یکشنبه 93/4/22 ساعت 2:40 عصر | نوشته ‌شده به دست رضا خانگلی | ( نظرات )

دست سپاه با «یا علی» بلندتر و کوبنده‌تر شد +عکس

مشابه بسیاری از موشک‌های کروز پرتاب شونده از زمین، یاعلی دارای یک موتور راکتی سوخت جامد بوده که کار رساندن موشک از سرعت صفر به سرعت‌های چند صد کیلومتر بر ساعت را بر عهده دارد. پس از اتمام کار این بخش و جدا شدن آن، موتور اصلی جت موشک شروع به کار کرده و آن را تا هدف می‌رساند.

به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، یکی از تسلیحات مهم و قابل تحسین موشکی به نمایش در آمده در نمایشگاه نیروی هوافضای سپاه، موشک «کروز یاعلی» بود که هر چند در رسانه‌های داخلی به آن توجه چندانی نشد اما در خارج کشور بازتاب های مختلفی داشت و سایت تحلیلی بیگانه به طور مشخص به تحلیل و بررسی این موشک پرداختند.

علاوه بر تصاویر این موشک از زوایای مختلف، تنها اطلاعات رسمی منتشر شده در مورد آن برد 700 کیلومتر است. خصوصاً عدم اعلام مأموریت اصلی این موشک که می‌تواند شامل ضد کشتی و ضد اهداف زمینی باشد مباحثی را پیرامون آن ایجاد کرده است.

موشک کروز یاعلی

هر چند پیش از این توسط یکی از مسئولان دفاعی، خبر ساخته شدن موشک کروز دوربرد مشکات با برد 2000 کیلومتر اعلام شده بود اما با توجه به حضور موشک یاعلی در نمایشگاه می‌توان آن را دوربردترین موشک کروز مشاهده شده کشور دانست.

اصلی‎ترین مشخصه این نوع موشک‎ها، پرواز در ارتفاع بسیار نزدیک به سطح زمین و عموماً کمتر از 30 متری در فاز پیمایشی (کروز) از مراحل حرکت آن است که بخش بسیار زیادی از زمان پرواز آنها را شامل می‎شود. از این رو این موشک‎ها به نام کروز شناخته شدند.

اغلب موشک‎های کروز ساخته شده دارای سرعت‎های کمتر از صوت هستند اما برخی نمونه‎های جدید در بخش نهایی پرواز (فاز ترمینال) به سرعت مافوق رسیده و برخی نیز از ابتدای پرواز، سریع‎تر از صوت حرکت می‎کنند. موشک‎های کروز از هواپیما، پرتابگر زمینی، کشتی و زیردریایی شلیک می‎شوند و انواع مختلف آنها برای حمله به رادارها، کشتی‎ها و اهداف زمینی توسعه یافته‎اند.

همچنین موشک‎های کروز با توجه به امکان پرواز بین عوارض زمینی و در ارتفاع پائین، برای در امان ماندن از دید رادارها و رسیدن به نزدیک هدف بدون دیده شدن، توانمندی بالایی دارند که به کاهش چشمگیر احتمال منهدم شدن موشک توسط پدافند اطراف هدف منجر شده است خصوصاً در مأموریت‎های ضد کشتی که موشک در فاصله چند متری سطح آب در فاز نهایی پرواز می‎کند.

در مقابل، نیروی مدافع باید تمام مسیرهای ورود موشک‎های کروز را با سامانه‎های کشف و ردگیری و انهدام علیه این اهداف نسبتاً سریع پوشش دهد.

نمونه‌های مختلفی از موشک‌های کروز با بردهای مختلف در دنیا توسعه داده شده‌اند. برد این موشک‌ها از چند ده کیلومتر تا چند هزار کیلومتر را شامل می‌شود. در جدول زیر به مشخصات برخی از موشک‌های کروز که از نظر برد در حدود برد موشک یاعلی بوده و پرتابگر اصلی آنها زمینی است اشاره شده است:

در بین موشک‌های فوق، نمونه پاکستانی شباهت بالایی از نظر پیکربندی با موشک کروز آمریکایی تاماهاوک داشته خصوصاً ورودی هوای موتور، بال‌های باز شونده، محل بال‌ها و موتور راکتی سوخت جامد اولیه شباهت بالایی با برخی نسل‌های موشک فوق دارد.

موشک هندی نیز با بال‌های نصب شده در پائین بدنه و شکل ورودی هوا وامدار طراحی موشک‌های کروز روسی کلاب است که به دلیل برد کوتاه‌تر و مأموریت ضد کشتی در جدول معرفی نشده‌اند. هر دو موشک هندی و پاکستانی از پرتابگرهای چند فروندی به صورت عمودی قابل شلیک هستند.

موشک کروز هندی Nirbhay

نمای گرافیکی موشک بابور (بالا) و موشک کروز تاماهاوک (پائین)

موشک بابور با بال‌ها و ورودی هوای جمع شده در بدنه

لازم به ذکر است موشک کروز تاماهاوک را می‌توان مشهورترین کروز دنیا دانست که با استفاده عملیاتی در چندین جنگ، در طراحی چندین موشک کروز ضد اهداف زمینی در نقاط مختلف دنیا از آن الگوبرداری شده است.

به گزارش مشرق، پیکربندی مورد اشاره در موشک فوق شامل یک بدنه استوانه‌ای، بال‌های مستطیلی باز شونده از درون بدنه با مقداری زاویه عقب برگشتگی (Sweepback) که متناسب با سرعت‌های مادون صوت است، موتور جت در انتهای بدنه و ورودی هوا در زیر آن و بالک‌های کنترلی در انتهای بدنه است. موشک کروز یاعلی نیز از همین پیکربندی استفاده کرده است.

ورودی هوای موتور موشک یاعلی در زیر بدنه مشهود است

البته در موشک مشاهده شده در نمایشگاه، بال‌ها ثابت به نظر می‌رسند که با توجه به سطح بالای فناوری موشکی در نیروی هوافضای سپاه، قطعاً توان طراحی بال‌های باز شونده با ضریب اطمینان بالا وجود داشته است و از اینجا می‌توان نتیجه گرفت موشک یاعلی به نمایش در آمده احتمالاً نمونه نمایشگر فناوری آن بوده و در نمونه عملیاتی قاعدتاً مانند سایر موشک‌های همرده از بال‌های باز شونده از دورن بدنه استفاده شده است.

بال موشک یاعلی

موتور و مخزن سوخت موشک یاعلی

از سوی دیگر با نگاهی به ابعاد مخزن سوخت این موشک و مقایسه با قطر بدنه این گمانه نیز ایجاد می‌شود که فضایی برای قرارگیری بال در بدنه این موشک وجود ندارد. در صورتی که بال این موشک، باز شونده از داخل بدنه نباشد باید امکان شلیک این موشک از محفظه‌های چند فروندی مانند موشک‌های مشابه آمریکایی، چینی و پاکستانی را فراموش کرد.

پرتابگر چند فروندی موشک بابور

مجموعه بالک‌های کنترلی موشک یا علی در انتهای بدنه قرار گرفته‌اند. این مجموعه شامل یک سطح عمودی و دو سطح با زوایه غیر عمود است. هر یک از این سه سطح کنترلی با دیگری زاویه 120 درجه دارد. این بر خلاف سایر موشک‌های کروز معرفی شده در جدول است که همگی از یک مجموعه 4 تایی بالک با چینش ضربدری (کراس) یا بعلاوه ای (پلاس) استفاده می‌کنند. البته نسل چهارم موشک تاماهاوک که پیشرفته‌ترین نمونه آن نیز محسوب می‌شود از مجموعه بالک کنترلی سه تایی بهره می‌برد.

بالک‌های کنترلی موشک یاعلی در انتهای بدنه

نسل چهارم موشک تاماهاوک

موتور راکتی اولیه موشک یاعلی

موشک‌های کروز پس از دریافت مختصات هدف پرواز خود را آغاز کرده و سامانه هدایت درونی موشک‎ها که از نوع هدایت اینرسیایی و مبتنی بر ژیروسکوپ و شتاب‎سنج بوده و در مراحل اولیه پرواز کاملاً قابل اتکا است آن را به سمت هدف هدایت می‌کند. اما با گذشت زمان، خطای ذاتی این سامانه انباشته شده. بنا بر این موشک‎های برد بلند خصوصاً انواع کروز نیازمند سامانه‎های هدایت دیگری نیز برای طی مسیر تا هدف هستند.

به گزارش مشرق، با شروع بخش میانی پرواز، موشک باید از سامانه‎های مختلفی برای هدایت در مسیر صحیح به سمت هدف استفاده کند از جمله سامانه‌های تشخیص عوارض زمینی و مقایسه آن با نقشه‎های ذخیره شده از قبل. نوع دیگر از سامانه‎های هدایت مناسب برای مراحل مختلف پرواز سامانه‎های مکانیابی جهانی مانند GPS آمریکایی، گلوناس روسی و گالیله اروپایی بوده که در انواع نظامی خود دارای دقت‌های بالایی هستند.

می‌توان مهمترین چالش موشک کروز یاعلی را ساخت سامانه‌های هدایت میانی و نهایی برای طی مسیر طولانی تا هدف و تأمین دقت بالا در اصابت به هدف دانست؛ فناوری که لازمه موشک کروز دوربرد مشکات (در صورت تایید چنی پروژه ای) نیز بوده و بنا بر این نمونه‌های بومی از آن باید توسعه یافته باشد.

روی بدنه این موشک نیز سامانه‌ای برای هدایت در فاز نهایی مانند سامانه اپتیکی که در موشک‌های کروز دوربرد مختلفی در دنیا استفاده شده دیده نمی‌شود. از این مورد نیز می‌توان نتیجه گرفت یا موشک نمایش داده شده نمونه نهایی نیست ویا اساساً این موشک مأموریت ضد کشتی داشته و با بهره‌گیری از جستجوگر راداری در دماغه خود کار هدفیابی و هدایت در فاز نهایی پرواز را به انجام می‌رساند.

مسئله مهم دیگر در توسعه یک موشک کروز عملیاتی با برد متوسط و بلند، موتور جت با قابلیت اطمینان بالا است. تا کنون چندین موشک کروز با موتور جت در کشور ساخته شده که دارای برد 120 (موشک نور)، 220 (موشک قادر) و 350 کیلومتر (موشک رعد) بوده‌اند.

توسعه پهپاد کرار با برد 1000 کیلومتر که آن هم از موتور جت برخوردار است دیگر تجربه کشورمان در این زمینه به شمار می‌رود. بنا بر این در موشک یاعلی نیز با بهره‌گیری از این تجربیات موتور جت که ورودی هوای آن در زیر بدنه و نزدیک به انتها است کار تولید نیروی رانش را بر عهده دارد.

با توجه به وجود بال بزرگ در این موشک و شکل مقطع آن می‌توان گفت بیشینه سرعت موشک کروز یاعلی مانند سایر موشک‌های همرده کمتر از سرعت صوت است. در واقع در این موشک‌ها ایجاد نیروی برآ بیشتر وابسته به سطح تولید کننده این نیرو است نه سرعت پروازی. در نتیجه موشک با پرواز با سرعت کمتر که به معنی مصرف سوخت پائین‌تر است در مقایسه با موشک‌های پرسرعت هم اندازه، به برد بیشتری می‌رسد.

به عنوان مثال موشک کروز براهموس که فاقد بال‌های بزرگ است با سرعت 3 برابر سرعت صوت به برد 290 کیلومتر می‌رسد در حالی که ابعاد بزرگتری از موشک‌های کروز مختلف نامبرده در این گزارش دارد.

موشک کروز مافوق صوت براهموس

یکی از پرسش‌های قابل طرح در زمینه این موشک علت نیاز به موشک کروز زمینی بوده در شرایطی که خانواده موشک‌های بالستیک کشور از تنوع کافی برخودار است. باید گفت امکان حمل و شلیک چند فروند از روی یک پرتابگر به دلیل ابعاد بسیار کوچکتر در مقایسه با بالستیک‌های هم برد، امکان شلیک از سکوهای هوایی و دریایی علاوه بر پرتابگرهای زمینی و قیمت پائین‌تر در مقایسه با موشک بالستیک هم رده از دلایل فنی و عملیاتی نیاز به توسعه موشک‌های کروز است. به علاوه رسیدن به دقت‌های بالا در اصابت به هدف توسط موشک‌های کروز بسیار کم دردسرتر از موشک‌های بالستیک است.

در مقابل، احتمال مورد اصابت قرار گرفتن این موشک‌ها بالاتر از نمونه‌های بالستیک با سرجنگی جدا شونده است. در واقع در موشک‌های کروز بیشتر به پنهانکاری و پرواز در ارتفاع پائین برای مخفی ماندن از دید رادارها تکیه می‌شود در حالی که در موشک‌های بالستیک سرعت بالای سرجنگی و مسیر پروازی بهینه از عوامل مغلوب کردن سامانه‌های دفاع موشکی است.

البته توسعه یک موشک بالستیک، ساده‌تر از موشک کروز دارای دقت بالا بوده و بنا بر این برای ایجاد بازدارندگی سریع در برابر دشمنان، انتخاب مسئولان دفاعی در توسعه موشک‌های بالستیک برای ایجاد زمان برای تحقیق و توسعه روی سایر محصولات دفاعی ستودنی است. گفته می‌شود موشک کروز هم علاوه بر موشک‌های بالستیک در دستور کار شهید حسن طهرانی مقدم بوده است و ممکن است کروز یاعلی از طرح‌های همین شهید بزرگوار بوده باشد.

در پایان باید گفت هر چند قالب طراحی موشک کروز یاعلی مشابه نمونه‌های ضد اهداف زمینی بوده و فضای موجود در بدنه با توجه به ابعاد موتور و مخزن سوخت آن گویای وجود حجم کافی برای جانمایی سامانه‌های مختلف هدایت در کنار سرجنگی چند صد کیلوگرمی معمول این موشک‌ها است اما همچنان نمی‌توان احتمال ضد اهداف دریایی بودن این موشک را تا زمان اعلام رسمی مأموریت آن رد کرد زیرا هر چه دورتر بردن اولین خط دفاعی در برابر انبوه شناورهای دشمن امری مطلوب به شمار می‌رود.

همچنین موشک کروز یاعلی با توجه به برد پروازی 700 کیلومتری خود قاعدتاً ابعاد و وزن کمتری نسبت به موشک کروز مشکات با برد 2000 کیلومتر داشته و برای اهداف نزدیک و راهکنشی مناسب است. این موشک‌های کروز در کنار مجموعه متنوع موشک‌های بالستیک کشور از ابزارهای مهم بازدارندگی دفاعی در زمان حال و وارد کردن ضربات خرد کننده به دشمن در زمان جنگ خواهند بود.

منبع: مشرق نیوز

برچسب‌ها: موشک ایران ابرقدرت دستاورد تازه

نزاجا

جمعه 93/4/20 ساعت 2:18 عصر | نوشته ‌شده به دست رضا خانگلی | ( نظرات )

دستاوردهای رزمایش امسال نزاجا

معاون عملیات نیروی زمینی ارتش گفت: طی رزمایش‌هایی که امسال برگزار شد، سرعت و دقت سامانه‌های موشکی، سیستم‌های جنگ الکترونیکی، یگان‌های پهپادی و هواپیماهای بدون سرنشین، سامانه‌های راداری و مخابراتی، یگان‌های مکانیزه و توپخانه و همچنین هماهنگی در اجرای عملیات‌های ناهمطراز مورد تست و آزمایش قرار گرفت.

به گزارش مشرق به نقل از دفاع پرس، امیر «علی محرابی» معاون عملیات نیروی زمینی ارتش اظهار کرد: نیروی زمینی معمولاً جهت بررسی وضعیت کیفی آموزش‌ها و ارتقای سطح توانمندی در پایان هر دوره، رزمایشی را در سطح کلیه رسته‌های خود برگزار می‌کند.

وی با اشاره به سطح توانمندی این نیرو در بهینه‌سازی موشک‌ها و دستاوردهای تسلیحاتی افزود: طی رزمایش‌هایی که امسال برگزار شد، سرعت و دقت سامانه‌های موشکی، سیستم‌های جنگ الکترونیکی، یگان‌های پهپادی و هواپیماهای بدون سرنشین، سامانه‌های راداری و مخابراتی، یگان‌های مکانیزه و توپخانه و همچنین هماهنگی در اجرای عملیات‌های ناهمطراز مورد تست و آزمایش قرار گرفت.

امیر «محرابی» در ادامه با اشاره به حضور جوانان برومند ایرانی در عرصه‌های نظامی و دفاعی، این موضوع را مثبت و قابل قبول ارزیابی و خاطرنشان کرد: دانشجویان مراکز آموزشی وابسته ارتش که دوره‌های عالی را گذرانده بودند در واقع طرح‌ریزی و هدایت عملیاتی این رزمایش‌ها را بر عهده داشتند، که الحمدلله به‌طور مطلوب از عهده اجرای وظایف محوله برآمدند.

معاون عملیات نیروی زمینی ارتش با اشاره به توانمندی نیروی زمینی ارتش در پاسخگویی به تهدیدات احتمالی گفت: توانمندی و اقتدار امروز نیروی زمینی ارتش، دشمنان نظام را مایوس و تهدیدات‌شان را در هر سطحی که باشد بی اثر می‌کند.

وی در پایان ضمن ادای احترام به شهدای جنگ تحمیلی و اهمیت ترویج اهداف بلند آنها در خصوص حفظ و اعتلای جامعه اسلامی اظهار کرد: آنچه که امروز ایران اسلامی را در برابر دشمنان قسم خورده پایدار و مستحکم کرده روحیه شهادت‌طلبی و ولایت‌مداری است.

منبع: مشرق نیوز

برچسب‌ها: ایران ابرقدرت

پدافند هوایی ارتش

پنج شنبه 93/4/19 ساعت 2:17 عصر | نوشته ‌شده به دست رضا خانگلی | ( نظرات )

امیر اسماعیلی:

پدافند هوایی ارتش همانند طوفانی سهمگین تهدیدات و تجاوزات دشمنان را در می‌نوردد

فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیا (ص) گفت: امروز پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در خط مقدم دفاع مستحکم از 3600 نقطه گسترش یافته، قرار دارد و همانند طوفانی سهمگین تهدیدات و تجاوزات دشمنان را در می‌نوردد.

به گزارش حوزه دفاعی-امنیتی باشگاه خبرنگاران امیر سرتیپ فرزاد اسماعیلی فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیا (ص) با حضور در محفل قرآنی گروه پدافند هوایی حضرت معصومه (س) قم با اشاره به سخنان اخیر مقام معظم رهبری ابراز داشت: دشمن از دو زاویه تهدید و تطمیع برای مقابله با کشور‌ها استفاده می‌کند.

وی افزود: نظام مقدس جمهوری اسلامی در طول مدت 35 سال هیچگاه از مواضع اصلی خود که همانا استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی بوده عدول نکرده است، طبیعی است چنین نظامی مورد تهدید دشمنان واقع شود زیرا استکبار جهانی استقلال و آزادی و عدم وابستگی را برای کشور ما بر نمی‌تابد.

فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیاء (ص) ادامه داد: دشمن زبون تلاش کرد در زمینه‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و... به این مرز و بوم ضربه بزند اما هر بار با تدابیر مقام معظم رهبری و اتحاد مردم و دولت و مجلس در تلاش‌های مذبوحانه خود ناکام و رسوا شد.

امیر سرتیپ اسماعیلی با اشاره به اینکه استراتژی کشور ما در مقابل دشمن دفاعی است، تاکید کرد: امروز پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در خط مقدم دفاع مستحکم از 3600 نقطه گسترش یافته شامل پالایشگاه‌ها، سد‌ها، نیروگاه‌ها، مراکز هسته‌ای و... که در مدت 35 سال به دست جوانان غیور ایرانی بدست آمده است، قرار دارد و همانند طوفانی سهمگین تهدیدات و تجاوزات دشمنان را در می‌نوردد.

وی با بیان اینکه تعداد نقاط گسترش نسبت به ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی چندین برابر شده است، تصریح کرد: پدافند هوایی با ارتقاء روزافزون دانش و توان رزم خود، فضای ولایی آسمان جمهوری اسلامی را به دقت و شبانه روزی رصد می‌کند.

فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیا (ص) عنوان کرد: جمهوری اسلامی ایران ریشه در خون پاک شهیدان دارد و در راه دفاع از این مرز و بوم و دستاوردهای خون پاک شهیدان ذره‌ای اغماض نخواهیم کرد.

امیر اسماعیلی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به حضور خود در محفل قرآنی گروه پدافند هوایی حضرت معصومه (س) - سایت شهید علی محمدی فردو- ابراز داشت: پس از گذشت قرن‌ها از نزول قرآن، این کلام الهی هنوز تازگی دارد و راهنماست و نیروهای مسلح ما با قرآن، اهل بیت (ع) و ولایت مانوس هستند.

وی جنایات گروه‌های تکفیری را ناشی از برداشت غلط از قرآن و خوی ددمنشی و استکباری آنان دانست و اظهار داشت: تکفیری‌ها مصداق کامل اسلام امریکایی هستند که در پشت پرده آن فعالیت می‌کنند و به اسم اسلام به اسلام ناب ضربه می‌زنند.

فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیا (ص) افزود: مظاهر ظلم و ستم، تبعیض و وابستگی و اهداف پلید شیطانی که این روز‌ها دیده می‌شود،‌‌ همان محتوای اسلام آمریکایی است.

امیر سرتیپ اسماعیلی در بخش پایانی سخنان خود در خصوص انتقال فرهنگ حماسه و ایثار و شهادت به نسل جوان ابراز داشت: انقلاب و حماسه دفاع مقدس ما برگرفته از عاشورا و تاسوعای حسینی (ع) است و یادآوری پیام نهضت سرخ عاشورا و زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدای گرانقدر انقلاب و هشت سال دفاع مقدس، به طور مداوم و سینه به سینه باعث انتقال فرهنگ ایثار و شهادت به نسل جوان جامعه می‌شود.

وی با اشاره به راهپیمایی‌هایی چون حماسه 9 دی گفت: جوانانی که سال‌های انقلاب و جنگ تحمیلی و حتی جنایات دشمنان را درک نکرده اما درس‌های 35 سال استقامت و شعار «ما می‌توانیم» در برابر دشمنان را فراگرفته بودند، پشت سر رهبر عزیز در صحنه حضور یافتند و این حضور، حضوری دائمی و خنثی کننده دشمنان است.

باشگاه خبرنگاران

برچسب‌ها: ایران ابرقدرت پدافند هوایی

اولین پهپاد بمب افکن پنهانکار ایرانی

چهارشنبه 93/4/18 ساعت 2:53 عصر | نوشته ‌شده به دست رضا خانگلی | ( نظرات )

تحول بزرگ هواگردهای بدون سرنشین؛

ایران با RQ-170 اولین‌دارنده پهپاد بمب‌افکن پنهانکار می‌شود

بر اساس آمارها و اطلاعات رسمی، در حال حاضر هیچ گونه پهپاد پنهان‌کار رزمی عملیاتی در جهان وجود ندارد و طرح های موجود در مرحله بررسی و تحقیق هستند و از این نظر می توان اعلام کرد که ایران با عملیاتی کردن نمونه رزمی RQ-170، اولین دارنده پهپاد بمب‌افکن پنهانکار در جهان خواهد بود.

به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، بحث حمله به ناوهای آمریکایی در منطقه از سالهای جنگ تحمیلی همواره به عنوان یکی از دغدغه های اصلی فرمانده هان نظامی ایران مطرح بود و طرح های زیادی در این خصوص به اجرا در آمده است. از بحث قایق های تندرو ، حملات هوایی توسط جنگنده های نهاجا، بهره بردن از موشک های کروز ضد کشتی ساحل پرتاب، موشک بالستیک ضد کشتی خلیج فارس و استفاده از پهپادها بخشی از استراتژی های شناخته شده ایران در بحث حمله به ناوهای فرامنطقه ای حاضر در نزدیکی ایران هستند.

در بازدید فرماندهی معظم کل قوا از نمایشگاه دستاوردهای نیروی هوا فضای سپاه، نمونه مهندسی معکوس پهپاد آمریکایی RQ-170 به نمایش درآمد و مسئولان این نیرو نیز اعلام کردند که به دنبال استفاده از این پهپاد در نقش تهاجمی بر علیه ناوهای دشمن به دلیل خصایص پنهان کاری آن هستند.

پهپاد آمریکایی RQ-170 غنیمتی

با توجه به این تاکید مهم فرماندهان هوافضای سپاه، این سوال اساسی مطرح می شود که آیا می توان یک پهپاد شناسایی پنهان کار را به یک پهپاد رزمی تبدیل کرد یا خیر؟ این موضوع، نکته ای است که در این گزارش به بررسی آن و احتمالان فنی و ساختاری آن خواهیم پرداخت.

نمایی از اجرای مهم پهپاد RQ-170

استفاده رزمی از پرنده های بدون سرنشین در یک دهه اخیر در بین نیروهای مسلح جهان گسترش عجیبی پیدا کرده و بسیاری از کشورهای جهان از جمله جمهوری اسلامی ایران طرح های زیادی را برای ساخت بومی پهپادهای مسلح دنبال می کنند.

امروزه عمده استفاده پهپادهای مسلح در جهان، انجام امور ضد تروریستی و بر علیه نیروی شورشی و در اصطلاح با قدرت دفاع هوایی کم به عنوان یک جایگزین ارزان قیمت به جای استفاده از جنگنده های سرنشین دار با هزینه های بالا هستند. اما بحث حمله به ناوهای جنگی یا سایر تجهیزات مدرن دشمن، آن هم شناورهایی مثل گروه های رزمی ناو هواپیمابر آمریکایی که از سطح بالای تکنولوژی در حوزه پدافند هوایی بهره می برند، یا اصولا هر هدف محافظت شده دیگری، نیاز به تجهیزاتی متفاوت دارد.

این فلسفه فکری دقیقا به مانند تفکری است که در اواخر جنگ سرد و با توجه به افزایش دقت و مرگباری سامانه های دفاع هوایی باعث طراحی و ساخت پرنده های رزمی پنهان کار سرنشین دار شد. اما لازم است در ابتدا نگاهی به RQ-170 و چند نمونه مشابه خارجی آن داشته باشیم.

در ابتدا ذکر این نکته بسیار مهم است که در حال حاضر هیچگونه پهپاد پنهان کار رزمی عملیاتی در جهان وجود ندارد و طرح های موجود فقط به تعداد محدودی از کشورهای صنعتی و پیشرفته مثل آمریکا، روسیه، چین، انگلستان و فرانسه تعلق دارد. از این نظر می توان این گونه ادعا کرد که جمهوری اسلامی ایران با تست موفق نمونه رزمی RQ-170 به جمع بسیار محدود کشورهای دارای این فناوری وارد خواهد شد.

یکی از مثال های مناسب برای فهم بهتر این بحث، پهپاد آمریکایی X-47B می باشد که برای نیروی دریایی آمریکا و استفاده بر روی ناوهای هواپیمابر آمریکایی طراحی و ساخته شده و به تازگی پروازهای آزمایشی خود را از روی ناوهای آمریکایی آغاز کرده است.

پهپاد آمریکایی X-47B مجهز به بمب

وظیفه اولیه و اصلی این پهپاد آمریکایی جمع آوری اطلاعات و در حقیقت انجام ماموریتهای شناسایی در مناطق پر خطر می باشد. اما بنا بر شواهد موجود و اعلام مسئولین شرکت سازنده این پهپاد قابلیت حمل دو عدد بمب 500 پوندی را در محفظه هایی در درون بدنه خود نیز دارند و در صورت نیاز می توان از آنها در بحث تهاجم بر علیه اهداف سطحی نیز بهره برد.

پهپاد چینی "شمشیر تیز" یکی دیگر از طرح ها در این حوزه به شمار می آید که توسط صنایع هوایی چین طراحی و ساخته شده است. هنوز اطلاعات دقیقی از ماموریت اصلی این پهپاد چینی منتشر نشده است اما برخی کارشناسان ترکیبی از عملیاتهای شناسایی و رزمی را به این پهپاد چینی نسبت می دهند.

پهپاد چینی "شمشیر تیز"

پروژه های پهپادهای رزمی دیگر در جهان نیز مثل " nEUROn" از فرانسه و " Skat" از روسیه نیز به عنوان پهپادهای مشخصا رزمی مطرح شده اند اما هیچ کدام وضعیت مشخصی از لحاظ تولید و ورود به خدمت نداشته و به دلیل مشکلات به مانند مسائل فنی، بودجه و یا تصمیم گیری های متفاوت در سیستم نظامی و سیاسی این کشورها مشخص نیست که آیا اصولا این طرح ها به مرحل تولید انبوه و استفاده عملیاتی خواهند رسید یا خیر.

پهپاد nEUROn

بمب افکن RQ-170+عکس

پهپاد Skat

اما به میهمان ناخوانده ای می رسیم که در سال 2011 میلادی در ایران به دست سپاه پاسداران شکار شد. پس از تلاش متخصصان دفاعی کشورمان، اکنون آرکیو 170 ایرانی که از طریق مهندسی معکوس ساخته شده، به عنوان جدیدترین ابزار تهاجمی ایران محسوب می شود. پهپاد آمریکایی RQ-170 ساخت شرکت لاکهید مارتین آمریکا یکی از دارایی های سری این کشور محسوب شده و تا چند سال پس از عملیاتی شدن نیز به صورت رسمی صحبتی از وجود آن به میان نیامد.

حتی پس از منتشر شدن اولین عکس ها از این پهپاد آمریکایی در پایگاه هوایی قندهار در افغانستان در سال 2008 میلادی و پس از تسخیر یک فروند از این پهپادها توسط ایران و گذشت نزدیک به 3 سال از آن حادثه هنوز هم اطلاعات زیادی در مورد این پرنده بدون سرنشین آمریکایی منشتر نشده است و بیشتر اطلاعات موجود در فضای مجازی بیشتر بر اساس حدس و گمان کارشناسان خارجی قرار دارد.

این سکوت اطلاعاتی مقامات آمریکایی خود نشان دهنده این مسئله است که سامانه های موجود در این پهپاد و تکنولوژی طراحی این به قدری پیشرفته می باشد که با وجود وقوع تمام این حوادث هنوز اطلاعات خاصی از آن منتشر نشده است.

نکته اول در مورد این پهپاد و چند پرنده بدون سرنشین دیگر که در بالا به آن اشاره شده بحث طراحی و تکنولوژی بال پرنده می باشد. بدون هیچ شک و شبه ای بخش مهمی از آینده هوانوردی نظامی متعلق به طراحی مبتنی بر بال پرنده می باشد. این گونه پرنده ها به مانند RQ-170 ، بمب افکن B-2 و یا طرح های نام برده شده در بالا، حداقل در یک نکته مشترک هستند و آن هم بحث استفاده از طراحی بال پرنده است. در این گونه طراحی به دلیل نبود دم کنترل هواپیما بسیار سخت تر بوده و به نرم افزارها و ابزار کنترلی بسیار پیشرفته تر نیاز دارد.

همین نکته به تنهایی نشان از پیشرفت بالای صنایع هوا فضای ایران دارد که توانسته است این فناوری بسیار خاص را بومی سازی کرده و می توان گفت ایران را به کلوپ کشورهای دارنده فناوری طراحی و ساخت هواپیماهایی با تکنولوژی "بال پرنده" کرده است.

این پهپاد آمریکایی توسط نیروی هوایی آمریکا برای سرویس جاسوسی این کشور "CIA" فعالیت کرده و به جمع آوری اطلاعات از کشورهای هدف مثل ایران و پاکستان می پرداخته است. کارشناسان مجله معتبر هوافضای " Aviation Week & Space Technology " در مورد این پهپاد می گویند: RQ-170 احتمالا به رادار آرایه فازی فعال و یک دوربین الکترواپتیکال در زیر بدنه مجهز است.

اما یکی از نکات نامشخص در مورد این پهپاد دو برآمدگی بر بالای این پهپاد است. کارشناسان مجله فوق معتقد هستند که در محفظه مورد نظر می توان از محموله های مختلفی مثل سامانه های جنگ الکترونیک، سامانه های جمع آوری مواد شیمیایی و رادیو اکتیو از هوا، سامانه هدایت ماهواره ای و حتی سلاح های مایکروویو نیز بهره برد و در حقیقت این دو فضا انعطاف پذیری بالایی را از لحاظ نوع ماموریتی به RQ-170 بخشیده است.

با توجه به اعلام ایران مبنی بر استفاده از این پهپاد در ماموریت های تهاجمی، قاعدتا نیازی به حمل بخشی از سامانه های شناسایی و یا جمع آوری اطلاعات در این پهپاد نخواهد بود و با برداشته شدن این وسایل اضافی حداقل می توان انتظار داشت که یک یا دو فروند بمب کوچک نقطه زن و یا یک فروند موشک ضد کشتی از خانواده موشک های ضد سطحی کوچک تر ساخت ایران را در این پهپاد حمل کرد.

مدل ایرانی پهپاد RQ-170

اما کارشناسان مجله آمریکایی " Aviation Week & Space Technology" به یکی از نقاط ضعف RQ-170 اشاره می کنند و آن هم برد کم آن است. همان گونه که مشخص است این پهپاد از موتور جت استفاده می کند که نسبت به پهپادهایی مثل پردیتور که از موتور پیستونی یا ریپر که از موتور تربوپراپ استفاده میکنند از مصرف سوخت بالایی برخوردار بوده، بنابراین اگر نظر کارشناسان مجله فوق را معتبر بدانیم برای رفع این مشکل در صورت نیاز برای انجام حملات برد بلند و یا ماندن بر بالای یک هدف برای مدت طولانی تر دو گزینه وجود دارد.

یکی بحث نصب مخزن سوخت در فضای باز ایجاد شده در این پهپاد پس از حذف تجهیزات جاسوسی اضافه و دیگری بحث اضافه کردن توانایی سوخت گیری هوا به هوا می باشد. لازم به ذکر است که توانایی سوخت گیری هوا به هوا در حال حاضر بر روی پهپاد X-47B نیز تعریف شده است.

می توان این گمانه زنی را مطرح کرد که با توجه به پروژه های خوبی که در کشورمان در زمینه سوخت گیری هوا به هوا در نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به منظور اضافه کردن توان سوخت گیری هوا به هوا بر روی ناوگان جنگنده های نهاجا پیاده شده است، می توان با استفاده از این تجارب و توانمندی کشورمان در هدایت و کنترل دقیق پهپاد این توانایی را بر روی نمونه ایرانی RQ-170 اضافه کرده و برد تهاجمی آن را افزایش داد.

پهپاد آمریکایی X-47B مجهز به میله سوخت گیری

نظر به اعلام مسئولین مبنی بر تولید بمب های هوشمند و نقطه زن و موشکهای ضد کشتی با بالهای جمع شونده و طول کم در کشور که به احتمال زیاد برای مسلح سازی این پهپاد می تواند به کار رود و همچنین با توجه به صحبتهای مسئولان دفاعی کشورمان درباره انجام پروازهای آزمایشی مدل اصلی این پهپاد در سال جاری، جمهوری اسلامی ایران می تواند بسیار زودتر از بسیاری از کشورهای مدعی در این بخش صاحب یک پهپاد رزمی پنهان کار با قابلیت های بالاهای تهاجمی باشد.

منبع: مشرق نیوز

برچسب‌ها: ایران ابرقدرت هواپیمای بدون سرنشین

ایران در میان کشورهای برتر فضایی

سه شنبه 93/4/17 ساعت 3:0 عصر | نوشته ‌شده به دست رضا خانگلی | ( نظرات )

ایران در میان 10 کشور برتر فضایی

فناوری فضایی مجموعه ای از دانش ها و فناوری هایی است که برای بررسی فضای اطراف کره زمین و اجرام آسمانی استفاده می شود در همین راستا 10 کشور برتر در این حوزه معرفی شده اند.

به گزارش مشرق، انسان همواره در خصوص زندگی در خارج از کره زمین کنجکاو بوده و تلاش می کند از چگونگی حیات در آن سوی کهکشان ها اطلاعاتی به دست آورد. با پیشرفت دانش و فناوری های نوین، امکان اکتشافات گسترده و گام نهادن در جو و فضای کهکشان فراهم شده است. اتحادیه جماهیر شوروی به عنوان پیشرو در زمینه فناوری های ماهواره ای، نخستین ماهواره مصنوعی خود را با نام "Sputnik 1" در سال 1957 از پایگاه فضایی "بایکونور" به مدار زمین ارسال کرد. این اقدام روسیه، سایر کشورهای دنیا را نیز به فکر ساخت و ارسال ماهواره به فضا انداخت.

فهرست 10 کشور برتر جهان پیرامون فعالیت در حوزه فناوری های فضایی بدین شرح است:

* آمریکا

با وجود اینکه روسیه نخستین کشوری بود که ارسال ماهواره به فضا را آغاز کرد، اما در سال های اخیر نسبت به آمریکا فعالیت چندانی نداشته و رتبه دوم را در این حوزه به خود اختصاص داده است. ایالات متحده تاکنون بیشترین شمار ماهواره های ارسالی به فضا را داشته است. نخستین پرواز فضایی بر اساس برنامه «مرکوری» انجام شد. این طرح در مدت 5 سال و با صرف هزینه ای بالغ بر 277 میلیون دلار به اتمام رسید.

دومین ارسال ماهواره آمریکایی ها بر اساس برنامه فضایی "جمینای" شکل گرفت که با طول عمری 6 ساله به طور تقریبی 1.3 میلیارد دلار هزینه در برداشت. مشهورترین مأموریت های فضایی که این کشور به سرانجام رسانده توسط برنامه فضایی "آپولو" صورت گرفته و حدود 20.4 میلیارد دلار هزینه داشته و عمر آن حدود 15 سال بوده است. آمریکا سالانه حدود 8.3 میلیارد دلار صرف مأموریت های فضایی کرده که این رقم در طول 57 سال بیش از 486 میلیارد دلار بوده است.

* روسیه

روسیه، لقب نخستین کشور ارسال کننده ماهواره به فضا را از آن خود کرده است. در واقع، روسیه فهرستی از اولین ها را در اختیار دارد که افتخارات مهمی برای این کشور محسوب می شوند: نخستین موشک بین قاره ای بالیستیک، پرتاب نخستین ماهواره به فضا، فرستادن اولین زن و مرد فضانورد، ارسال نخستین حیوان به فضا و مدار زمین، نخستین پیاده روی در فضا، مریخ نوردی، ساخت نخستین کاوشگر بین سیاره ای، تهیه تصویر از سطح ماه، تأسیس ایستگاه های فضایی و اولین فرود روی ماه.

نخستین پرواز فضایی روسیه به برنامه "وستوک" معروف است که توسط "یوری گاگارین"، اولین فضانورد دنیا صورت گرفت. دولت روسیه بودجه ای بالغ بر 3.8 میلیارد دلار به برنامه های فضایی خود اختصاص داده و بودجه سال 2013 نیز حدود 5.6 میلیارد دلار بوده است.

* چین

برنامه فضایی چین توسط "اداره ملی فضایی" اداره می شود. چین نخستین برنامه ابتدایی موشک بالیستیک را راه اندازی کرد ولی اولین برنامه فضایی خود را یک دهه بعد از آن آغاز نمود. این پیشرفت ها چین را در رتبه سوم کشورهای مستقل پرتاب کننده ماهواره به فضا قرار داده است. دولت این کشور در حال حاضر برای پرتاب بعدی پرواز فضایی خود برنامه ریزی می کند که حدود 6.27 میلیارد دلار هزینه در بردارد. در سال 2020 و طبق برنامه ریزی های "اداره ملی فضایی چین" قرار است تا ایستگاه فضایی دائمی تاسیس شود و گروه های اعزامی را به مریخ و کره ماه بفرستد.

* فرانسه

آژانس فضایی اروپا در این منطقه واقع شده و فعالیت آن به اکتشاف رویدادهای طبیعی خارج از سیاره اختصاص یافته است. این آژانس در سال 1975 تأسیس شده و در حال حاضر در پاریس مستقر است. برنامه های فضایی فرانسه، پروازهای فضایی انسان و سایر مأموریت های اکتشافی بدون سرنشین به سایر سیاره ها را شامل می شود. این کشور در صدد پرتاب نوعی بالون فضایی جدید به فضاست که آژانس فضایی اروپا بودجه 10 میلیون دلاری را برای ساخت و پرتاب آن اختصاص داده است.

* هند
اگر چه هندی های باستان از زمان های دور اطلاعاتی در خصوص علم راکت داشتند اما پس از به دست آوردن استقلال کشور توانستند تئوری های آموخته را به مرحله عمل رسانده و اکتشافات بیشتری در خصوص فضا انجام دهند. دکتر "Vikram Sarabhai"مؤسس آزمایشگاه تحقیقاتی فیزیک در این کشور بوده که تأثیر بسیار چشمگیری در پیشرفت حوزه علوم فضایی هند داشته و این کشور را به یکی از کشورهای پیشرو حوزه پرتاب ماهواره های فضایی تبدیل کرده است. دولت هندوستان به طور تقریبی حدود 1.6 میلیارد دلار صرف پرتاب ماهواره به فضا کرده است.

* بریتانیا

آژانس فضایی بریتانیا در آوریل سال 2010 تأسیس شد. این آژانس مسئولیت های سیاست دولت و بودجه هزینه های فضایی را برعهده دارد. بریتانیا به همراه آژانس فضایی اروپا در مجموع حدود 155 میلیون دلار برای ارائه اطلاعات نجومی و پرتاب راکت های زیر مداری و امثال آن هزینه کرده است. در حال حاضر، آژانس فضایی بریتانیا حدود 16 تا 31 میلیون دلار صرف پیشرفت مأموریت های فضایی می کند.

* ژاپن

ژاپن به عنوان یکی از کشورهای سردمدار آسیایی در زمینه پروازها و مأموریت های فضایی شناخته می شود. این کشور دارای جدیدترین و برترین نمونه ماهواره ها و راکت ها با اهداف و کارآیی های مختلف است. اولین پرتاب ماهواره ای ژاپن به ارسال ماهواره "هایابوسا" برمی گردد که حدود 138 میلیون دلار هزینه در برداشت. این کشور در نظر دارد تا در سال 2014، ماهواره "هایابوسا2" را با صرف هزینه 150 تا 400 میلیون دلار به فضا پرتاب کند.

* کره جنوبی

کره جنوبی به همراه چین و ژاپن یکی از کشورهای پیشرو در زمینه های فضایی است. دانشمندان این کشور تاکنون 3 پرواز فضایی را انجام داده اند. نخستین پرواز مربوط به ماهواره "نارو 1" بود که 3 بار به خارج از سیاره ارسال شد. هزینه پرتاب این 3 ماهواره بیش از 450 میلیون دلار بوده است.

* ایران

ایران، ارسال ماهواره و پروازهای فضایی را از سال 2005 آغاز کرده و در میان کشورهای آسیایی با سرعت قابل توجهی در حال حرکت است. نخستین پروژه پرتاب ماهواره "سینا 1" که کار مشترکی با روسیه بود، حدود 15 میلیون دلار هزینه در برداشت.

*رژیم صهیونیستی

آژانس فضایی رژیم صهیونیستی زیر شاخه وزارت علوم و فناوری بوده که در سال 1983 تأسیس شده و تمام برنامه های تحقیقات فضایی آن را بر عهده دارد. بنا به گزارشات منتشر شده، این آژانس سالانه بودجه ای بالغ بر 70 میلیون دلار برای برنامه های خود اختصاص می دهد.

منبع: مشرق نیوز

برچسب‌ها: هوافضا ایران ابرقدرت

نگرانی امریکا

سه شنبه 93/4/17 ساعت 2:56 عصر | نوشته ‌شده به دست رضا خانگلی | ( نظرات )

آمریکا نگران پیشرفتهای پهپادی ایران

تحلیل‌گر مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌الملل گفت: این‌که ایران دارای پهپاد است امر تازه‌ای نیست، اما این‌که توانسته خود را به این سطح پیشرفت برساند و جهش بزرگ و روبه‌جلوی این کشور در این فنّاوری آمریکا را نگران کرده است.

به گزارش مشرق، وب‌سایت ایستگاه رادیویی آمریکا "ان.پی.آر." (Npr) با ادعای عملیات پهپادهای ایرانی در خاک عراق نوشت: «پرواز پهپادهای ایرانی به‌منظور کمک به دولت عراق برای مقابله با داعش، مقامات آمریکا را با دردسر مواجه کرده است».

این وب‌سایت با ادعای "ایران قسم خورده است که به دولت شیعی عراق برای مقابله با داعش کمک کند" افزود: «اما پرواز پهپادهای شناسایی ایران بر فراز آسمان عراق، باعث نگرانی آمریکا از پیشرفت ایران شده است».

«آنتونی کوردسمن تحلیل‌گر مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌الملل در این باره می‌گوید: این‌که ایران دارای پهپاد است امر تازه‌ای نیست، اما این‌که توانسته خود را به این سطح پیشرفت برساند و جهش بزرگ و روبه‌جلوی این کشور در این فنّاوری، نگرانی‌های جدیدی را ایجاد کرده است.

وی ادامه داد: "پیشرفت ایران در فناوری‌های اطلاعاتی و جاسوسی مخصوصاً در پهپادهای نظامی که بتوانند اهداف مشخص را بزنند، برای ارتش آمریکا نگران‌کننده است».

ان.پی.آر. در ادامه این گزارش به نقل از این کارشناس ارشد مسائل استراتژیک نوشت: «پهپادهای ایران می‌تواند نفوذ این کشور را افزایش داده به‌عنوان اهرمی برای به چالش کشیدن آمریکا مورد استفاده قرار گیرد.
ایران با این فناوری پیشرفته، به رقیب جدی برای ما تبدیل شده است».

کوردسمن تصریح می‌کند: «مشکل اصلی آمریکا با پهپادهای ایران، صرفاً قدرت نظامی آن نیست، بلکه فنّاوری پهپاد، به ایران این امکان را می‌دهد که به‌عنوان یک رقیب استراتژیک برای آمریکا در عراق و منطقه به‌حساب آید».

وی با اعتراف به توانمندی ایران در این زمینه مدعی شد: «آنچه ایران با پهپادهای خود در عراق انجام می‌دهد، می‌تواند همان کارها را در کشورهای عرب حاشیه خلیج‌فارس نیز انجام دهد، چراکه ویژگی پهپادها رادار گریز بودن آن‌ها است».

منبع: مشرق نیوز

برچسب‌ها: ایران ابرقدرت هواپیمای بدون سرنشین

اقتدار ما

دوشنبه 93/4/16 ساعت 3:0 عصر | نوشته ‌شده به دست رضا خانگلی | ( نظرات )

سیاری:اقتدارمان را تا 2500 کیلومتری نشان دادیم

فرمانده نیروی دریایی ارتش گفت: امروز توانسته‌ایم امنیت را در دریای سرخ، خلیج عدن، باب‌المندب و شمال اقیانوس هند برقرار کنیم و تا حدود 2500 کیلومتری سواحل جنوب این اقتدار را نشان داده‌ایم.

به گزارش مشرق به نقل از روابط عمومی نیروی دریایی ارتش، همزمان با ماه مبارک رمضان محفل انس با قرآن با حضور دریادار سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش و آیت الله نعیم آبادی نماینده ولی فقیه و امام جمعه استان هرمزگان در منطقه یکم نیروی دریایی ارتش برگزار شد.

در این مراسم امیر دریادار حبیب الله سیاری گفت: امروز از فرمایشات فرماندهی کل قوا در همه رسانه ها می‌توان شنید که نیروی دریایی از همان موقع به عنوان طلایه دار در سواحل کشور پیشرفت کرده است و با فرمایشات رهبری امروزه باعث شده است پیشرفت و آبادانی زیادی در منطقه توسط مسئولان مربوطه انجام شود.

فرمانده نیروی دریایی ارتش افزود: با توسعه و پیشرفت در سواحل جنوب و سواحل مکران می توانیم نبض کشور را اداره کنیم و به اقتدار برسانیم.

وی ادامه داد: اقتدار، امنیت بوجود می آورد و اگر امنیت نباشد هر چه که ساخته‌ایم طی یک صبح تا ظهر از بین می رود. پس در سایه امنیت است که میتوانیم دستاوردهای کلانی در سواحل و در دریا داشته باشیم.

سیاری با بیان اینکه امروزه به لطف خدا اقتدار را در سواحل و دریا به وجود آورده‌ایم، اظهار داشت: امروز توانسته‌ایم امنیت را در دریای سرخ، خلیج عدن باب المندب و شمال اقیانوس هند برقرار کنیم و تا حدود 2500 کیلومتری سواحل جنوب این اقتدار را نشان داده‌ایم.

وی خطاب به کارکنان نیروی دریایی گفت: همیشه بر خود ببالید که توانسته اید امنیت را بر دریا حاکم کنید و دزدان دریایی را از کشتی های کشورمان دور و آن ها را سالم راهی مقصد کردید و امنیت کامل بوجود آمده است که کمک های زیادی در بحث اقتصادی و تجاری به کشور می کند.

سیاری در ادامه به بحث تهاجم فرهنگی پرداخت و اذعان داشت: تهاجم فرهنگی و جنگ نرم دشمن بی صداست و جا و مکان خاصی ندارد.

وی با بیان اینکه جنگ نرم مثل موریانه عمل می کند و تمام اقشار جامعه را در بر می گیرد، افزود: جنگ نرم می تواند 5 یا 10 سال هم طول بکشد تا به نتیجه برسد و دشمن برنامه ریزی بلند مدت در این زمینه انجام داده تا به نتیجه برسد و راه مقابله با آنها اقتصاد مقاومتی می باشد.

همچنین در این مراسم حجت الاسلام والمسلمین محمدباقر روشندل رییس اداره عقیدتی سیاسی نیروی دریایی ارتش با بیان اینکه ماه مبارک رمضان تنها برای رفع تکلیف الهی نبوده و نیست اظهار داشت: افراد یک جامعه نباید از روزه داری فقط گرسنگی و تشنگی نصیب شان شود بلکه در ماه مبارک رمضان که در متون دینی (قرآن و روایات) از ماه های دیگر سال والاتر و با ارزش تر است، معارفی نهفته است که برای زندگی متعالی لازم و ضروری است.

وی افزود: ما می توانیم با توجه بیشتر به این معارف، سبک زندگی مطلوبی در زندگی شخصی و اجتماعی برگزینیم و شاهد نتایج مطلوب و ارزشمند آن باشیم.

در این محفل انس استادان همدانی و عرفانیان از قاریان بین المللی و چند تن از قاریان منطقه یکم نداجا به قرائت قرآن پرداختند.

همچنین بعد این مراسم آیت الله نعیم آبادی نماینده ولی فقیه در استان هرمزگان و دریادار سیاری با جمعی از کودکان بی سرپرست در بهزیستی استان هرمزگان دیدار و با آنان افطار کردند.

منبع: مشرق نیوز

برچسب‌ها: نیروی دریائی ایران ابرقدرت

برنامه موشکی ایران 1

یکشنبه 93/4/15 ساعت 2:17 عصر | نوشته ‌شده به دست رضا خانگلی | ( نظرات )

در کمیته نیروهای مسلح مجلس نمایندگان آمریکا مطرح شد:

برنامه موشکی را برای محدودیت نیروهای مسلح ایران در توافق جامع بگنجانید

«سینک» همچنین اعتقاد دارد که توقف برنامه بالستیک و پرتاب موشک به فضا توسط ایران، بخشی از توافق است که نباید در آن تردید داشت و سپس می گوید؛ فایده پرداختن به فعالیت های بالستیک ایران طی توافق، تضمین این است که نه تنها غیرنظامیان در سازمان اتمی ایران که مقامات نظامی ایران نیز تحت نظر بازرسان؛ قرار خواهند گرفت.

جهت محدودیت نیروهای مسلح ایران، برنامه موشکی را در توافق جامع بگنجانید

گروه بین‌الملل مشرق - به موازات اینکه مذاکرات فشرده ایران و 5+1 در وین بطور سلسله وار و سریالی ادامه می یابد و احتمال ها درباره امضای یک توافق جامع هسته ای بین این قدرت ها افزایش یافته؛ مراکز مختلف تصمیم گیری در «ایالات متحده» در حال ارزیابی یک توافق ایده آل از نظر تصمیم سازان مورد اعتمادشان و دیکته آن به دولت آمریکا هستند. در نهایت، باید گفت که همکاری و همفکری تمامی این مراکز است که در سرنوشت توافق جامع سایت خواهد افکند.

دو مجموعه تقنینی «ایالات متحده» - کنگره و سنا - طی هفته های پیش جلسات استماع مختلفی برای ارزیابی شرایط جاری در مذاکرات هسته ای ترتیب دادند. «اولی هاینون»[1] از «مرکز بلفر» در 10 ژوئن به جلسه استماع «کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان» رفت و گزارشی با عنوان: "راستی آزمایی پایبندی ایران به تعهدات هسته ای"[2] را ارائه داد.

«فردریک کاگان»[3] از «انستیتو آمریکن اینترپرایز» (AEI ) در 11 ژوئن به جلسه استماع «کمیته روابط خارجی سنا» رفت و گزارشی با عنوان: "پیامدهای منطقه ای یک توافق هسته ای با ایران" [4] را قرائت کرد. همچنین، «اسکات مادل»[5] در 12 ژوئن از سوی «مرکز مطالعات استراتژیک و بین الملل» (CSIS ) در «کمیته روابط خارجی سنا» حاضر شد و گزارشی با عنوان: "پیامدهای منطقه ای یک توافق هسته ای با ایران"[6] را ارائه داد.

اغلب این جلسات پیش از هر چیزی، علیرغم تلاش برخی برای غیر محتمل دانستن توافق جامع، نشان دهنده این امر است که نمایندگان آمریکا از طریق بازوهای کارشناسی و اطلاعاتی خویش به این نتیجه رسیده اند که یک توافق نهایی؛ در حال شکل گرفتن است و احتمال آن بسیار جدی است.

از جمله مهمترین این جلسات، حضور «دنیس راس» در «کمیته روابط خارجی سنا» و «مایکل سینک» در «کمیته نیروهای مسلح مجلس نمایندگان» بود که هر دو از «انستیتو واشینگتن برای سیاست های خاور نزدیک» (WINEP ) هستند.«انستیتو واشینگتن» در سال 1985 میلادی توسط چند تن از اعضای اصلی «کمیته روابط عمومی آمریکا- اسرائیل» (AIPAC) از جمله «مارتین ایندیک» و «باربی واینبرگ» تأسیس شد. بعدها «ایندیک» بعنوان مشاور «رئیس جمهور بیل کلینتون» فعالیت کرد[7].

«پایگاه خبری- تحلیلی مشرق» پیشتر با توجه به اهمیت گزارش «دنیس راس»، بخش های بیشتری از این گزارش را ترجمه و مورد بررسی قرار داد. اکنون با توجه به اهمیت گزارش «مایکل سینک» به بررسی سخنان وی در «کمیته نیروهای مسلح مجلس نمایندگان» پرداخته می شود. «سینک»، در حال حاضر «مدیر انستیتو واشینگتن» - نفر دوم اجرایی مؤسسه- است[8].

وی پیش از این بین سال های 2005- 2008 م. بعنوان «مدیرکل امور خاورمیانه در شورای امنیت ملی آمریکا» در دوره ریاست جمهوری «جورج دبلیو بوش» خدمت کرده بود. قبل از احراز این پست در «شورای امنیت ملی»، وی بعنوان دستیار ویژه وزاری امور خارجه آمریکا، «کاندولیزا رایس» و «کالین پاول» خدمت می کرد و پیشتر از آن؛ بعنوان افسر «بخش خدمات خارجی وزارت خارجه»، مشاور سفیر «دانیل کورتزر» در بیت المقدس اشغالی (تل آویو) بوده است. «سینک» نقش بسزایی در حمایت آمریکا از «انقلاب (مخملی) سرو لبنان» و طراحی یک برنامه تحریمی برای فشار به ایران داشته است[9].

علاوه بر این، او در «دانشگاه هاروراد» بعنوان استاد اقتصاد، عضو کمکی در «مرکز بلفر برای علوم و امور بین الملل» و عضو «هیئت مشورتی بررسی جهانی» خدمت می کند. «سینک» توسط «شورای روابط خارجی» (CFR) برای حضور در "برنامه عضویت فصلی" انتخاب شده که به پذیرش مسئولان دولتی جوان (30 تا 36 ساله) در برنامه های خاص پژوهشی بمدت 5 سال می پردازد[10].

«مایکل سینک» در گزارش خود برای «کمیته نیروهای مسلح مجلس نمایندگان» چنین عنوان می کند، برغم اینکه تحریم ها بر تغییر محاسبات ایران و انتخابات ریاست جمهوری آن تأثیر گذاشته اما به تنهایی موجب پیشرفت های جاری در مذاکرات هسته ای نشده است بلکه بخشی از این پیشرفت ها؛ به عقب نشینی های آمریکا و اروپایی ها درباره برنامه هسته ای ایران مربوط است.

جهت محدودیت نیروهای مسلح ایران، برنامه موشکی را در توافق جامع بگنجانید «سینک» همچنین اعتقاد دارد که توقف برنامه بالستیک و پرتاب موشک به فضا توسط ایران، بخشی از توافق است که نباید در آن تردید داشت و سپس می گوید؛ فایده پرداختن به فعالیت های بالستیک ایران طی توافق، تضمین این است که نه تنها غیرنظامیان در سازمان اتمی ایران که مقامات نظامی ایران نیز تحت نظر بازرسان؛ قرار خواهند گرفت.

«سینک» درباره بحث "PMD"، دسترسی به تمامی دانشمندان مورد نظر آمریکا را یک امر حیاتی می داند که باید در توافق بدان تصریح شود و می گوید: ایران باید دسترسی به فهرستی از همه تأسیسات و کارکنان و پژوهش های مرتبط با انرژی هسته ای را فراهم کند. این در حالیست که دیگر اندیشکده ها و کارشناسان آمریکا نیز بارها، دسترسی به برخی افراد خاص مانند «محسن فخری زاده» را بعنوان یک درخواست محوری مطرح کرده بودند که «مشرق»؛ طی گزارشی بدان پرداخته است.

«سینک» در ادامه به نکته محوری دیگری اشاره می کند که بسیار اهمیت دارد. وی می گوید: بجای درخواست از کنگره برای برداشتن تحریم ها در مراحل ابتدایی توافق، هر گونه "کاهش دائمی تحریم" - و نه ابطال تحریم ها- باید در پایان مرحله اجرایی توافق باشد. این در حالیست که دیگر کارشناسان آمریکایی طی اظهاراتی مشابه درخواست ایران برای لغو تحریم ها را رد کرده و بجای آن از "تعلیق تحریم ها" سخن گفته بودند که «مشرق» تفصیلاً به بررسی آن پرداخته بود. هر چند این دو مفهوم در ظاهر با هم تفاوت چندانی ندارند اما بلحاظ راهبردی تفاوت های فاحشی دارند که عدم توجه به آن؛ موجب ضررهای بزرگ راهبردی و حتی امنیتی برای ایران خواهد شد.

وی همچنین، مشابه نظرات «دنیس راس» و «گری سیمور» در هفته های گذشته، معتقد است که آمریکا باید در کنار مذاکرات هسته ای با ایران، گام هایی موازی جهت مهار منطقه ای ایران بردارد.

«پایگاه خبری- تحلیلی مشرق» در آستانه شروع دور جدید مذاکرات ایران و 5+1، بخش اعظم گزارش «مایکل سینک» در مجلس نمایندگان آمریکا را با توجه به اهمیت آن و در جهت بهره برداری افکار عمومی و اتاق فکرهای نظام؛ بدون رد یا پذیرش مفادش منتشر می‌نماید:

***

مذاکرات هسته‌ای 1+5 با ایران و عواقب دفاعی آن برای «ایالات متحده»[11]

مایکل سینک- گزارش ارائه شده به «کمیته نیروهای مسلح مجلس نمایندگان»

مدیر انستیتو واشینگتن برای سیاست های خاور نزدیک

مذاکرات هسته‌ای میان آمریکا، شرکای ما در گروه 1+5 و ایران متضمن بسیاری موضوعات فنی است که از تعداد و پیچیدگی سانتریفیوژهای گازی ایران تا پیکربندی رآکتور تحقیقاتی آب سنگین را در بر می‌گیرد. اما تلقی توافق میان ایران و 1+5 به‌عنوان صِرف توافق فنی اشتباه خواهد بود. حتی اگر «ایالات متحده» ترجیح بدهد که اینطور تلقی کند، در صورتیکه چنین توافقی بدست آید؛ پیامدهای ژرف راهبردی برای آمریکا و هم‌پیمانان ما در خاورمیانه و فراتر از آن خواهد داشت.

در این اظهارات، شرحی کلی ارائه خواهم کرد از اینکه چگونه باید درباره موضوعاتی به جز موضوع تولید سوخت هسته‌ای که در جایی دیگر به‌تفصیل به آن پرداخته‌ام و نیز اثرهایی که توافق به احتمال زیاد بر پویایی منطقه خاورمیانه و موقعیت «ایالات متحده» در آن خواهد گذاشت؛ در هر توافق هسته‌ای بحث کرد.

همانطور که استدلال خواهم کرد، توافق میان ایران و 1+5 باید برنامه هسته‌ای ایران را در کلیت آن، یعنی نه تنها قابلیت‌های تولید سوخت هسته‌ای بلکه "تسلیحاتی‌کردن" و وسائل حمل، در بر بگیرد؛ اما چنین توافقی نباید به موضوعات منطقه‌ای مثل عراق و سوریه بپردازد. بعلاوه برنامه‌ریزان «ایالات متحده»، باید برداشتن قدم‌هایی بیرون از مذاکرات هسته‌ای را بمنظور تأمین اطمینان خاطر متحدان آمریکا؛ مورد نظر قرار دهند و تعهد آمریکا به منطقه را نشان دهند تا عکس‌العمل‌های خصمانه متحدان یا اقدامات بی‌ثبات‌کننده ایران گستاخ‌شده را تخفیف دهند.

تشخیص اهداف ایران

در طول مذاکرات ایران و 1+5 و پیش از آن در مذاکرات با فرانسه و آلمان و انگلستان، مذاکره‌کنندگان ایرانی به‌سختی بر خواسته‌های اساسی خود پای فشرده‌اند: اینکه "حق" ادعاشده ایشان برای غنی‌سازی اورانیوم به‌رسمیت شناخته شود؛ اینکه هیچ نوع محدودیت بلندمدت نباید بر فعالیت‌های هسته‌ای ایشان گذارده شود و اینکه تحریم‌های غرب باید برداشته شود.

این مطالبات مدت‌ها با درخواست‌های مقامات آمریکایی و اروپایی و متحدانشان ناسازگار بود که آمادگی آن را داشتند تا زمانیکه تهران، سوخت ضروری را وارد کند و بطور کامل از فعالیت‌های چرخه سوخت هسته‌ای چشم‌پوشی کند؛ یک برنامه غیرنظامی برای نیروگاه‌های هسته‌ای ایران را بپذیرند.

موضع 1+5 در درجه اول، مبتنی بود بر نگرانی‌ها راجع به آنچه ایران احتمال داشت با فن آوری هسته‌ای که ذاتاً کاربرد دوگانه‌ای دارد انجام دهد؛ اما مهمتر از آن مبتنی بود بر تخلفات ایران از وظایف خود بعنوان یکی از امضاءکنندگان NPT (ساخت مخفیانه تأسیسات هسته‌ای در نطنز و اراک و پس از آن در فردو) و تحقیقات راجع به تسلیحاتی‌کردن سوخت هسته‌ای. بعبارت دیگر، موضع آمریکا نه تنبیهی بود و نه "حداکثری" بلکه برای پرداختن به نگرانی‌های مستند درباره عواقب راهبردی فعالیت‌های هسته‌ای ایران، طراحی شده بود.

در عین حال گروه 1+5، از جمله با تقدیم‌کردن دو بسته پیشنهادی به ایران، این مطلب را روشن کرد که مایل است که در ازای موافقت ایران با صرف نظر کردن از فعالیت‌های هسته‌ای مورد بحث؛ منافع اقتصادی و علمی و دیپلماتیک فراوانی به ایران پیشنهاد کند. به‌عبارت دیگر گروه 1+5، چیزی را به ایران پیشنهاد کرد که این کشور با استیصال نیازمند آن بود: آسودگی از انزوای اقتصادی و دیپلماتیک، در ازای چیزی (چرخه سوخت هسته‌ای) که نیازی به آن نداشت؛ البته اگر ادعاهای ایران مبنی بر صلح‌آمیزبودن فعالیت‌های هسته‌ای را باور کنیم.

... سیاست ایران فقط وقتی معنادار خواهد بود که هدف تهران یا حداقل حفظ گزینه توسعه سلاح‌های هسته‌ای باشد که مستلزم حفظ چرخه سوخت هسته‌ای و دیگر قابلیت‌هاست؛ یا اثبات توانایی خود برای مقاومت در برابر فشار بین‌المللی و غلبه بر آن؛ یا هر دو.

غالباً ادعا می‌شود که تحریم‌های اقتصادی، خصوصاً اِعمال محدودیت بر صادرات نفت ایران و دستیابی این کشور به نظام مالی بین‌المللی را باید بدلیل پیشرفت‌های اخیر در ‌گفتگوهای هسته‎‌ای ارج نهاد. با اینکه این تحریم‌ها به‌احتمال زیاد، نقش زیادی در محاسبات تهران و در رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری 2013 م. در این کشور ایفاء کرد؛ اینها تنها عوامل موثر نبوده‌اند. همچنانکه «ایالات متحده» و اتحادیه اروپا فشار تحریم‌ها را افزایش دادند، گروه 1+5 نیز عقب‌نشینی‌هایی کلیدی انجام داد. نمی‌توان دانست که آیا فشار اقتصادی و نظامی به‌تنهایی و در غیاب این عقب‌نشینی‌ها ایران را به تغییر مسیر خود وادار می‌کرد یا نه؟

مهمترین این عقب‌نشینی‌ها این است که ایران مجاز خواهد بود که تحت هر توافق هسته‌ای بلندمدت، اورانیوم را بطور نامحدود غنی‌سازی کند (گرچه این اجازه در ابتدا تابع حدود توافق شده بود). این امر بطور گسترده و عملاً بعنوان تصدیق حق غنی‌سازی ایران تلقی شد که سناتور سابق «جان کری» قبل از اینکه وزیر امور خارجه شود؛ به هر حال آن را تصدیق کرده بود. بعلاوه، توافق موقت "طرح مشترک اقدام" در 24 نوامبر 2013 میلادی، هرگونه الزام ایران را به برچیدن هر یک از تأسیسات هسته‌ای که بطور مخفیانه ساخته شده باشد؛ برغم اصرار قبلی واشینگتن بر لزوم انجام‌گرفتن این کار ازسوی تهران، حذف کرد.

"طرح مشترک اقدام" به این ترتیب، نشان‌دهنده تحقق بسیاری از اهداف دیرینه ایران و بازاندیشی اهداف خود یا حداقل نوید این پیامد تا زمان انعقاد یک توافق بلندمدت بود. مقامات «ایالات متحده» نه تنها از مطالبات سابق خود، بخصوص الزام ایران به توقف غنی‌سازی اورانیوم، عقب نشستند بلکه این مطالبات را بعنوان مواضع غیر واقع‌بینانه و حداکثری رد کردند؛ برغم اینکه این مواضع در قطعنامه‌های چندگانه «شورای امنیت سازمان ملل» که حمایت گسترده بین‌المللی را جلب کرد، پاس داشته شده بود. این موضوع به این حس دامن زد که آمریکا، به‌تندی تغییر موضع داده و شکافی را میان موضع آمریکا و متحدانش در منطقه و فراتر از آن ایجاد کرد.

چیزهایی که باید و نباید در توافق هسته‌ای باشد

در نتیجه این تغییر موضع، گفتگوهای 1+5 تحت تفوق مذاکراتی قرار گرفته است که هدف آن محدود کردن و نه توقف فعالیت‌های هسته‌ای ایران و نیز مکانیسم‌هایی است برای احراز اینکه؛ ایران این حدود را رعایت می‌کند. هدف اظهارات من، ارزیابی شایستگی‌های فنی توافقات مورد بحث نیست؛ ناظران دیگری به آن خواهند پرداخت. بلکه هدف این اظهارات، بررسی عواقب راهبردی آن با درنظرداشتن این نکته است که توافق هسته‌ای، فقط زمانی ارزشمند خواهد بود که منافع «ایالات متحده» را پیش ببرد.

فعالیت‌های چرخه سوخت

در خصوص فعالیت‌های چرخه سوخت ایران، تأکید مذاکره‌کنندگان 1+5 بر محدودکردن آنها بمنظور طولانی‌تر کردن "وقت فرار" (Breakout) ایران تا بیشترین حد ممکن و نیز بموقع اجرا گذاردن راستی‌آزمایی‌های سختگیرانه و اقدامات مهارکننده برای تضمین همنوایی ایران است. اما چالش دیگری که «ایالات متحده» در پی توافق هسته‌ای در ایران با آن مواجه خواهد شد، جلوگیری از گسترش بیشتر غنی‌سازی و پردازش دوباره فن‌آوری است.

بسیاری از دولت‌های منطقه توانایی‌های هسته‌ای ایران را خطری ناگوار می‌دانند و برای برخورداری از قابلیت‌هایی منطبق با قابلیت‌های ایران؛ انگیزه دارند. متقاعدکردن متحدان به امتناع از برخورداری، چالشی را ایجاد خواهد کرد. درخواست‌کردن از ایشان برای صرف‌نظرکردن از قابلیت‌هایی که ایران با سرپیچی‌ از تعهدات بین‌المللی توسعه داده یک بحث است و متقاعدکردن ایشان به خودداری از کسب فن‌آوری مجازشده برای ایران؛ بحث دیگر.

در انعقاد توافق هسته‌ای با ایران، مذاکره‌کنندگان 1+5 باید پیش‌فرض بگیرند که دولت‌های دیگر منطقه، در بلندمدت اگر نه فوراً، احتمالاً فارغ از محدودیت‌های خاص و اقدامات راستی‌آزمایی که ایران در معرض آن خواهد بود؛ در پی قابلیت‌هایی خواهند بود که ایران در اختیار دارد.

برچسب‌ها: ایران ابرقدرت انر‍ژی هسته ای

برنامه موشکی ایران 2

یکشنبه 93/4/15 ساعت 2:16 عصر | نوشته ‌شده به دست رضا خانگلی | ( نظرات )

...

پژوهش‌های مرتبط با تسلیحاتی شدن

از آنجا که احتمالاً به ایران، اجازه فعالیت‌های هسته‌ای گسترده تحت یک توافق هسته‌ای بلندمدت داده خواهد شد، وظیفه بررسی صحت نبودِ تغییر مسیر مواد هسته‌ای از تأسیسات هسته‌ای به یک برنامه هسته‌ای موازی پنهان، دشوارتر خواهد شد؛ خصوصاً به این دلیل که احتمالاً به بازرسان، آن نوع دستیابی مداخله‌گرانه و فوری اعطاء نخواهد شد که به بازرسان هسته‌ای بین‌المللی در عراق دهه نود میلادی؛ اعطاء شد.

به همین دلیل، این امری حیاتی است که ایران بعنوان بخشی از هر گونه توافق هسته‌ای، ملزم باشد که راجع به فعالیت هسته‌ای گذشته خود، حقیقت را بگوید و فهرستی از همه تأسیسات و کارکنان و پژوهش‌های مرتبط با انرژی هسته‌ای و دسترس به آنها؛ خصوصاً به سلاح‌های هسته‌ای، را برای بازرسان فراهم کند.

این مسئله، معیاری را برای مقایسه اعلان‌های ایران و اطلاعات فراهم‌شده دولت‌های عضو «آژانس بین‌المللی انرژی اتمی» در اختیار بازرسان می‌گذارد و توسعه برنامه‌های پنهان معطوف به سلاح اتمی دور از چشم بازرسان را برای ایران دشوارتر می‌کند. همچنین بسیارمهم است که چنین الزامی، در تعیین چیستی دستاوردهای گذشته ایران در زمینه پژوهش‌های راجع به تسلیحاتی‌کردن و راستی‌آزمایی اتمام آن؛ به بازرسان کمک می‌کند.

موشک‌های بالستیک

یکی از سئوالات مناقشه‌برانگیز درباره گفتگوهای هسته‌ای، این است که آیا این گفتگوها باید برنامه ایران برای موشک‌های بالستیک را پوشش دهد یا خیر. رهبر ایران، سرسختانه اصرار کرده که ورود به بحث برنامه موشکی ایران قدغن است. مقامات 1+5 در اینباره مرددند اما جای سئوال نیست که ایران باید بعنوان بخشی از توافق هسته‌ای، ملزم به متوقف‌کردن عناصر برنامه بالستیکی و پرتاب به فضا باشد. ایجاد وسیله حمل در کنار تولید سوخت و تسلیحاتی‌کردن، یکی از سه عنصر برنامه تسلیحات هسته‌ای است.

طبق نظر «انستیتوی آمریکایی صلح»، ایران یگانه کشوری است که بدون اینکه اول قابلیت سلاح هسته‌ای را ایجاد کند، موشک بالستیک با برد 2000 کیلومتر ساخته و موشک‌های بالستیک ایران به سبب دقت پایین؛ متناسب با مقادیر مرسوم مواد منفجره نیستند.

اصرار بر توقف ساخت موشک‌هایی با قابلیت حمل مواد منفجره هسته‌ای از سوی ایران، تضمین خواهد کرد که این کشور از زمان و فضای اعطاءشده از طریق یک توافق هسته‌ای؛ جهت تکمیل این عنصر از فعالیت هسته‌ای استفاده نخواهد کرد. با توجه به اینکه طبق ارزیابی «وزارت دفاع آمریکا»، ایران در زودترین حالت ممکن تا 2015 میلادی توان ساخت موشک بالستیک بین قاره‌ای را خواهد داشت؛ آشکار است که این عنصر بیش از دو عنصر دیگر با تکمیل شدن فاصله دارد.

فایده دیگر پرداختن به فعالیت‌های ایران در زمینه موشک‌های بالستیک در توافق هسته‌ای، تضمین این است که نه فقط «آژانس اتمی» غیرنظامی ایران (سازمان انرژی اتمی ایران) بلکه مقامات نظامی این کشور نیز ملزم به توافق و در معرض مداقه بازرسان؛ خواهند بود.

تقریباً در همه دولت‌ها، مراکز قدرت رقیب وجود دارد اما در ایران؛ مشکل بطور خاص حاد به نظر می‌رسد. بسیاری از موجودیت های نظامی ایران نه به رئیس جمهور که با 1+5 در حال مذاکره است بلکه به رهبر گزارش کار می‌دهند که از مذاکرات اعلام حمایت کرده اما سوای این مطلب؛ از مذاکرات برکنار مانده است. توافق فقط در صورتی ارزشمند خواهد بود که همه موجودیت‌های ایرانی دخیل در برنامه هسته‌ای این کشور، خود را تابع آن بدانند.

موضوعات منطقه‌ای

در نتیجه گفتگوهای دوجانبه آمریکا و ایران درباره عراق، پرسش از اینکه آیا باید موضوعات منطقه‌ای نظیر دخالت ایران در سوریه و عراق را در گفتگوهای 1+5 و هر گونه توافق بلندمدت هسته‌ای گنجاند؛ دوباره مطرح شده است. این پرسشی دشوار است.

از یک سو، متحدان آمریکا ایده گفتگوهای دوجانبه ایران و آمریکا درباره مشکلات امنیتی را خوش ندارند؛ زیرا نگرانند که این گفتگوها، آنها را از حق اظهارنظر درباره پیامدها محروم می‌کند و به تظاهر ایران به برتری منطقه‌ای منجر می‌شود. از سوی دیگر، از این احتمال می‌ترسند که فشار آمریکا بر ایران کم شود بدون اینکه پیش از آن، این موضوعات مورد بحث قرار گرفته باشد.

در این مرحله، بهترین رویکرد که ظاهراً هم برای 1+5 و هم برای مذاکره‌کنندگان ایرانی مرجح است، کنارگذاشتن موضوعات منطقه‌ای از مذاکرات هسته‌ای است. اجرای تحریم‌های اعمال‌شدنی در مقابل حمایت ایران از تروریسم و فعالیت‌های غیرهسته‌ای دیگر، باید ادامه داشته باشد حتی اگر توافق هسته‌ای اعمال شود؛ مگر اینکه و تا زمانیکه ایران، آمادگی خود را برای تجدیدنظر در فعالیت‌های منطقه‌ای خود اثبات کند.

مکانیسم اجراء

نه محدودیت‌های سختگیرانه هسته‌ای و نه گسترده‌ترین راستی‌آزمایی‌ها و مکانیسم‌های مهارکننده، بدون مکانیسم اجرایی معتبر؛ نمی‌تواند کارآمد باشد. آمریکا باید بعنوان شرط پذیرش توافق، درصدد کسب این توافق پیشاپیش از طرف اعضای دیگر 1+5 باشد که به‌منزله بخشی از توافق هسته‌ای یا به‌منزله نتیجه منطقی آن؛ تخلفات ایران از توافق با تحمیل دوباره تحریم‌ها یا حتی در صورت لزوم با توسل به زور قابل تنبیه خواهد بود.

واشینگتن همچنین، باید این مطلب را روشن کند که اگر مسکو یا دیگران، مانع واکنش اثربخش «شورای امنیت» به فریبکاری ایران شوند؛ ما هماهنگ با متحدانمان، آماده اقدام در خارج از این چارچوب خواهیم بود. از آنجا که ایران، بجای عبور از خطوط قرمز «ایالات متحده»، در خم‌کردن این خطوط استاد بوده است، یک چنین برنامه‌ریزی؛ نه تنها باید سناریوهای افراطی نظیر اقدام به اخراج بازرسان یا کشف تأسیسات مخفی بیشتر (که شاید اقدام نظامی را بطلبد) بلکه اَشکال کمتر تحریک‌کننده عدم همکاری؛ نظیر به‌تعویق‌انداختن دستیابی یا آزردن بازرسان را پوشش دهد.

مدیریت پیامدهای توافق هسته‌ای

ما را خوش بیاید یا نه، نه فقط متحدان منطقه‌ای بلکه متحدان ما در سرتاسر جهان، درباره تعهد ما به خاورمیانه و بطور کلی تر رهبری خارج از مرزهای آمریکا؛ هم ازحیث محتوای توافق با ایران و هم از حیث زمینه سیاست‌گذاری که این توافق در آن نهاده شده است، قضاوت خواهند کرد. تاکنون مواضع در حال تغییر آمریکا در مذاکرات هسته‌ای با ایران، به ادراک بی‌تعهدی آمریکا کمک کرده است.

این ادراک را بسیاری عوامل دیگر تقویت کرده است، برای مثال؛ ناکامی ما در تحمیل خطوط قرمز رئیس جمهور درباره سوریه، عقب‌نشینی کامل نیروهای آمریکا از عراق، کاهش حضور ناوهای هواپیمابر در خلیج (فارس) و صحبت از استقلال انرژی و یک "قطب" برای آسیا.

اوضاع با بحران اوکراین و دریای جنوبی چین وخیم‌تر شده که نمونه‌هایی است از چالش‌هایی که در دفاع از متحدان بدون پیمان‌نامه خود؛ در برابر تجاوز خارجی با آن مواجه می‌شویم.

ظاهراً احتمال بیشتر، آن است که راهبرد منطقه‌ای ایران دست‌نخورده باقی بماند، در همان وقت که با کاهش تحریم‌ها از منابع بیشتری برای پیگیری این اهداف برخوردار خواهد بود؛ مگر اینکه این تعادل قدرت در پی توافق هسته‌ای تغییر کند.

بدین ترتیب پویایی خطرناک منطقه‌ای، می‌تواند در پی توافق هسته‌ای اتفاق بیفتد حتی توافقی که شاید مقامات آمریکا از جهات دیگر آن را موفقیت تلقی کنند؛ زیرا متحدان ما، "قدم‌های خودراهبرانه" برای دفاع از منافع خود بر می‌دارند - که شاید بطور همزمان، مقابله با ایران و سازگارشدن با آن را در بگیرد- و ایرانِ گستاخ‌شده؛ دستور کار منطقه‌ای خود را با انرژی تازه ای پی می‌گیرد. نتیجه ممکن است، تعمیق تضادی باشد که همین حالا هم خاورمیانه را در سلطه خود دارد و منافع گسترده ما در خاورمیانه را تهدید خواهد کرد.

برای جلوگیری از چنین پیامدی، «ایالات متحده» ملزم خواهد بود که راه‌هایی برای دادن اطمینان خاطر به متحدان و منصرف کردن ایران و نشان دادن تعهد مداوم به خاورمیانه؛ پیدا کند. آمادگی برای انجام دادن این امر، باید همین حالا آغاز شود و باید با همان شور و حرارت مذاکرات هسته‌ای، آن را پی گرفت. چنین گام‌هایی، می‌تواند اقدامات زیر را در بر بگیرد:

1- واکنش هدفمند به بحران سوریه و عراق: با توجه به اینکه باصطلاح "دولت اسلامی عراق و شام" در عراق و سوریه عمل می‌کند، بحران این دو کشور؛ بطور لاینفک به هم مرتبط است. این بحران از دیدگاه متحدان ما، همچنین با بی‌توجهی آمریکا مرتبط است.

با وجود اینکه هر یک از این دو بحران، راهبرد خود را می‌طلبد (در سوریه مواجهه با جهادگرایان و وادار کردن «اسد» به کناره‌گیری و در عراق حمایت از تلاش‌ها برای جنگ با «داعش» همزمان با فشارآوردن به «مالکی» برای فرونشاندن اختلافات با اجتماعات کرد و عرب سنی)؛ هر دو کشور از تلاش آمریکا برای سازماندهی واکنش منطقه‌ای و جهانی سود ‌خواهند برد، اقدامی که ما تاکنون نسبت به آن اکراه داشته‌ایم.

2- تقویت دوباره گفت‌وگوهای امنیت منطقه‌ای: سال‌های متمادی بی‌اعتمادی و فقدان باور، روابط آمریکا با متحدان اصلی در منطقه را تضعیف کرده است. آمریکا باید تلاشی هماهنگ برای از سرگیری گفتگوهای امنیتی با متحدان ما در منطقه را انجام دهد تا هماهنگی چندجانبه درباره موضوعات مورد علاقه متقابل؛ ازجمله فعالیت‌های ایران، را ارتقاء دهد.

مکانیسم‌های "گفتگوهای امنیت خلیج" و "شورای دوم همکاری کشورهای عرب خلیج"، می‌تواند الگویی برای انجام این کار باشد.

3- تشدید تلاش‌ها برای ممانعت از تسلیحات ایران: اگر توافق هسته‌ای حاصل شود، می‌توانیم با تأکید بیشتر بر شناسایی و قطع ارسال تسلیحات ایران به سوریه و «حزب‌الله» و دیگر نمایندگان ایران و با تأکید بر مقابله با فعالیت‌های این نمایندگان به‌شکل گسترده‌تر؛ نشان دهیم که قصد نادیده‌گرفتن سایر اقدامات بی‌ثبات‌کننده ایران را نداریم.

4- حفظ حضور نظامی قابل اعتماد: نیاز ممکن به واکنش نظامی به تحولات عراق، شاید امید به کاهش حضور نظامی آمریکا در خاورمیانه را معلق کرده باشد اما حتی اگر بحران عراق هم نبود؛ حفظ حضور نظامی مستحکم آمریکا در منطقه برای تضمین اعتبار هر مکانیسم اجرایی به همراه توافق هسته‌ای و نیز دادن اطمینان خاطر به متحدان، امری حیاتی خواهد بود.

5- برداشتن تحریم‌ها در آخر کار: بجای درخواست از کنگره برای برداشتن تحریم‌ها بعنوان بخشی از مراحل ابتدایی توافق هسته‌ای، هر گونه کاهش دائمی تحریم - و نه ابطال تحریم‌ها یا برداشتن محدودیت دارایی‌های ایران- باید در پایان مرحله اجرایی توافق باشد. این هم به کنگره و هم به متحدان آمریکا در منطقه، زمانی برای قضاوت درباره تعهد ایران به توافق خواهد داد.

6- وضوح‌بخشیدن به روایت آمریکا از خاورمیانه: صحبت مقامات آمریکا درباره استقلال انرژی و توازن دوباره آسیا، منعکس‌کننده تحولات راهبردی مهم در سیاست خارجی آمریکاست اما این صحبت‌ها؛ اغلب بطور ضعیف تدوین می‌شود و مخاطبان آن‌سوی مرز ازجمله متحدان ما در خاورمیانه، آن را بد می‌فهمند.

سیاست‌گذاران آمریکایی باید این مطلب را روشن کنند که خاورمیانه، از جمله بدلیل نقش حیاتی آن در امنیت انرژی متحدان آسیایی حتی همزمان با افزایش تمرکز ما بر آسیا؛ همچنان اولویت ما خواهد بود و اینکه خودکفایی فزاینده ما در خصوص مایحتاج انرژی، تعهد ما به خاورمیانه را کاهش نخواهد داد.

***

دستیابی به توافقی هسته‌ای که به‌اندازه کافی منافع ما و متحدان ما را تأمین کند، دشوار و مستلزم بردباری خواهد بود و برداشتن گام‌هایی برای ابراز تعهد ما به خاورمیانه و دادن اطمینان خاطر به متحدان و منصرف‌کردن ایران؛ نیازمند تلاش و منابع است، وقتی که بحران‌های دیگر در سرتاسر جهان در حال رقابت برای هر دو است.

اما این دو مسیر کلی اقدام، می‌توانند بطور متقابل یکدیگر را تقویت‌ کنند. ایران محتمل‌تر است که توافق هسته‌ای سختگیرانه را بپذیرد و به آن وفادار بماند اگر درک کند که آمریکا هنگام مذاکره، ایستادگی می‌کند و در پی خروج فوری از منطقه نیست. اگر این‌ توافق، منعکس کننده عزم آمریکا و نه فقدان اعتماد بنفس آن دانسته شود، هر نوع پیامد منطقه‌ای خصمانه؛ می‌تواند کمتر باشد.

گفتن اینکه "نرسیدن به توافق بهتر از یک توافق بد است" فقط با درنظرگرفتن ملاکی برای خوب‌ یا بد دانستن یک توافق معنادار است. از نظر «ایالات متحده»، آن معیار، میزانی است که توافق به پیشبرد منافع ما و متحدان ما در خاورمیانه و فراتر از آن کمک می‌کند.

[1]Olli Heinonen: اولی هاینونن: مدیر سابق امور پادمان های سازمان بین المللی انرژی اتمی و عضو ارشد در مرکز بلفر برای علوم و امور بین الملل

[2]«Olli Heinonen"s Testimony on "Verifying Iran’s Nuclear Compliance”: House Committee on Foreign Affairs»- «Belfer Center for Science and International Affairs»- 10Jun, 2014

[3]Frederick W. Kagan: فردریک دبلیو کاگان: مدیر پروژه تهدیدهای بحران در انستیتو آمریکن اینترپرایز و استاد سابق تاریخ جنگ در آکادمی جنگی ایالات متحده در وست پوینت- برگرفته از بیوگرافی فردریک کاگان در «پایگاه اطلاع رسانی AEI»

[4]«Testimony: The Regional Implications of an Iranian Nuclear Deal: Committee on Foreign Relations»- By Frederick W. Kagan- «American Enterprise Institute for Public Policy Research»- 11Jun, 2014

[5]Scott Modell: اسکات مادل: همکار ارشد و غیرمقیم در میز برک برای استراتژی در مرکز مطالعات استراتژیک و بین الملل (CSIS)، مشاور ارشد در مرکز فرماندهی عملیات ویژه آمریکا در بخش ضدتهدیدات مالی گروه های تروریستی و دولت های حامی تروریست خاورمیانه، افسر ارشد در واحد خدمات مخفی ملی در سازمان اطلاعات مرکزی ایالات متحده (CIA) و دارای مدرک کارشناسی ارشد از دانشکده خدمات خارجی دانشگاه جورج تاون آمریکا- برگرفته از بیوگرافی اسکات مادل در «پایگاه اطلاع رسانی CSIS»

[6]«Regional Implications of a Nuclear Agreement with Iran: Senate Committee on Foreign Relations»- By Scott Modell- «Center for Strategic and International Studies»- 12Jun, 2014

[7]

[8]برگرفته از بیوگرافی مایکل سینک در «پایگاه اطلاع رسانی WINEP»

[9]«Michael Singh, Former NSC Middle East Official, Named Washington Institute Managing Director»- «The Washington Institute for Near East Policy»- 10Mar, 2010

[10]برگرفته از توضحیات «پایگاه اطلاع رسانی CFR» درباره "Term Member Program"

[11]«P5+1 Nuclear Negotiations with Iran and Their Implications for United States Defense: House Armed Services Committee»- By Michael Singh- «The Washington Institute for Near East Policy»- 19Jun, 2014

منبع:مشرق نیوز

برچسب‌ها: ایران ابرقدرت انرژی هسته ای

ابابیل ایرانی و سپاه ابرهه

چهارشنبه 93/4/11 ساعت 2:26 عصر | نوشته ‌شده به دست رضا خانگلی | ( نظرات )

گزارشی از یک پهپاد ناشناخته ایرانی

جدیدترین ابابیل ایرانی آماده حمله به سپاه ابرهه شد +عکس

ابابیل-3 از یک موتور پیستونی با ملخ دو پرّه فشاردهنده که همانند سایر پهپادهایی با همین پیکربندی در انتهای بدنه و بین بوم‌های نگه‌دارنده دم نصب شده است بهره می‌برد.محل نصب موتور سبب ایجاد فضای مناسب برای نصب تجهیزات در دماغه و کاهش ارتعاشات ناشی از موتور بر روی عملکرد سامانه‌های شناسایی می‌شود.

به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، تاریخچه توسعه و تولید پهپاد (پرنده هدایت پذیر از دور) در ایران به دوران جنگ تحمیلی 8 ساله عراق علیه کشورمان باز می‌گردد. در واقع متخصصان ایرانی در دل جنگ به سوی این فناوری حرکت کرده و محصولات ساخته شده توسط آنان مستقیماً در جنگ آزمون اصلی خود را پس می‌داد.

پس از جنگ تحمیلی انواع مختلف پهپادهای ایرانی گسترش کمی و کیفی یافته و به حراست از کشورمان در تمامی مناطق خصوصاً بر فراز منطقه راهبردی خلیج فارس و تنگه هرمز پرداختند. از زمان اوجگیری درگیری‌ها در سوریه رسانه‌های خارجی همواره اخباری از پهپادهای ایرانی در اختیار دولت سوریه منتشر می‌کردند.

به اذعان این رسانه‌ها در بین این پهپادها یک نمونه از همه فعال‌تر بوده است. پهپادی که با نام AB-3 معرفی شده و تنها بنا بر رصد فعالیت‌های آن توسط معارضین سوری تا کنون صدها ساعت پرواز بر فراز مناطق درگیری و خصوصاً اطراف شهرهای مهم سوریه داشته است.

پهپاد AB-3

جستجو در رسانه‌های خارجی نشان می‌دهد به زعم کارشناسان خارجی، ایران به عنوان سازنده این پهپاد آن را به سوریه فروخته است.

اما تصاویر منسوب به AB-3 مشابه پهپادی ایرانی است که توسط منابع داخلی به نام ابابیل-3 معرفی شده است. اولین تصاویر نمایش داده شده از آن به رزمایش دریایی پیامبر اعظم-5 در اردیبهشت 89 و پرواز در منطقه تنگه هرمز باز می‌گردد.

شناسایی واحدهای شناور دشمن از مأموریت‌های قطعی این پهپاد در رزمایش فوق بوده. همچنین هدایت آتش توپخانه علیه اهداف دریایی یکی از تمرین‌های انجام شده در رزمایش پیامبر اعظم-5 بود که احتمالاً ابابیل-3 در این مأموریت نیز حضور داشته است.

ابابیل-3 در حال حرکت روی باند برای برخاستن در رزمایش پیامبر اعظم-5

برای دومین مرتبه در رزمایش موشکی پیامبر اعظم-7 در تیر 91 تصاویری از ابابیل-3 منتشر شد که محموله شناسایی آن بهتر قابل تشخیص بود. آخرین تصاویر رسمی منتشر شده از این پهپاد ایرانی نیز مربوط به پرواز آن در رزمایش مدافعان حریم ولایت نیروی هوایی ارتش (نهاجا) در آذر 92 در منطقه بندرعباس است.

استتار و نحوه شماره‌گذاری ابابیل-3 در این رزمایش با رزمایش‌های سپاه متفاومت بوده و احتمال دارد پهپاد پرواز کرده متعلق به نهاجا باشد. هر چند که رسانه‌های داخلی طبق معمول اشتباه کرده و این پهپاد را مهاجر-4 معرفی نمودند.

پهپاد ابابیل-3 در رزمایش نهاجا

معرفی این پهپاد با نام ابابیل-3 نیز برای اولین بار در یک برنامه تلویزیونی در رسانه ملی صورت گرفت که مشخصات اندکی نیز از عملکرد پروازی آن اعلام شد. مقایسه مشخصات اعلام شده این پهپاد با نمونه‌های خارجی مشابه و همرده آن مانند پهپاد سیکر ساخت آفریقای جنوبی نشان می‌دهد اعداد اعلام شده احتمالاً تا حدودی کمتر از مقادیر عملیاتی هستند.

مشخصات اعلام شده برای ابابیل-3 شامل بیشینه سرعت 200 کیلومتر بر ساعت، مداومت پروازی 4 ساعت، برد 100 کیلومتر (رفت و برگشت)، سقف پرواز 5000 متر و قابلیت عکس‌برداری و فیلم‌برداری در شب و روز است.

به گزارش مشرق، این پهپاد همچنین در حاشیه نهمین اجلاس بین المجالس کشورهای اسلامی نیز با نام ابابیل در کنار چند دستاورد دفاعی و علمی دیگر در معرض دید شرکت کننده‌گان قرار داده شده بود. انتخاب این پهپاد از بین انواع مختلف پهپادهای ایرانی برای نمایش در حاشیه اجلاس فوق می‌تواند دربردارنده پیام‌های خاصی نیز باشد از جمله یادآوری تأثیر عملیاتی این پهپاد ایرانی پرکار در سوریه.

ابابیل-3 در حاشیه اجلاس بین المجالس اسلامی در تهران

ابابیل-3 هیچ گونه شباهتی به سایر نمونه‌های خانواده پهپادهای ابابیل ندارد. این پهپاد دارای بدنه استوانه‌ای، بال نصب شده در بالا و در انتهای بخش بدنه و دُم H شکل یا دوگانه (Twin Boom) است. طرح بال این پهپاد تا کمی پس از نیمه آن از نوع مستطیلی بوده و از آن به بعد به سمت نوک بال باریک می‌شود (Tapered).

این طرح یکی از طرح‌های نزدیک به بال بیضوی است که بهترین عملکرد آیرودینامیکی را از نظر بهینه بودن توزیع نیروی بالابرنده (برآ) و کاستن از نیروی مقاوم (پسا) دارد. سطح متحرک بال در این پهپاد تنها شامل Aileron است که نزدیک به نوک بال نصب شده است.

بال نصب شده در بالای بدنه، باریک شدن آن و دُم H شکل مشهود هستند

همچنین این بال‌ها قابلیت جدا شدن از بدنه را از نزدیک ریشه خود دارند که به ساده شدن حمل و نقل زمینی منجر می‌شود. نصب بال این پهپاد در بالای بدنه منجر به افزایش پایداری عرضی، کاسته شدن از اثر کاهش نیروی برآ در نواحی اتصال به بدنه و عملکرد بهتر در هنگام فرود می‌شود.

البته نصب بال در بالای بدنه باعث کاهش عملکرد در هنگام برخاستن نیز می‌گردد. همانطور که پهپاد سیکر-2 نیز برای برخاستن به 300 متر و برای نشستن به کمتر از 100 متر طول باند نیاز دارد. از تصاویر مختلف منتشر شده از این پهپاد به نظر می‌رسد طول کلی این پهپاد در حدود 4 تا 4.5 متر و دهانه بال آن نیز حدوداً 6 تا 6.5 متر باشد.

طرح دم H شکل نیز یکی از پراستفاده‌ترین انواع پیکربندی دم در پهپادها است که مزیت‌های سازه‌ای و آیرودینامیکی مناسبی برای پهپادهایی از رده کوچک تا متوسط رو به بالا به همراه دارد.

هر یک از دو بخش دم در ابابیل-3 به بخشی از بال در نزدیکی ریشه آن وصل شده‌اند و در انتها هم به واسطه دم افقی به هم متصل هستند. این طرح دم سبب کاهش ارتفاع آن به دلیل تقسیم مساحت دم مورد نیاز به دو بخش می‌شود. بخش متحرک دم نیز در این پهپاد هم ارتفاع با کل دم است.

موتور ابابیل-3 در انتهای بدنه دیده می‌شود

ابابیل-3 از یک موتور ملخی پیستونی با ملخ دو پرّه فشاردهنده که همانند سایر پهپادهایی با همین پیکربندی در انتهای بدنه و بین بوم‌های نگه‌دارنده دم نصب شده است بهره می‌برد. این محل نصب موتور سبب ایجاد فضای مناسب برای نصب تجهیزات در دماغه و کاهش تأثیر ارتعاشات ناشی از موتور بر روی عملکرد سامانه‌های شناسایی می‌شود.

این پهپاد بر خلاف انواع پهپادهای خانواده مهاجر دارای ارابه فرود چرخ‌دار بوده و عمل نشست و برخاست آن روی باند صورت می‌گیرد. با این وجود سعی شده تا ارابه فرود ابابیل-3 تا حد امکان ساده طراحی شود به عنوان مثال بخش اصلی با رویه کامپوزیتی در ارابه فرود عقب (که چرخ در آن قرار داده شده) کار ضربه‌گیر را نیز انجام می‌دهد. ارابه فرود جلو نیز از یک قطعه فلزی به شکل U افقی به برای مستهلک کردن ضربه ناشی از فرود بهره می‌برد.

ارابه‌های فرود پهپاد ابابیل-3

بخش‌های اصلی بال و بدنه این پهپاد نیز احتمالاً از جنس مواد مرکب (کامپوزیت) ساخته شده‌اند تا ضمن سبک‌تر شدن کل پهپاد، دوام آن نیز بیشتر شود. برای کاستن هر چه بیشتر از وزن پهپاد ارابه فرودهای آن از نوع ثابت در نظر گرفته شده هر چند که تأثیر قابل توجهی نیز بر افزایش نیروی مقاوم (پسا) دارند.

به گزارش مشرق، ابابیل-3 تا کنون با چند نمونه از محموله‌های شناسایی مشاهده شده است. این محموله‌ها همگی در یک سکوی پایدار شده 2 درجه آزادی مستقر و زیر بدنه بین دو ارابه فرود شده‌اند. در واقع دوربین در این محفظه ضمن پایدار شدن و حذف اثرات لرزش می‌تواند به صورت 360 درجه به اطراف چرخیده و تا زوایای زیادی نیز در جهت عمودی(بالا-پائین) دوران داشته باشد. محل نصب این سامانه بین دو ارابه فرود سبب محدود شدن دید آن در زوایای مختلف به دلیل وجود این بخش‌ها می‌شود.

سامانه شناسایی 2 درجه آزادی همچنین می‌تواند با قفل کردن روی یک هدف، برخی اثرات دوران خود هواپیما را نیز حذف کرده و همچنان هدف را زیر نظر داشته باشد. کامل‌ترین آنها شامل دستکم یک دوربین دید در روز و دوربین دید در شب است که در تصویر زیر مشاهده می‌شود.

محموله شناسایی شامل دوربین دید در روز و شب

در آخرین رزمایش نهاجا نیز ابابیل-3 با محموله شناسایی کوچکتری که شباهت به سامانه عقاب-4 و 8 دارد به پرواز در آمد. هر دو سامانه عقاب-4 و 8 از نوع پایدارشده ژیروسکوپی بوده که اولی یک سامانه تصویربرداری دقیق و ماژولار چند منظوره بوده و دومی سامانه‌ای دارای دوربین‌های دید در روز و شب است.

همچنین با توجه به تصاویر این رزمایش به نظر می‌رسد این پهپاد از یک دوربین پائین‌نگر با تفکیک بالا (شبیه به دوربین ساعد-3) نیز بهره می‌برد که جلوی محموله شناسایی عقاب نصب شده است. ابابیل به نمایش در آمده در حاشیه اجلاس بین المجالس نیز دارای یک دوربین جلونگر با زاویه رو به پائین بود.

ابابیل-3 در رزمایش نهاجا

دوربین جلونگر ثابت، زیر دماغه پهپاد ابابیل

محل نصب آنتن ارتباطی اصلی این پهپاد روی بدنه و نزدیک به دماغه است. با توجه به برد پروازی این هواپیما که کاملاً از دید کاربر خارج می‌شود امکان هدایت آن به وسیله کاربر از ایستگاه کنترل زمینی به دو صورت نیمه خودکار و یا تمام خودکار وجود دارد. در حالت نیمه خودکار، کاربر با دیدن اطلاعات پروازی هواپیما که در صفحه نمایش ایستگاه نشان داده می‌شود، هواپیما را متناسب با مأموریت، کنترل و هدایت می‌نماید.

مسیر پرواز گشتی ابابیل (تصویر راست) و نرم‌افزار واسط هدایت و کنترل پهپاد (سمت چپ)

در حالت تمام خودکار، مختصات جغرافیایی نقاط از پیش تعیین شده و مسیر پرواز توسط کاربر از طریق ایستگاه کنترل زمینی در حافظه تجهیزات الکترونیکی هواپیما ذخیره شده و هواپیما با استفاده از سامانه GPS و ارتفاع‌سنج می‌تواند مسیرهای از پیش تعیین شده را طی نماید. کاربر در حین پرواز می‌تواند در مسیر پرواز تصحیحات مورد نظر فرمانده عملیات را اعمال نماید.

اتاق کنترل پهپاد ابابیل-3؛ در تصاویر ارسالی از محموله شناسایی ارابه فرود مشهود است

پهپاد ابابیل-3 به عنوان عضوی پرکار از خانواده گسترده پهپادهای ایرانی به خوبی ارزش بالای این وسیله‌ها را در نبرد و اجرای انواع عملیات شناسایی، نظارت هوایی و هدف‌یابی اثبات نموده است.

پهپادهای جدید ساخت جمهوری اسلامی ایران و همرده با ابابیل-3 نیز با تغییرات و بهبودهایی در عملکرد در خدمت نیروهای مسلح قرار دارند. به علاوه پهپادهایی با مأموریت‌های عملیاتی متفاوت و سطح توانمندی بالاتر شامل مداومت پروازی، برد و قابلیت حمل سلاح نیز توسعه یافته‌اند که همگی با آمادگی بالا و دائمی در خدمت حراست از امنیت کشور و حفظ و افزایش اقتدار دفاعی کشور هستند.

منبع: مشرق نیوز

برچسب‌ها: هواپیمای بدون سرنشین ایران ابرقدرت

< << 11 12 13 14 15 >> >

طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز