزمندگان اسلام از سلاح‌هایی که دشمن نیز به عمق تأثیر آن واقف است موجب تغییر محاسبات او در عرصه نبردهای زمینی خواهد شد و این توان آتش بینظیر اخگرهای ایرانی در ترکیب با تحرک بالای خودروهای تاکتیکی متنوع تولید شده، تیر مؤثر دیگری در کمان سربازان این مرز و بوم است.
منبع: مشرق نیوز
فرمانده نیروهای ویژه هوابرد نزاجا در گفتگو با مشرق خبر داد:
ورود سلاحهای جدید تکتیرانداز و جلیقه ضدگلوله ایرانی به سازمان رزم تکاوران ارتش
امیر خسروی در مورد تجهیزات جدید تیپ 65 نزاجا گفت: جهاد خودکفایی نزاجا دو نوع سلاح جدید را تحویل ما داده که یکی سلاح تک تیرانداز کالیبر12.7 است و دیگری سلاح 14.5 تک تیرانداز است که اخیراً به ما واگذار شده است.
مشرق- در تصور خیلی از جوانان ایرانی، حتی اگر پیگیری هم نشود، کماندو و تکاور شدن وجود دارد؛ هیجانی وصف ناشدنی در کنار خدمتی بزرگ به کشور. افتخارش کم و پنهان نیست رسیدن به چنین جایگاهی و صد البته جور هندوستان کشیدن برای این موضوع، تنها از عهده اندکی بر می آید.
سال 1332 بود که برای اولین بار 10 نفر از کارکنان نیروی زمینی ارتش برای طی دوره چتربازی به کشور فرانسه اعزام شدند و پس از طی دوره های زمینی و هوایی مختلف به کشور مراجعت کرده و واحد چتربازی را در سال 1334 پایه گذاری کردند. این واحد در سال 1338 گردان چتربازی نامیده شد. در همان سال تیپ ویژه هوابرد با شماره 23 به نام تیپ نیروهای مخصوص با سازماندهی پنج گردان عملیاتی، یک گردان پشتیبانی، یک دسته مخابرات و گروهان قرارگاه و آموزشگاه جنگ‌های نامنظم تشکیل شد.
در سال 1349، رسماً عنوان آن به تیپ 23 نیروهای ویژه هوابرد تغییر یافت. یک سال پس از آن بود که با انجام تغییراتی در ساختار تشکیلاتی تیپ و پیچیده شدن عملیاتهای تروریستی و جایگزینی تکنیک‌ها و تاکتیک‌های نوین، دو یگان دیگر به نام های «رهایی گروگان» و گروهان «عملیات روانی» نیز به ساختار تیپ 23 اضافه شد.
در سال 1370 و پس از احساس نیاز به یک یگان واکنش سریع، تیپ 3 نوهد از لشکر 23 جدا شد و با سه گردان عملیاتی نوهد (نیروهای ویژه هوابرد) و آموزشگاه جنگ‌های نامنظم، گروهان عملیات روانی، یکان رهایی گروگان، گردان پشتیبانی، دسته مخابرات و گروهان قرارگاه در پادگان افسریه تشکیل و تحت عنوان تیپ 65 شناخته شد.
امیر خسرو خسروی فرمانده تیپ 65 نیروهای ویژه هوابرد نیروی زمینی در گفتگویی تفصیلی با گروه دفاع و امنیت مشرق به شرح وظایف و افتخار آفرینی‌های این تیپ در دوران دفاع مقدس و سیر تحولات آن در سالهای اخیر پرداخته است.
امیر خسروی در ابتدا با تشریح عملیاتهای انجام شده توسط نیروهای مخصوص نیروی زمینی ارتش در زمان جنگ تحمیلی گفت: باشروع جنگ تحمیلی تیپ فعلی 65 که آن زمان تیپ 23 نیروهای مخصوص نام داشت مانند سایر نیروها و ارگان‌ها بر حسب وظیفه در مناطق جنوب و کردستان با توجه به آموزش‌‌هایی که این تیپ در جنگ‌های نامنظم و عملیاتهای ویژه دیده بود، به همراه شهید چمران وارد عمل شد. نیروهای مخصوص با توجه به آموزش‌های جنگ چریکی که دیده بودند، در تمام دوران جنگ رشادت‌های مثال زدنی از خود نشان داد و شهدای گرانقدری را تقدیم نظام کرد.
وی با اشاره به رشادت‌های برخی شهدا مانند شهید شهرام‌فر اضافه کرد: شهید شهرام‌فر و تعداد دیگری از عزیزان به همراه شهید چمران در مناطق جنوب جنگ‌های چریکی و نامنظم را شکل دادند. تیپ 23 بعد از سامان دادن به مناطق جنوب، در شمال غرب کشور نیز جنگ‌های چریکی مختلفی را انجام داد. پس از آن این تیپ با واگذاری امکانات به لشکر 23 مبدل شد که کم و بیش در عملیات‌هایی در جنوب شرکت داشت تا اینکه این واحد به طور کل در مناطق کردستان مستقر شد و در آنجا جنگ خودش را با گروهک‌ها و همچنین دشمن بعثی شروع کرد.
انتقال تجربیات جنگ به افسران جوان
امیر خسروی انتقال تجربیات فوق به نیروهای جدید را یکی از تاکیدات مهم فرماندهان ارتش توصیف کرد و با تشریح سیر تغییرات و رشد در تیپ 65 پس از دوران دفاع مقدس تأکید کرد: آموزش نیروهای مخصوص همیشه باید به صورت تئوری و عملی عجین باشد. لازم بود که ما تجربیاتی که در دفاع مقدس داشتیم را به افسران و درجه دارانی که بعد از جنگ وارد عرصه نظام شده بودند، منتقل کنیم.
وی یادآور شد: این آموزش‌ها به صورت عملی انجام می‌شود و به همین منظور اندوخته‌های جنگ یعنی پرسنلی که در زمان دفاع مقدس حضور داشتند باید به افسران جوان که می‌بایست نیروهایی پوینده و بالنده باشند منتقل می شود و به این منظور ما تجربیات 8 ساله پیشکسوتان جنگ را جمع‌آوری و در آموزشگاه جنگ‌های نامنظم تیپ 65 استفاده می کنیم.
این فرمانده با سابقه نزاجا اضافه کرد: ما در بدو ورود، افسر و درجه داران را برای تیپ 65 انتخاب می‌کنیم. این نیروها باید دوره‌های چتربازی و دیگر دوره های مخصوص را در آموزشگاه جنگ‌های نامنظم طی کنند و ما این آموزش‌ها را نه تنها با تئوری بلکه به صورت عملی و با تاکید بر تجربیات دفاع مقدس و جنگ های نوین، در آموزشگاه جنگ‌های نامنظم و در اردوگاه‌هایی داریم آموزش می‌دهیم.
خسروی درمورده نحوه این آموزش ها نیز گفت: ما در کلیه فصول سال مثلاً در فصل بهار در اردوگاه جنگل، درفصل زمستان در اردوگاه برفی و همچنین در کویر، تجربیات را توأم با اندوخته‌ای که داریم به کار می‌بندیم و اکنون کلیه افسران و درجه داران ما که بعد از دفاع مقدس وارد این عرصه و جزء پرسنل تیپ 65 شدند کلیه این دوره‌ها را طی می‌کنند و از تجربیات استفاده می‌کنند.
وی یادآوری شد: اکنون نیروهای ما در حال طی دوره نوهد در جنگل‌های کلاردشت هستند و همچنین گردان‌های ما از اوایل خردادماه دوره های جنگل را در قالب آمورشهایی که به صورت تئوری دیده‌اند به صورت عملی با دشمن فرضی در جنگل‌های کلاردشت تمرین می‌کنند.
خسروی همچنین اضافه کرد: چون بعضا عملیاتهای نیرو مخصوص خارج از مرز است ما آن چیزی را که قرار است در آینده با آن مواجه بشویم را شبیه سازی می‌کنیم و آن تمرین را انجام می‌دهیم. به فرض مثال سلاحهای جدیدی که تمرین با آنها احساس می‌شود را به اردوگاه منتقل کرده و با دشمن فرضی به شکلی که توضیح داده شد به صورت عملی تمرین می‌شود.
آموزش نیروها در شرایط سخت کوهستانی
فرمانده تیپ 65 پیرامون دوره‌های کوهستان و برف یگانها نیز گفت: افسران و درجه دارانی که از دانشگاه امام علی (ع) و مرکز آموزش درجه‌داری به نیروی مخصوص تیپ 65 وارد می‌شوند باید دارای تعهد و ایمان لازم، فیزیک بدنی، بی باکی و از همه مهمتر علاقه‌مند به این کار و سختی‌پذیری باشند. بعد از انتخاب برای اولین بار دوره چتربازی اتوماتیک در کمیته چتر بازی مرکز پیاده شیراز برگزار می‌شود. سپس در واحد خودمان تشکیل دوره نیرو مخصوص را می‌دهیم یعنی افسر و چترباز حتماً باید دوره نیرو مخصوص را بعد از دوره چتربازی طی کنند. در این دوره نیرو مخصوص علاوه بر آموزش‌ها، در کارگاه‌های اعتماد به نفس که همان کارگاه‌های کوهستان باشند کار می‌کنند و به اردوگاه‌های جنگل و کوهستان جهت اجرای تمرین عملی اعزام می‌شوند.
وی در ادامه افزود: پس از پایان دوره آموزشی تعدادی از افسران که استعداد داشته باشند به عنوان مربی به صورت عمومی همه دوره را می‌بینند. این دوره در داخل پادگان تمرین می‌شود و همین را در اردوگاه‌هایی مثل سد کرج که اردوگاه تابستانی ماست به صورت عملی تمرین می‌کنند. در فصل زمستان ما پیست اسکی در امامزاده هاشم داریم که مختص تیپ است و دوره‌های رزم و زنده ماندن در شرایط ویژه و سخت و اسکی در برف را آموزش می‌دهیم.
تسلیحات جهادخودکفایی نزاجا در تیپ 65
امیر خسروی درمورد تجهیزات جدید این نیرو گفت: جهاد خودکفایی نزاجا دو نوع سلاح جدید را تحویل ما داده که یکی سلاح تک تیرانداز کالیبر12.7 است و دیگری سلاح 14.5 تک تیرانداز است که اخیراً به ما واگذار شده. این سلاح‌ها دارای کارایی خوبی است و برای آموزش تک‌تیراندازان از این دو سلاح در میادین تیر استفاده می‌کنیم.
وی در مورد تحویل برخی سلاح های بومی دیگر مانند سلاح خیبر به تیپ 65 نیز گفت: بنا بر این است که این سلاح نیز به ما تحویل داده شود و ما در میدان تیر این سلاح را مورد امتحان قرار دهیم تا در صورت نیاز در تیپ 65 مورد استفاده قرار گیرد اما هنوز تاریخی برای تحویل این سلاح مشخص نشده است.
به گفته وی همچنین از طرف وزارت دفاع یک نوع جلیقه ضدگلوله جدید و با قابلیت های بسیار خوب به تیپ 65 تحویل داده شده که از مدتی پیش این جلیقه ضدگلوله مورد آزمایش عملی قرار گرفته است.
توانایی عملیاتی تیپ 65 فراتر از سایر نیروها
فرمانده نیروهای ویژه هوابرد نیروی زمینی درباره برگزاری رزمایش مشترک نزاجا و سپاه پاسداران نیز گفت: اگر نیروی زمینی ارتش همراه سپاه رزمایش مشترکی را داشته باشد در این رزمایش تیپ 65 هم شرکت خواهد کرد اما تاریخ این رزمایش هنوز مشخص نشده است. در صورت شرکت یا عدم شرکت تیپ 65 در رزمایش‌های مختلف ما همیشه آمادگی لازم را داریم و تمرین جزء شرح وظایف ما می‌باشد.
وی با اشاره به شرح وظایف نیروی مخصوص در رزمایش‌ها افزود: شرح وظایف در رزمایش‌های تیپ 65 به صورت عملیات هدف زنی است به این شکل که ما با یک تیپ متشکل از 12 نفر به منطقه‌ای که بعضاً خارج از محدوده‌ای است که سایر نیروها توانایی ورود به آنجا را ندارند به منظور انهدام هدف اعزام می کنیم. سلاح‌هایی که در این تیم حمل می‌شود از سلاحهای سبک است که هر نفر در هر زمان و در هر مأموریتی که به او محول می‌شود با توجه به آموزش‌ها و تجربیات می‌تواند به بهترین نحو آن ماموریت را انجام دهد.
امیر خسروی با اشاره به آزمون‌های اجرایی بعد از هر دوره آموزشی در این تیپ گفت: در پایان هر 3 ماه دست به خودآزمایی می‌زنیم که این خودآزمایی برای محک زدن میزان آمادگی افسران است که به نیروی مخصوص وارد شده‌اند و رده‌های بالای حاضر شده به منظور آزمایش نیروها امتحانات عملی را طرح ریزی می‌کنند.
آمادگی ویژه یگان رهایی گروگان
وی با تشریح نحوه آموزش نیروهای رهایی گروگان افزود: بعد از آموزش‌های چتر بازی و دوره‌های دیگری که نفرات پس از ورود به نیروی مخصوص می‌بینند ما بهترین‌های این نیروها را که دارای خصوصیاتی از قبیل بالا بودن ضریب هوشی، آمادگی بالای جسمانی و چالاکی و چند فاکتور دیگر هستند را برای یگان رهایی گروگان انتخاب می‌کنیم که آموزش‌ها به روی این نیروها یک سال به طول می‌انجامد. اولین بار که واحد رهایی گروگان در سطح نیروها آموزش داده شد، واحد رهایی گروگان تیپ 65 نوهد بود.
فرمانده تیپ 65 اضافه کرد: ما برای آمادگی هرچه بیشتر و بهتر نیروها این آموزش را به صورت مجزا در اینجا انجام می‌دهیم که در صورت وجود مورد در سطح آجا و نیروی زمینی وارد عمل می‌شویم. به عنوان مثال برخی آموزش‌های ما روی دریا و ناو انجام می‌شود و مربیان ما در این قسمت از عملکرد نیروها در حین تمرین تصویربرداری می‌کنند و اشکالات و نواقص کار را به آنها یادآور می‌شوند.
وی در پایان این گفتگو خاطرنشان کرد: ما به حول و قوه الهی وظیفه‌ای که به دوشمان گذاشته شده است را به صورت 100% انجام می‌دهیم و بر اساس همین آموزش‌ها، تمرینات را تکرار می‌کنیم تا در صورت لزوم و در روز مبادا از اندوخته‌های خود استفاده کنیم چرا که یک نیروی نظامی همیشه باید آماده باشد.
منبع: مشرق نیوز
|
پنج شنبه 92/2/12 ساعت 3:3 عصر | نوشته شده به دست
رضا خانگلی
| ( نظرات )
|
وزیر دفاع در گفتگو با مشرق خبر داد:
تولید انبوه و استقبال نیروهای مسلح از«سلاح خیبر»+جزئیات
متخصصان توانمند کشورمان از ابتدا در طراحی خیبر اصول طراحی ارگونومیک را مدنظر داشته و در ادامه نیز با بهینه سازی طراحی این سلاح، ایرادات آن را مرتفع کرده اند. به عنوان مثال محل قبضه سلاح و جای دست مخالف در نمونه های مختلف تغییر داشته است.
به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، سلاح های هجومی به عنوان گونه ای از سلاح های انفرادی از سال 1944 میلادی با معرفی اسلحه آلمانی STG-44 پا به عرصه حیات گذاشتند. این سلاح ها پس از آن تا به امروز به عنوان جنگ افزار اصلی ارتش های جهان به خدمت گرفته شده اند.
از همان روزهای اولیه پس از جنگ دوم جهانی تا به امروز که نزدیک به 13 سال از آغاز هزاره جدید می گذرد دانشمندان و طراحان سلاح همچنان به دنبال طراحی و ساخت گونه های پیشرفته تر از سلاح های هجومی هستند. این مسئله گواه این اصل است که با وجود معرفی سلاح های بسیار پیشرفته در بخش های گوناگونی به مانند موشکی، هوایی، زرهی و یا دریایی همچنان تسلیحات انفرادی و خصوصا سلاح های هجومی از اهمیت خاصی برخوردار هستند.
اما در کشور ما ایران نیز سلاح هجومی خیبر به عنوان طرح سلاح هجومی آینده مطرح شده و بر اساس گفته های وزیر دفاع کشورمان قرار است در اختیار یگان های مختلف نیروهای مسلح قرار بگیرد. اما برای آشنایی با این سلاح لازم است تا ابتدا نگاهی به سخنان وزیر دفاع و سپس مروری کوتاه بر سلاح های هجومی در کشور داشته باشیم.
وحیدی:
سردار احمد وحیدی وزیر دفاع کشورمان در گفتگو با خبرنگار دفاعی مشرق در خصوص نتیجه تلاش های سازمان صنایع دفاع برای ساخت و تولید یک سلاح انفرادی کاملا ایرانی گفت: وزارت دفاع، سلاح ملی خیبر را با توجه به درخواست ها و نیازهای نیروهای مسلح کشور تولید کرده است.
وی با بیان اینکه تلاش کرده ایم سلاح ملی خیبر به صورت انبوه تولید و در دست نیروهای مسلح قرار بگیرد، یادآور شد: استقبال یگانهای مختلف نیروهای مسلح از این سلاح بسیار خوب بوده و ما نیز علاقمند به تداوم این همکاری هستیم.
نگاهی به سلاح های هجومی موجود در کشور
در اواخر دهه 40 میلادی اسلحه هجومی ژ- 3 ساخت شرکت هکلر و کخ آلمان غربی به عنوان سلاح استاندارد ارتش ایران انتخاب شده و خط تولید تحت لیسانس آن نیز پس از چند سال در سازمان جنگ افزار سازی کشور به راه افتاد. در سالهای پس از پیروزی انقلاب و در جریان جنگ تحمیلی نیز سلاح معروف روسی AK-47 به کشور وارد شده و به عنوان سلاح استاندارد یگان هایی به مانند بسیج و سپاه پاسداران وارد خدمت شده است.
سلاح هجومی ژ - 3
در مورد سلاح ژ- 3 باید گفت که این سلاح با کالیبر 51*7.62 و خشاب های 20 تیری تغذیه شده و قابلیت شلیک به دو حالت تک تیر و رگبار را دارد. فشنگهای این سلاح را می توان به گونه ای مرگبارترین فشنگهای خانواده کالیبر 51*7.62 در جهان به حساب می آید.
این گونه از فشنگ ها با سرعت دهانه 800 متر بر ثانیه حرکت کرده و به دلیل برخورداری از یک غلاف فلزی نازک فلزی خاصیت ترکشی و تخریبی بسیار سنگین تری را در مقایسه با سایر گونه ها در این کالیبر دارد. اما این قدرت بالا مشکلات را نیز به همراه دارد. وزن زیاد، لگد بالا، عدم کنترل پذیری در حال شلیک رگبار، برق بالای دهانه جنگ افزار و صدای بلند از جمله نکات منفی این سلاح به حساب می آید.
بخش دیگری از مشکلات این سلاح نیز مربوط به گونه هایی است که در دوران پس از انقلاب و در کوران جنگ بدون تجربه کافی و به سرعت تولید شده و به دلیل نبود دانش فنی در آن زمان با کیفیت پایین تر تولید شده اند. یکی از مشکلات عمده این سلاح ها حساسیت به گرد و خاک و احتمال بالای گیر کردن در هنگام تیراندازی است.
اما سلاح AK-47 از بسیاری از نظرها مشکلات ژ – 3 را نداشت. این سلاح سبکتر بوده و خشاب آن نیز از تعداد گلوله بیشتری بهره می برد. مقاومت این سلاح در برابر شرایط سخت نیز در جهان مثال زدنی است و نبردهای 8 ساله رزمندگان ایرانی ثابت کرد که نه سرمای قله های کردستان و نه گرد و غبار و نه گرمای دشتهای خوزستان برای این سلاح مشکلی ایجاد نخواهد کرد.
سلاح هجومی AK 47
در عین حال و پس از پایان جنگ تحمیلی و با نگاهی به تجربیات 8 سال دفاع مقدس و همچنین مطالعات صورت گرفته در کشورهای دیگر این نتیجه حاصل شد که اصولا فشنگهای 7.62 بیش از اندازه نیرومند هستند و این امکان وجود دارد که با طراحی و ساخت سلاحی با کالیبر کوچکتر به نیازهای نیروهای مسلح پاسخ داد.
طرح سلاح هجومی خیبر که اولین اخبار مربوط به آن در اوایل دهه 1380 شمسی در رسانه ها مطرح شد تلاشی از سوی متخصصان داخلی برای طراحی سلاحی هجومی به منظور رفع نیازهای نیروهای مسلح ایران در سالهای پیش رو بود. نکات گوناگونی در مورد سلاح خیبر وجود دارد که سعی می کنیم در ادامه به آن اشاره کنیم:
با یک نگاه به سلاح خیبر به سرعت چندین نکته در مورد آن مشخص می شود. بحث اول نوع طراحی خاص این سلاح است که در آن خشاب به عقب قبضه منتقل شده است.
اسلحه خیبر مجهز به دوربین دید در شب
این نوع طراحی در جهان به عنوان "بولپاپ" شناخته می شود. یکی از مهمترین خواص این طراحی بحث کاهش طول سلاح است که خود باعث کاهش وزن و راحت تر شدن حرکت با سلاح است. فراموش نکنیم که یکی از مهمترین مولفه های نبردهای نامتقارن بحث تحرکت بالای یگان های پیاده است و برای نیل به این منظور به سلاح هایی کوتاه و سبک مثل خیبر نیاز است.
بحث بعدی که در مورد این سلاح جدید و متفاوت است مسئله کالیبر به کار رفته در آن است. بر اساس اطلاعات موجود سلاح خیبر با فشنگهای کالیبر 5.56 میلی متر مجهز شده است. این مسئله به سرعت تعداد زیادی از مشکلاتی که قبلا در سلاح های موجود در داخل کشور وجود داشت را حل می کند. فشنگهای سری 5.56 میلی متر در مقایسه با فشنگهای 7.62 باعث می شوند تا نیروی عقب نشینی سلاح کاهش پیدا کرده و دقت تیراندازی، خصوصا در حالت شلیک رگبار افزایش یابد.
در عین حال با بهره بردن از این فشنگها صدای سلاح و همچنین برق دهانه جنگ افزار که می تواند باعث شناسایی شدن کاربر نیز شود کاهش می یابد.
نکته مهم دیگر در مورد این کالیبر بحث قابلیت حمل بیشتر آن است. در علوم نظامی بحثی به عنوان بار همراه سرباز مطرح می شود که بخشی از آن مربوط به فشنگها است. برای یک سلاح با کالیبر 7.62 معمولا یک سرباز 100 فشنگ را با خود حمل می کند. اما با استفاده از کالیبر 5.56 میلی متری این میزان می تواند با توجه به شرایط گوناگون عملیاتی به 200 الی 300 تیر فشنگ نیز افزایش پیدا کند.
این یعنی افزایش حجم آتش، زمان تیراندازی و همچنین کاهش نیاز سرباز به پشتیبانی واحدهای تدارکاتی که خود بحث مهم دیگر در میدان نبردهای ناهمطراز به شمار می آید.
سه نمونه تهاجمی سلاح خیبر
متخصصان توانمند کشورمان از ابتدا در طراحی خیبر اصول طراحی ارگونومیک(طراحی وسائل متناسب با فیزیک بدن انسان) را مدنظر داشته و در ادامه نیز با بهینه سازی طراحی این سلاح ایرادات آن را مرتفع نموده اند. به عنوان مثال محل قبضه سلاح و جای دست مخالف در نمونه های مختلف تغییر داشته.
همچنین دستگیره فوقانی سلاح که در نمونه های اولیه بزرگ بوده و در نمونه های آخر با دستگیره ای مشابه دستگیره سلاح اس-5.56 و سایت نشانه روی آن جایگزین شده است. البته هم در نمونه های اولیه و هم در نمونه های آخر خیبر امکان نصب دوربین بر روی دستگیره وجود دارد. همچنین سرنیزه و دوپایه نیز به همراه خیبر بکار گرفته می شود.
خیبر با لوله کوتاه
مکانیزم ناظم آتش خیبر مشابه بسیاری از سلاح های جدید از سه حالت برای شلیک برخوردار است که شامل تک تیر، سه تیر و تیربار می شود. در حالت تیربار و با استفاده از دوپایه و لوله بلند در واقع باید این سلاح را یک تیربار سبک به حساب آورد. در مورد حالت تیراندازی سه تیر ذکر این نکته خالی از لطف نیست که این شکل از تیراندازی چندین سال است که بر روی سلاح های گوناگونی در جهان نصب شده است و با استفاده از آن تیرانداز می تواند با هر یک بار کشیدن ماشه 3 گلوله را به سمت هدف شلیک کند و این 3 تیر در فاصله کمی از هم به هدف با دقت بالایی اصابت کرده و هدف مورد نظر را سریعتر از پای در می آورد.
سردار نجار وزیر وقت دفاع در حال آزمایش سلاح خیبر
تا زمان حال و با توجه به تصاویر منتشر شده در فضای مجازی می توان 4 گونه از سلاح خیبر را شناسایی کرد. 3 گونه از سلاح های سری خیبر که گونه استاندارد تهاجمی هستند که در طول این چند ساله برای کامل تر شدن دچار تغییراتی شده اند و دیگری گونه کوتاه شده این سلاح است که بیشتر مناسب یگان های هوابرد و پیاده مکانیزه است.
سما، آخرین نمونه از سلاح خیبر
از جمله مشخصات اعلام شده برای این اسلحه جرم 3.7 کیلوگرم، نواخت تیر 800 تا 850 تیر بر دقیقه، برد مؤثر 450 متر، برد نهایی 2500 متر و سرعت خروج گلوله از لوله 900 تا 950 متر بر ثانیه است. همچنین دو نوع خشاب 20 و 30 نیز بر روی این سلاح مشاهده شده است. آخرین گونه از این سلاح که به عنوان "سما" شناخته می شود با دستگیره بالایی طولانی تر، مگسک هدف گیری بزرگتر و جای قرارگیری دست بهتر در جلوی آن معرفی شده است.
در نهایت می توان امیدار بود که با تحویل انبوه این سلاح به نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران، سربازان ایرانی با سلاحی پیشرفته برای مقابله با تهدیدات و متجاوزان آماده بشوند.
منبع: مشرق نیوز
|
جمعه 91/7/14 ساعت 8:0 صبح | نوشته شده به دست
رضا خانگلی
| ( نظرات )
|
در مراسم رژه 31 شهریور؛
پیشرفته ترین سامانه های سپاه به نمایش درآمد
سپاه نیوز: با برگزار شدن مراسم رژه نیروهای مسلح در آغاز هفته دفاع مقدس، پیشرفته ترین سامانه های تهاجمی، راداری و پدافندی نیروی زمینی، نیروی هوافضا و نیروی دریایی سپاه به نمایش درآمد.
به گزارش خبرنگار سپاه نیوز؛ یگان های نمونه محمول نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در این مراسم سامانه فجر 124، موشک زلزال، خودروی پیشرفته تاکتیکی سفیر4، راکت انداز رعد4، راکت انداز فجر 5 و 3، تانک ریکاوری شب دیز، تانک رخش واکنشی، توپ خودکششی رعد2 و نیز انواع نفربرها را به نمایش گذاشتند.
با عبور یگان های محمول نیروی هوافضای سپاه بسیاری از تجهیزات و سامانه های پیشرفته این نیرو اعم از سامانه های موشکی پدافند هوایی رعد، سامانه موشکی پدافند هوایی تورM1، سامانه موشکی پدافند هوایی بهینه شده سام6، سامانه راداری علیم، سررادار کاشف1و2 و توپخانه پدافند هوایی 35 میلی متری در بخش پدافند هوایی به نمایش درآمد.
یگان های نمونه موشکی زمین به زمین نیروی هوافضای سپاه، سامانه موشکی فاتح 110، خلیج فارس، شهاب 2، قیام و همچنین سامانه موشکی دوربرد قدر F و سامانه موشکی دوربرد سوخت جامد سجیل و سکوی دوفروندی ذوالفقار حامل موشک فاتح 110 و سکوی پرتاب و راکت زلزال 3 فروندی را به نمایش گذاشتند.
لانچر قادر، شناور سراج، شناور ریب، شناور ذوالفقار جی ام تی16 و جی ام 16 از جمله سامانه ها و ادوات نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که در این مراسم از مقابل جایگاه عبور کرد.
منبع: سپاه نیوز
|
دوشنبه 91/7/10 ساعت 8:0 صبح | نوشته شده به دست
رضا خانگلی
| ( نظرات )
|
«شاهر» تفنگ تک تیرانداز ایرانی با برد 4 کیلومتر
جدیدترین خودروی تاکتیکی 2?5 تنی 4 در 4 «نینوا» و تفنگ تک تیرانداز 14?5 میلی متری که توسط سازمان تحقیقات و جهاد خودکفایی نیروی زمینی ارتش تولید شده، صبح امروز با حضور امیر پوردستان فرمانده این نیرو رونمایی شد.
این دو محصول جدید نیروهای مسلح کشورمان ویژگی‌هایی دارند که بخشی از آنها را در ادامه می‌خوانید.
ویژگی‌های تفنگ تک تیرانداز «شاهر»
این تفنگ با کالیبر 14?5 میلیمتر و وزن 22 کیلوگرم و طول 185 سانتی متر، 3 هزار متر برد موثر و 4 هزار متر برد مفید دارد.
جدیدترین تفنگ تکتیرانداز ارتش برای استفاده مطلوب به 3 نفر نیاز دارد.
از قابلیت‌های این تفنگ درگیری و انهدام انواع سنگرهای بتونی، خودروهای زرهی، بالگرد و نقاط تجمع نفرات دشمن است.
این سلاح بر مبنای نیازهای تاکتیکی روز نزاجا به صورت کاملا بومی طراحی و ساخته شده و قابلیت درگیری در عمق را شدیدا افزایش داده است.
همچنین این اسلحه دقت اصابت را بالا برده و اثربخشی در انهدام اهداف را به صورت چشمگیری مضاعف میکند.
عکس هایی از تک تیر ایرانی شاهر
ویژگی‌های خودروی تاکتیکی 2?5 تنی 4 در 4 «نینوا»
این خودرو با طول 7 متر، عرض 2?5 متر و ارتفاع 2?8 متر و با قدرت موتور 240 اسب بخار ظرفیت حمل 5 تن بار در جاده و 2?5 تن بار در کلیه شرایط تاکتیکی در زمین‌های ذوعارضه، قابلیت عبور شیب ارضی 30 درصد و عبور شیب طولی 60 درصد را دارد.
منبع: سایت آلامتو
طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز
